وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اصولاً بخش اقتصادی سینما نه فقط در ایران که در تمام کشورهای دنیا با فیلم های تأمین می شود که از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار می گیرد چرا که جنس سینما مبتنی بر سرگرمی است. وقتی از هنر سرگرمی گرفته می شود بدل به کالای مورد مصرف قشر خاصی می شود و سینما مدیومی برای مخاطب انبوه است.

این منتقد سپس با بیان اینکه امروزه دو مسأله مهم در حوزه سینما وجود دارد ادامه داد: یک مسأله این است که از برخی فیلمسازان انتظار می رود پلی بزنند بین عناصر سرگرم کننده و تفکر و درام؛ یعنی در عین آنکه آثاری می سازند که می تواند توجه مخاطبان را جلب کند به مخاطب باج نمی دهند و به ورطه ابتذال و سطحی و گرایی نمی افتند. این فیلمسازان همواره سعی می کنند تا آثارشان را در سطوح بالاتری از هنر را ارائه کنند.

فهیم خاطرنشان کرد: فیلمسازان در تمام دنیا سعی می کنند تا کسانی که به این مدیوم باور زندگی نمایی دارند حرفی، سخنی و مضمونی در کنارش داشته باشند. ضمن اینکه تماشاگر کیف می کند در ورای دیدن فیلم چیز دیگری گیرش آمده و اندکی فکر کرده باشد. شما ببینید در فیلم های هیچکاک و فورد و... تعلیق و هیجان وجود دارد اما آن ها نه به مخاطب باج می دهند نه به جریانات رایج پشت پرده سینما تن می دهند. آن ها به سینما به عنوان مدیوم ارتباطی با مخاطب فکر می کنند اما در کشور ما تناقض حاکم است.

این کارشناس فرهنگی متذکر شد: آقایان وقتی می آیند پول های دولتی می گیرند و در چارچوب بودجه های عمومی کار می کنند و فیلم هایی فاقد عناصر سرگرمی می سازند و اسمش را فیلم ماندگار می گذارند از اساس کاری عبث انجام داده اند. به عنوان مثال آقای عیاری که این روزها خودشان در مصاحبه ای گفته اند فیلم جدیدشان را تنها برای کسب درآمد ساخته اند روزگاری می آیند و فیلمی مانند «شبح کژدم» و یا سریال «روزگار قریب» را می سازند که همه عناصر ارزشمند سینمایی در آن ها لحاظ شده است اما وقتی می خواهند پول دربیاورند به بدترین شکل و مبتذل ترین شکل ممکن به مخاطب خود باج می دهند؛ یعنی خود را سقوط می دهد تا فیلمشان مورد توجه قرار بگیرد.

وی تصریح کرد: بدیهی است که نباید آرمان ها و هنر فدا شود و افراد فقط به فکر پول باشند. آیا با هنر خوب نمی شود پول درآورد؟ گویا حرف های آقای عیاری برای خودشان نیست. گویا آدم دیگری است با خاستگاه فکری دیگر که ظهور کرده و این حرف ها را می زند. مگر فیلمسازان بزرگ دنیا فیلم های سطحی و نازل می سازند؟ مگر فیلمسازان کره و فیلمسازان چینی و یا نحله ای از سینمای اروپا یا کلیت سینمای آمریکا صرفاً ابتذال را روانه خانواده و مردم می کنند که پول درآورند؟

فهیم با تأکید بر اینکه عجیب است که ما برای پول درآوردن پرچم تولیدات مبتذل را برافراشته می کنیم تصریح کرد: مگر فیلمساز آدم حسابی در دنیا اینطور پول در می آورد؟ مگر اینکه همه این سال ها آقای عیاری ادا درآورده باشد و گذشته اش جعلی باشد. مگر می شود کسی که «آبادانی ها» را می سازد یک باره چنین سقوط کند؟

این منتقد سینما افزود: آیا کوروساوا و اوزو و ایستوود و اسکورسیزی هم به مخاطب باج می دهند تا پول درآورند؟ مگر آن ها فیلم شان در بخش خصوصی تولید نمی شود؟ چرا اینجا وقتی یک فیلم در بخش خصوصی تولید می شود برای فروش باید مبتذل باشد؟ این بسیار دردآور است که آقایان خودشان می گویند ما فیلم سطحی ساختیم تا پول درآوریم. این توهین است به مردم! این توهینی آشکار است که می گویند برای پول درآوردن از شما باید به شما کالای نامرغوب و فاسد بدهیم.

فهیم ادامه داد: یک فیلمساز خوب باید بگوید من فیلم خوب می سازم و از آن فیلم خوب پول در می آورم. فیلمسازان باید فیلمی بسازند که به آن افتخار کنند نه اینکه زباله بسازند و بعد بیایند و بگویند ما صرفاً این کار را برای کسب درآمد کرده ایم.

وی در پایان این گفتگو افزود: مگر در کشورهای ما این همه فیلم های خوب مثل «عقاب ها» و... فروش نداشته؟ پس قطع به یقین می‌شود در این سینما فیلم خوب ساخت و پول درآورد. جریان روشنفکری میانی ما که استخوان دار است باید با خودش این مسأله را حل کند که اگر من به عنوان یک فیلمساز ایرانی مورد وثوق جریانات جدی سینما هستم بسیاری از فیلمسازان در این سطوح در کشور خودشان پول درآوردند و فیلم خوب ساختند و توهین به شعور مخاطب نکردند و پول هم درآوردند و قطعاً من هم می توانم به دور از ابتذال چنین کاری را انجام دهم.