طراح چهره پردازی فیلم های «میگرن» و «بی خود و بی جهت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اگر یک هنرمند در اسنپ کار کند اشکالی ندارد به شرط اینکه کار در اسنپ برای تأمین معاشش نباشد و برای تجربه زیست یک راننده اسنپی باشد تا از این تجربه زیستی برای بهبود کارش در سینما و تلویزیون استفاده کند.

فرح مرزی سپس با بیان اینکه مشاغلی که فضای روح و روان یک آرتیست را خدشه دار می کنند قاعدتاً شایستگی این را ندارند که هنرمندان در آن مشاغل مشغول کار شوند اظهار داشت: هنرمند برای اینکه غم نان خود را جبران کند به این مشاغل روی می آورد؛ به نظر شما جزو وزارت محترم ارشاد و سازمان محترم صدا و سیما و به جز خانه‌های امن تئاتر و سینما و فضاهای فرهنگی که محل ایجاد امنیت روح و روان و زیست هنرمندند چه کسی می‌تواند درمانگر این مشکلات هنرمندان باشد؟

این سینماگر در همین راستا تصریح کرد: ما که نمی توانیم توقع داشته باشیم مثلاً وزارت آموزش و پرورش و یا صنف فرش فروش ها بیایند و برای بهبود وضعیت معیشتی و زیستی هنرمندان کاری بکنند! وقتی که فضا اینقدر تلخ و تنگ می شود که بچه های هنری به هر دری می زنند که روح شان را از این آزار نجات دهند و کار مناسبی به آن ها پیشنهاد نمی شود این وظیفه مدیران فرهنگی است که به دادشان برسند و دردشان را درمان کنند.

وی متذکر شد: وقتی در دفاتر تولید روابط فامیلی و رفاقتی ارجح‌تر از شایستگی افراد است بدیهی است که زندگی های بسیاری از هنرمندان متلاشی شود! طبیعی است که بخشی از هنرمندان برای جبران هزینه تحصیل فرزندشان به هر شغل سخیفی دست بیندازند تا تأمین مایحتاج و ضروریات اولیه زندگی خود را داشته باشند.

فرح مرزی در پایان این گفتگو افزود: همه این تأثیرات فردی و شخصی شاید برای آن آدم ها باشد اما حاصلش می شود سینما و تلویزیون و تئاتر فعلی. امروز نه تنها فضای هنری فرهنگ سازی نمی‌کند که از چیپ ترین مثال ها و اصطلاحات کف خیابانی در ساختارشان استفاده می کنند تا به سود مالی برسند! یعنی مشکل یکی دو تا نیست و ما از هر سو در حوزه فرهنگ و هنر کشورمان دچار ضعف شده‌ایم.