کارگردان مستندهای «شیوه شیدایی» و «نامه های شفاهی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بی تردید بخشی از معضلات اصلی حوزه مستند به عملکرد مدیریت و تصمیم گیرندگان برمی گردد. متأسفانه مدیران تصمیم گیرنده آنقدر دغدغه های دیگر دارند که از برخی موضوعات غافل می شوند و این غفلت روی جذب مخاطب و هدایت مخاطب به سمت آن چیزی که لازم دارد اثر سوء می گذارد و او را دلزده می کند.

وی ادامه داد: از سوی دیگر بخشی از معضلات سینمای مستند به فعالان کار مستند باز می گردد؛ نکته اصلی این است که آن ها آنقدر درگیر نفسانیات و خواسته های شخصی شان می شوند که همه چیز را صرفاً از دریچه نگاه خود می بینند و نیازهای جامعه را فراموش می کنند و آینده نگری هم ندارند و برای نسل های آتی و فردای جامعه هیچ اقدام موثر و سازنده ای صورت نمی دهند.

جان میرزایی سپس با بیان اینکه بخش دیگری از معضلات سینمای مستند به مخاطبان این سینما باز می گردد اظهار داشت: من تمایل ندارم از این عبارت کلیشه‌ای استفاده کنم که فرهنگ مستندبینی در جامعه وجود ندارد اتفاقاً مردم مستند را می شناسند اما سردرگمی شدیدی در این حوزه وجود دارد و مردم بیش از توجه به آثار مستند به جوسازی های رسانه ای در خصوص برخی معضلات و مشکلات توجه می کنند.

این مستندساز پیشکسوت تصریح کرد: ابزارهای رسانه ای متعدد جامعه را دچار مسمومیت ذهنی کرده اند؛ ما شاهد نوعی جوسازی روانی برای مخاطبان هستیم. مردم امروزه توسط انواع ابزارهای رسانه ای بمباران اطلاعاتی می شوند که به نوعی همین مقوله آن ها را اشباع می کند. مخاطب برای فرار از فشار سنگین بار اطلاعاتی که خواسته و ناخواسته دریافت می کند پناه می برد به مواردی که خودش از آن حالش به هم می خورد.

وی در پایان این گفتگو افزود: بی تردید سیاست گذاران کلان فرهنگی کشور و مدیران سینمایی می توانند تدبیری برای رفع این معضلات داشته باشند. اگر این معضلات برطرف شود قطعاً اوضاع سینمای مستند نیز بهبود پیدا خواهد کرد.

به گزارش سینماپرس، احمد جان میرزایی کار حرفه‌ای خود را از سینما آغاز کرد و امروزه به عنوان یکی از سینماگران توانمند و مدیران فیلم برداری سینما و تلویزیون ایران شناخته می‌شود. از مهم‌ترین آثار احمد جان میرزایی می‌توان به فعالیت در فیلم آخرین آواز قو، فیلم پیاده تا بهشت و فیلم پرچین راز اشاره کرد.