کارگردان فیلم های سینمایی «طبقه یک و نیم» و «پاکول» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اگر ما سینما را مانند یک خانواده بدانیم که باید یک بزرگتری بالای سرش باشد تا اعضای آن به انحراف کشیده نشوند باید بگوییم که هیچ بزرگتری بالای سر سینما نیست و به همین دلیل هنرهفتم همواره به حاشیه می رود.

وی ادامه داد: متأسفانه مسئولان هیچ تأثیر مثبتی در روند فیلمسازی و تغییر ذائقه مخاطب ندارند و همین باعث شده تا افراد درست سر جای خود قرار نگیرند. کمترین توقع ما این است که اعضای شورای پروانه ساخت حداقل درست فیلمنامه ها را مطالعه کنند و بر اساس یک رویکرد درست و سیاست مناسب به فیلم ها پروانه اعطا کنند.

این سینماگر سپس با بیان اینکه ما نمی گوییم کلاً سینمای کمدی بد است و باید از بین برود اظهار داشت: اینکه ما بیاییم و به اسم فیلم کمدی برخی اینفلوئنسرهای فضای مجازی را پررنگ کنیم و تکه هایی که در اینستاگرام و تلگرام وایرال شده را در فیلم ها بگنجانیم و با کلمات و فحش های رکیک سعی داشته باشیم مخاطب را جذب کنیم کاری نادرست است.

اسماعیلی خاطرنشان کرد: مسئولان باید از خودشان سوأل کنند از همین ابتدای سال تاکنون چند فیلم در سینما تولید شده که محتوای سالم و انسانی داشته باشد و افراد را به خانواده دوستی و سنت حسنه دعوت کند؟ متأسفانه ما در اغلب فیلم های سینمایی صرفاً برخی عناصر منفی را یافت می کنیم و فیلم های اجتماعی مان هم سرشار از سیاهی و تلخی و خیانت شده است.

وی تأکید کرد: این فیلم ها باعث می شود تا مخاطبان دهه ۸۰ و ۹۰ فکر کنند که زندگی یک سیرک و مسخره بازی بزرگ است؛ این اتفاق در حالی است که سینما باید به مثابه یک دانشگاه برای جامعه عمل کرده و آن ها را در مسیر درست هدایت کند.

اسماعیلی خطاب به مدیران سینمایی و فرهنگی تصریح کرد: چرا با موسیقی خواننده های لس آنجلسی مخاطب را می خندانیم؛ این فرهنگ سازی است؟ چرا در این سینما فقط افرادی که در باندهای مافیایی هستند و تعدادشان تنها به اندازه انگشتان یک دست می رسد می توانند فیلم تهیه کنند؟ چرا طرف هم سینمادار است و هم پخش کننده و هم تبلیغات چی و هم تهیه کننده؟ در این سینما تکلیف افرادی که به صورت مستقل زحمت می کشند و فیلم های شریف شان راهی به اکران پیدا نمی کند چیست؟

این کارگردان متذکر شد: من نمی دانم چرا مسئولان مافیا را از سینما حذف نمی کنند؟ وزیر ارشاد باید این قضیه را شخصاً زیر ذره بین ببرد. چرا امثال پژمان جمشیدی و بهرام افشاری از الآن باید کارهای تا سال ۱۴۰۴ شان را بسته باشند؟ چرا همه اش چهره های تکراری در سینما می بینیم؟ فیلم ها همه یک شکل شده است؛ شخصیت ها همان است و تنها دیالوگ ها عوض می شود. مشخص است پشت این سینما مافیا است و دیگر سینماگران در خانه نشسته و سماق می مکند.

وی با اشاره به اظهارات اخیر کیانوش عیاری یادآور شد: وقتی یک وزنه سینما مانند کیانوش عیاری به اینجا می رسد که فیلمی بسازد تا پول دربیاورد دردآور است؛ او به خود می گوید چرا من پول درنیاورم؟ وقتی فلان بچه می آید پول در می آورد چرا من این کار را نکنم!

اسماعیلی در پایان این گفتگو متذکر شد: یقین بدانید اگر وضعیت به همین منوال پیش برود کیفیت فیلمسازی روز به روز بیش از این رو به افول می گذارد؛ این افرادی که مافیای سینما هستند تبلیغات قوی دارند و مردم را جذب می کنند تا آثارشان را ببینند. از سوی دیگر هم مردم از تماشای فیلم های اجتماعی چرک و کثیف خسته شده اند و نمی خواهند وقتی به سینما می روند با امثال «ابد و یک روز» و «متری شش و نیم» و «عنکبوت» و... مواجه شوند و می خواهند بروند و ساعتی تفریح کنند و بخندند. بنده معتقدم منتقدان باید به میدان بیایند و مشکلات را بررسی کنند. کادر فنی کارشناسان سینمای ایران باید عوض شود تا شاید از این رهگذر بتوانیم شاهد تحولات مثبت در سینمای کشور باشیم.