کارگردان مستندهای «ایستادگی در آسمان» و «بوستان خانواده» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: نگاهی که به سینمای داستانی از منظر میزان اختصاص بودجه و حمایت در تولید و در اختیار گذاشتن لجستیک کافی و پخش وجود دارد در سینمای مستند همیشه بسیار کمتر بوده؛ شاید این اتفاق به دلیل آن است که مستندسازان هیچ وقت اهل خودنمایی نیستند و نمی خواهند خود را به عنوان چهره معرفی کنند و صرفاً بر اساس دغدغه های شخصی شان و رسیدن به حقیقت وارد این حوزه شده و سوژه هایی را انتخاب می کنند که بتواند با نشان دادن حقیقت دنیا را آگاه کند.

برنده لوح افتخار از جشنواره مردمی فیلم عمار ادامه داد: ما مستندسازان همواره حمایت کمی داریم و این در حالی است که اگر اندکی دوراندیشی و شناخت نسبت به سینمای مستند وجود داشته باشد مسئولان فرهنگی بایستی حمایت ویژه از مستندسازان داشته باشند.

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو در خصوص اهمیت پرداختن به سینمای مستند بحران و مستند استراتژیک خاطرنشان کرد: پرداختن به این نوع از سینمای مستند امروزه در دنیا به امری ضروری بدل شده است. به عنوان مثال امروز ما در جریان غزه باید بتوانیم ورود جدی داشته باشیم و اتفاقات را از زاویه نگاه خودمان رصد کنیم.

وی تأکید کرد: البته بی شک حضور مستندسازان در غزه پیچیدگی منحصربفرد خود را دارد و به همین علت یک عده برای ثبت وقایع به لبنان می روند. البته از آنجا که حجم درگیری ها در لبنان مثل غزه نیست و جنگ در دل خانواده ها وجود ندارد نمی توان درام از آن درآورد. ساخت این نوع مستندها بیشتر جنبه خبری دارد. در لبنان بیشتر جنگ موشکی است و نبرد تن به تن مانند غزه را شاهد نیستیم.

دیماسی متذکر شد: اگر مسئولان به هر علتی نمی‌خواهند و نمی توانند از مستندسازان برای رفتن به غزه و ساخت مستند حمایت کنند حداقل ترین کاری که می توانند انجام دهند این است که از تیم‌های مستندسازی که از سایر کشورهای مسلمان در آنجا حضور دارند بخواهند بر اساس سوژه هایی که ما به آن ها می دهیم مبادرت به ساخت مستند کنند.

این فیلمساز جوان تصریح کرد: امروزه در غزه وضعیت نابسامانی برای هر کسی که در آن جغرافیا زندگی می کند وجود دارد و این وظیفه یکایک مدیران فرهنگی و مستندسازان مسلمان است که فریاد دادخواهی آن ملت مظلوم و ستمدیده را به گوش جهانیان برسانند.

وی در پایان این گفتگو در خصوص نگاه‌های غلطی که به سینمای مستند وجود دارد گفت: برخی افراد بر این باور هستند که سینمای مستند مخاطب چندانی ندارد در صورتی که این نگاه از اساس اشتباه است و اگر مستندی جذاب باشد میزان مخاطبش از فیلم های داستانی بیشتر خواهد بود.

به گزارش سینماپرس، «محمد دیماسی» متولد سال ۱۳۶۸ در شهر کاشان است و کار هنری را از هنرستان در رشته تصویرسازی کامپیوتری آغاز کرد و تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی با رشته کارگردانی تلویزیون در دانشکده تولید دانشگاه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به پایان رساند و امروز در کارنامه هنری خود کارگردانی مستندهای «عاقبت ماهی ها»، «طراحی از آخر»، «شکر خدا که هستی»، «بوستان خانواده» و «از جنس حریر» را به ثبت رسانده است. وی همچنین در مستندهای «بابا افضل»، «الف لام میم»، «ایستادگی در آسمان»، «نان و آب»، «سفیر عشق» و ... به عنوان فیلمنامه نویس، تدوینگر، فیلمبردار و عکاس حضور داشته است.