زحل رضوی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده حوزه انیمیشن در خصوص تداوم تصمیمات و کارهای غلط در حوزه سینمای بحران زده کودک و نوجوان در آستانه برگزاری جشنواره فیلم کودک گفت: پرسش بنده از متولیان سینمای کودک و نوجوان این است که مگر سینمای کودکی هم وجود دارد که برای آن جشنواره برگزار می کنند؟

کارگردان انیمیشن سینمایی «امین و اکوان» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مسأله این است سینمای کودک و نوجوان دیگر وجود ندارد. سینمای کودک یک قبر خالی است که جنازه اش پوسید و تمام شد و رفت! کدام سینمای کودک و نوجوان؟ چه جشنواره ای وقتی اغلب فیلمسازان کاربلد این سینما بیکار و خانه نشین هستند؟

وی ادامه داد: متأسفانه این جشنواره ها و هیاهوها در سینما بیشتر کارهای شوآف گونه است که پشت آن نه قشر فرهنگی قرار داد و نه قشر هنری! بیشتر شبیه به یک لجبازی و جناح بندی است و بس!

این سینماگر در پاسخ به این پرسش که آیا با توجه به تغییرات صورت گرفته مدیریتی در بنیاد سینمایی فارابی امیدی به بهبود شرایط دارید یا خیر تصریح کرد: تاکنون در کدام نهاد مدیر جدیدی آمده که وضعیت بهتر از قبل شود؟ ما انسان هایی با تجربه هستیم و می دانیم متأسفانه مدیران جدید هم همان راه مدیران قبلی را می روند.

رضوی سپس با بیان اینکه مدیران فیلمسازان سینمای کودک را سرخورده و دلزده کرده اند متذکر شد: باور کنید من که اینقدر با عشق و علاقه این سینما را دنبال می کردم به جایی رسیده ام که دیگر نه دلم می خواهد فیلمنامه ای بنویسیم و نه کاری ارائه دهم. چقدر من باید اذیت شوم و بروم و بیایم و در نهایت هم رفت و آمد و تلاش هایم بی ثمر باشد؟ ما که عمر نوح نداریم و پیر می شویم و دیگر کشش گذشته را نداریم که بیش از این بخواهیم عمرمان را در این راه هدر کنیم.

وی خاطرنشان کرد: سینمای کودک کلاف سردرگمی شده که هر گره ای از آن باز می شود به گره دیگر می رسیم. کار به جایی رسیده که دیگر نمی توانیم این همه گره را باز کنیم. توانایی مان را از دست داده ایم و جان مان به لب رسیده است.

این کارگردان تأکید کرد: وقتی همه کسانی که سابقه طولانی در حوزه سینمای کودک دارند نه مورد مشورت قرار می گیرند و نه به آن ها توجهی می شود چه امیدی می توان به آینده داشت؟ مدیران فقط در پی آن هستند که ظاهر قضیه را حفظ کنند و برای همین هم هرزگاهی چند نفر از ما را دعوت می کنند و با ما حرف می زنند و به قول خودشان جلسات آسیب شناسی برگزار می کنند که در نهایت هم ثمری ندارد چرا که هرگز به توصیه های مطرح شده از سوی سینماگران کودک توجه نمی کنند.

رضوی در پایاین این گفتگو افزود: سینمای کودک یک خانه کاغذی است که هر لحظه در انتظار آن هستیم که یک باد بیاید و این خانه را از پایه و بنیاد از جا بکند و ویرانش کند.