کارگردان فیلم های سینمایی «مردن به وقت شهریور» و «کوچه بی نام» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: کرونا و حواشی پیش آمده آن در این سال ها باعث شده تا سینما از رونق بیفتد. ظهور پلتفرم ها وی او دی که باعث شد تا مردم در خانه فیلم ببینند به نوعی عطش آن ها را برای حضور در سالن های سینما از بین برد و آن را به سیرابی رساند.

وی ادامه داد: از سوی دیگر مشکلات اقتصادی باعث شد تا فضای فرهنگی روز به روز نحیف تر شود چرا که مردم نمی توانند نان و غذای خود را کنار بگذارند و زمانی که به مشکل اقتصادی برخورد می کنند اولین چیزی که کنار می گذارند کالاهای فرهنگی و هنری است. به علاوه آنکه گسترش تفریحات متنوع در این سال ها نیز فشار مضاعفی را به سینما وارد کرد و بسیاری از مردم ترجیح دادند تفریحات دیگر را جایگزین سینما کنند.

علیمردانی خاطرنشان کرد: آن دسته از افرادی هم که به سینما می روند ترجیح می دهند با توجه به جمیع مشکلاتی که دارند آخر هفته ها حداقل یک فیلم کمدی تماشا کنند که آن ها را شاد کند. در واقع مردم نمی خواهند با این نرخ گران بلیت سینماها صدها هزار تومان پول صرف کنند تا فیلم هایی ببینند که کام شان را تلخ می کند و همین باعث شده تا کل ۲۸ فیلم اجتماعی که از ابتدای سال جاری اکران شده مجموع فروش شان تنها به رقمی معادل ۴۰ میلیارد تومان برسد که این میزان در قیاس با فیلم «فسیل» که فروشی بالغ بر ۲۸۰ میلیارد تومان را تجربه کرد بسیار ناچیز است.

این سینماگر سپس با بیان اینکه به عقیده بنده این مشکلات ارتباطی با وزارت ارشاد ندارد اظهار داشت: مشکل اینجا است که اقتصاد سینما بیمار شده؛ این وضعیت هم تنها مختص کشور ما نیست. در همه کشورها بر اساس فرهنگ خاص شان مردم به سمت نوعی از سینما گرایش پیدا می کنند. مثلاً در ژاپن مردم ترجیح می دهند فیلم های کمیک استریپ را تماشا کنند یا در آمریکا لاو استوری است که بیشتر مورد توجه عامه مردم قرار می گیرد و در کشور ما هم مردم به سمت فیلم های کمدی می روند.

علیمردانی در همین راستا متذکر شد: نکته قابل تأمل اینجا است که من بعد از این همه سال کار در سینما هنوز سلیقه فرهنگی مردم به دستم نیامده! معتقدم ما برای اینکه بتوانیم اقتصاد سینما را شکوفا کنیم و مدیریت درستی روی بودجه های سینمایی داشته باشیم در ابتدا بایستی آسیب شناسی دقیق اجتماعی داشته باشیم و به بسترشناسی فضای سینما روی بیاوریم.

کارگردان فیلم های سینمایی «یک فراری از بگبو» و «راز دشت تاران» در پاسخ به این پرسش که نظر شما در خصوص هدر رفت بودجه بیت المال برای تولید فیلم های دولتی که هیچ بازگشت سرمایه درستی ندارند مانند آنچه در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم چیست گفت: اصولاً بنیاد سینمایی فارابی باید برای فیلم هایی که سیستم تولیدشان لوباجت نیست سرمایه گذاری کرده و این نوع سینما را حفظ کند.

وی در همین راستا تصریح کرد: البته فیلم بزرگ قاعدتاً باید درآمد بزرگ هم داشته باشد. یعنی این فیلم ها که بودجه زیادی برای شان صرف می شود باید در گیشه هم مورد توجه عموم قرار بگیرند و بتوانند سرمایه خود را بازگردانند.

علیمردانی سپس به بخشی از معضلات امروز سینمای کشور اشاره کرد و در این باره گفت: مهمترین مسأله و معضل سینمای ما این است که شاهد حضور فیلمسازانی هستیم که مثلاً در کارنامه کاری شان ۱۰ فیلم اشتباه ساخته اند اما باز هم با ایجاد روابط و فضاسازی در فضای سینما باقی می‌مانند و باز هم برای آن ها پول صرف می شود اما از سوی دیگر مدیران توجهی به استعدادهای جوان ندارند.

این فیلمساز با تأکید بر اینکه مدیران باید از استعدادهای جوان برای ورود به سینمای حرفه‌ای حمایت کنند متذکر شد: من از این همه استعدادی که در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدم حیرت کردم. آن ها شعور بسیار بالایی در فرم و ساختار داشتند و مشخص بود با آگاهی وارد حیطه فیلمسازی شده‌اند. اما سوأل اینجا است که چند نفر از آن ها می‌توانند وارد سینمای حرفه ای شوند و فیلم بلند بسازند؟

وی تأکید کرد: یکی از کارهای مهمی که مدیران سینمایی باید انجام دهند شناسایی استعدادهای جوان است. ما اگر می خواهیم تحول اساسی در سینما به وجود آوریم و بودجه های مختص سینما را درست مدیریت کنیم باید ذائقه بصری مردم را تغییر دهیم. باید سطح فیلمسازی در کشور را ارتقا دهیم که متأسفانه امروزه سطح سلیقه فیلمسازان پایین تر از سلیقه عمومی جامعه است.

علیمردانی در خاتمه این گفتگو افزود: بی‌شک رسالت وزارت ارشاد این است که به نسل جدید و خلاق برای کار در سینما فضا دهد؛ اگر به این افراد بها داده شود این ها می‌توانند تا کمتر از ۲ سال آینده تحولی شگرف و اساسی در سینمای کشور ایجاد کنند.