برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه و فیلم سی و یکمین جشنواره فیلم فجر در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: معضلات اصلی سینما از جمله معضلات حاکم بر حوزه فیلمنامه نویسی تماماً ارتباطی مستقیم با مسئولان فرهنگی سینما و سینماداران دارد.

وی ادامه داد: طبیعی است که توده ای از مردم امروزه به دلیل شرایط سخت معیشتی و معضلات اقتصادی و گرفتاری های خانوادگی به سمت فیلم های کمدی گرایش پیدا کرده اند و در طلب محیطی شاد هستند تا کمی حال و هوای شان عوض شود. این اتفاق نکته جدیدی نیست و در قدیم هم در برخی بزنگاه های تاریخی و اجتماعی شاهد چنین اتفاقی در سینما بوده ایم حتی در دوران قبل از انقلاب هم وضعیت این چنین بوده و گاهی فیلم های کمدی خواهان زیادی در جامعه داشته اند اما این اتفاق دلیلی نمی شود بر آنکه فیلمنامه های دیگر ساخته نشوند و نفروشند!

این سینماگر سپس با بیان اینکه معضلات اصلی حاکم بر سینما را سینماداران به وجود آورده اند اظهار داشت: سینمادار امروزه فیلم غیر کمدی را درست اکران نمی کند. مثلا می گویند به فلان فیلم ۵۰ سالن داده ایم اما این ۵۰ سالن رسما در عنوان است و در عمل یک سانس مرده را در سالن ها به فیلم های غیرکمدی اختصاص می دهند! سینماداران تنها به فکر درآمد خود هستند و ریسک نمی پذیرند و نمی خواهند زمان را از دست بدهند تا آهسته آهسته برای یک فیلم مشتری جذب شود.

قوی تن خاطرنشان کرد: مسئولان باید کارشناسی کنند که چرا فیلم های غیرکمدی فروش مطلوبی ندارند؛ این اتفاق راه حل دارد اما متأسفانه متولیان سینما نسبت به این اتفاق بی توجهند! گویا مسئولان هم در کنار سینماداران به فکر میزان فروش و پول هستند و وظیفه فرهنگ سازی سینما را فراموش کرده اند! آن ها حتی لحظه ای درنگ نمی کنند و هیچ تأمل و تعمقی بر آنچه در حال رخ دادن در سینمای کشور است ندارند.

کارگردان فیلم های سینمایی «رویای سهراب» و «آفتاب، مهتاب، زمین» یادآور شد: من نمی خواهم بگویم در قدیم الایام این گونه نبوده و مدیران دنبال فروش نبودند؛ در زمان قدیم عوض کردن یک فیلم برای سینمادار سخت بود. چون آن زمان پزتیو ها چند قوطی بودند و باید آن ها را از آپارات پایین می آوردند و برای سینمادار این کار دشوار بود به همین علت یک سالن یک فیلم را به صورت کامل و در تمامی سانس ها به نمایش می گذاشت؛ سینمادار برای این یک فیلم مجبور بود تبلیغ کند و از صبح تا شب وقت بگذارد اما چون الآن با یک هارد کوچک یا فلش می توانند یک فیلم را نمایش دهند خیلی راحت سانس ها را تغییر می دهند و زمان های خوب را در اختیار فیلم هایی می گذارند که معتقدند فروش دارد! این اتفاق باعث می شود فیلم های دغدغه مند و فرهنگی مجالی برای دیده شدن نداشته باشند.

وی تأکید کرد: این اتفاق بسیار تلخ است که وقت و فرصت به فیلم هایی که در ژانرهای اجتماعی، حادثه ای و... هستند داده نمی شود؛ وقت و تبلیغات و سرمایه آن فیلم ها به باد می رود و روز به روز ناامیدی بیشتری وسط می آید!

قوی تن با بیان اینکه با مسئولانی تنبل و ترسو مواجهیم که تدبیری برای رفع بحران در سینما ندارند تصریح کرد: قطعا ما در سینما مسئولان دلسوز هم داریم اما بخشی از آن ها ترسو هستند؛ ما مسئولان نترس می خواهیم که وسط میدان بیایند و سالن ها را ملزم کنند به هر فیلم حداقل دو هفته فول سانس بدهند. باید مثل سابق کف فروش برای فیلم ها تعیین کنند و نظارت جدی داشته باشند تا قانون به شکلی درست در سالن ها اجرا شود. سازمان سینمایی باید بازرس های ویژه داشته باشد و آن ها را به صورت نامحسوس به سالن های سینما بفرستد و ببینند که آیا آن ها درست به همه فیلم ها اکران می دهند یا فقط سانس های طلایی را به فیلم های مورد علاقه خود اختصاص می دهند.

این کارگردان در پایان این گفتگو افزود: ذائقه امروز مردم را همین مسئولان تبنل و ترسو به وجود آوردند. سینماداری که سودجو است و با پول و وام فرهنگی سالن سینما را ساخته و قرار بوده سینما را بدل به مکانی فرهنگی برای همه فیلم ها کند اصل کار خود را فراموش کرده و تنها به فکر سود خودش است. البته وقتی می بینیم دولت به فکر کارها و محصولات فرهنگی نیست و به فکر عایدات و درآمد خودش است باید به سینماداران حق دهیم که کاسب شده و در فکر پول باشند! من متأسفم که سینماداری که پول بیت المال را هدر کرده و سینما ساخته امروز تاجر شده و فرهنگ از یادش رفته است.