تهیه کننده فیلم های سینمایی «ساکن طبقه وسط» و «کافه ترانزیت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: نه تنها در ایران که در دنیا این گونه است که فیلم ها به چند دسته تقسیم می شوند. در همه دنیا تلورانس های متفاوت وجود دارد. ماجرا از جایی رخ می دهد که هر کس هر فیلمی می سازد دنبال مخاطب است؛ کسی که فیلم مستند می سازد یا سینمایی داستانی دنبال آن است که اثرش مخاطب داشته باشد. حال گاهی برخی از فیلمسازان عقل و گاهی احساس مخاطب را هدف می گیرند و گاهی هم تنها جنبه مبتذل را هدف خود قرار می دهند. البته باز هم‌ می خواهم تأکید کنم که این حجم توجه به سینمای مبتذل تنها مختص ایران نیست و این نوع فیلم ها اصولا در دنیا مخاطبان بیشتری نسبت به فیلم های اندیشه ورز دارد.

وی ادامه داد: حال سرمایه گذاری روی فیلم ها هم همین ویژگی را دارد؛ ممکن است یک سرمایه گذار گاهی به صورت احساسی مبادرت به سرمایه گذاری کند و گاهی به صورت عقلی؛ گاه هم افرادی ‌پیدا می شوند که از مجموعه ابزارها استفاده می کنند. آنچه بنده مایلم عنوان کنم این است که هیچ کدام از این دسته بندی ها نسبت به دیگری ارجح تر نیست. به عنوان مثال شاید یک انسان مطالعه گری وجود داشته باشد که از هر فرصتی برای خواندن کتاب استفاده می کند، حال دلیل ندارد که این انسان در زندگی خود بذله گویی نداشته باشد.

سمواتی سپس با بیان اینکه ما باید همه شکل های سینما را در کنار یکدیگر داشته باشیم اظهار داشت: مثلا من نمی دانم چرا فیلم های تجربی را در سینما جدا کرده‌اند و در بخش خاصی به اسم هنر و تجربه نمایش می‌دهند؟! بی‌شک خود این منفک شدن باعث می شود یک فیلم مخاطبان کمتری پیدا کنند. عدم ادغام و فاصله گذاری بین فیلم ها درست نیست.

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره اینکه فقدان برنامه ریزی در شورای پروانه ساخت مهمترین معضل سینما است تصریح کرد: برنامه ریزی باید از زمان اعطای پروانه ساخت باشد. مثلاً باید از ابتدای هر سال این برنامه ریزی وجود داشته باشد که ما امسال ۱۰ فیلم جنگی، ۱۰ فیلم کمدی، ۱۰ فیلم متفکر و… داریم. اما در شورا این برنامه ریزی نیست و همین باعث می شود تا بالانس مناسبی در سینما نباشد و مثلا یک باره فیلم های کمدی همه سینما را در اختیار خود بگیرند و جنس فیلم‌های گیشه ای بیشتر اکران شوند.

سمواتی خاطرنشان کرد: در دنیا زمان پخش از قبل از تولید روشن است و تکلیف سرمایه گذار را روشن می کند. چون فیلمسازی رابطه مستقیم با سرمایه دارد باید برنامه ریزی برای آن وجود داشته باشد. تا زمانی که همه چیز بر اساس برنامه ریزی قبلی نباشد ما شاهد این خواهیم بود که سر اکران نوروز سلیقه یا با لابی گری و یا اینکه هر که زورش بیشتر باشد بتواند حضور داشته باشد و یا سرمایه گذاری برای تولید فیلم های متفکر صورت نگیرد.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «دربند» و «پنج ستاره» تأکید کرد: نکته دیگری که بنده مایلم عنوان کنم این است که گروه و دسته بندی آسیب جدی بر پیکره سینمای کشور وارد می‌کند؛ ما نمی‌دانیم نهادهای دولتی چقدر بودجه دارند و چطور این بودجه ها تقسیم می‌شوند که کسی خبر ندارد؟ این معضل در همه جا است. همه جا تفاوت فرهنگی و سلیقه ای وجود دارد.

سمواتی افزود: اختلاف سلیقه و تفکر که تحت عنوان تیم های مختلف تشکیل شده به کلیت سینما آسیب می زند. گروه بندی آسیب زا است. باید همه در کنار هم باشند. سینما چراغ راه آینده کشور است اگر این چراغ پر نور باشد این مسیر درست می شود در غیر این صورت ما باید شاهد وضعیت بغرنج و غیر قابل قبول باشیم.