به گزارش سینماپرس، اولین نشست خبری چهل و دومین جشنواره فیلم فجر پس از اکران فیلم سینمایی «دروغ‌های زیبا» در سالن مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.

پیش از برگزاری نشست، محمدرضا مقدسیان اعلام کرد که قرار شده هر روز جشنواره فیلم فجر به یکی از درگذشتگان سینما تقدیم شود.

مجتبی امینی دبیر چهل و دومین جشنواره فیلم فجر نیز گفت: خدا را شاکریم وارد فصل جدیدی از سینما شدیم و قطار چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حرکت کرده است و امیدواریم شاهد آثار جریان‌ساز باشیم و از زحمات همکاران لذت ببریم. حدود ۱۰ روز در کنار یکدیگر خواهیم بود و مهمانان بخش بین‌الملل نیز از ۱۶ و ۱۷ بهمن ماه به ما اضافه می‌شوند و امیدوارم با حال خوب و نشاط دست به دست هم دهیم تا فصل چهل و دوم را به خوبی پشت سر بگذاریم.

وی با عذرخواهی از کاستی‌هایی روز اول عنوان کرد: چون برج میلاد را دیر تحویل گرفتیم، هنوز در حال آماده‌سازی هستیم و امیدواریم دست به دست هم دهیم تا جشنواره بهتر برگزار شود، چون میراثی است که از گذشته به دست ما رسیده است.

امینی همچنین بیان کرد: از روی ادب هر روز را به یکی از بزرگان سینما که امسال از دست دادیم تقدیم می‌کنیم و در سینماهای مردمی نیز پخش می‌شود.

سپس محمدرضا مقدسیان از خانواده زنده‌یاد تقی‌پور دعوت به حضور کرد و مجتبی امینی سیمرغی را به یادگار به خانواده آن مرحوم تقدیم کرد.

مرتضی آتش‌زمزم نیز که برای نشست فیلمش در سالن حضور داشت، از طرف پروژه «دروغ‌های زیبا» یک شال بنگلادشی را به خانواده آن مرحوم تقدیم کرد.

در ادامه نشست فیلم آغاز شد و آتش‌زمزم کارگردان «دروغ های زیبا» درباره انتخاب موضوع فیلم گفت: از روز اولی که به بنگلادش برای تولید مستند رفتم بازی رنگ‌ها برایم عجیب و جذاب بود. اولین موردی که در بنگلادش با آن مواجه می‌شوید، ریکشامن‌ها هستند و از بعد پرداختن به استعمار، با خودم گفتم حتماً باید برای این‌ها کاری انجام دهم.

ممیت رشید نویسنده پروژه نیز در سخنانی عنوان کرد: ایران را کشور دوم خودم می‌دانم چون در دانشگاه تربیت مدرس شش سال درس خواندم و در ایران عمل قلب انجام دادم و به همین دلیل قلبم را از ایران دارم.

وی با بیان این‌که امسال از طرف یونسکو، رنگ ریکشاها ثبت جهانی شده است، تاکید کرد: خیلی خوشحالم که یک دوست ایرانی نسبت به این موضوع واکنش نشان داد و فیلمی در مورد این ریکشاها ساخت. ریکشامن روزی چهار پنج دلار بیشتر دریافت نمی‌کنند و حتی مسؤولان کشور نمی‌دانستند که این‌ها چه مشکلاتی دارند.

جایا احسن از بازیگران ستاره و مطرح بنگلادش و هندوستان نیز درباره چالش‌هایی که برای این نقش داشته است، گفت: واقعاً خوشحالم که در ایران هستم و در سراسر جهان وقتی درباره سینما صحبت می‌کنیم باید حتماً درباره سینمای ایران هم صحبت کنیم.

وی در پاسخ به پرسشی درباره این‌که دوست دارد با کدام هنرپیشه ایرانی کار کند، بیان کرد: آثار داریوش مهرجویی، عباس کیارستمی و مجید مجیدی را همیشه می‌بینم و کار برخی بازیگران ایرانی هم دنبال می‌کنم.

آتش‌زمزم در پاسخ به این‌که چرا در ایران فیلم نمی‌سازد، بیان کرد: در سینمای ایران کار کردن سخت شده است، چراکه اینقدر سینما گران شده که فقط یکسری خاص با بودجه‌های خاص فیلم می‌سازند و نکته بعدی این‌که دوست دارم کار جدید انجام دهم.

فواد حجازی آهنگساز در پاسخ به این‌که چرا در سکانسی از فیلم از قطعه موسیقی ایرانی «پرسون پرسون» استفاده شده است، گفت: سال‌هاست کار موسیقی فیلم می‌کنم چون در این عرصه فضای آن‌چنانی پیدا نشد، چراکه کارگردانان عموماً آهنگساز را دقیقه نود سوپرایز می‌کنند. من هم با ترسون ترسون، پرسون پرسون به این پیشنهاد پاسخ دادم. اما خود فیلم گویای قصه بود و به نظر من، باید از این موضوعات گذر کنیم. اما مطمئن هستم این موسیقی در بنگلادش حتماً تاثیرگذار خواهد بود و باید رضایت مردم را نیز در نظر بگیریم و نباید مته به خشخاش بگذاریم.

آتش‌زمزم نیز در این مورد بیان کرد: حتماً به بازار فیلم در بنگلادش فکر می‌کنیم اما در مورد این قطعه موسیقی باید بگویم که قطعه‌ای بنگلادشی ساخته شد اما آماده نشد تا به جشنواره برسد و مجبور شدیم موسیقی دیگری را جایگزین کنیم که این موسیقی را نیز من انتخاب کردم و اگر اشکالی داشته باشد، ایراد از من بوده است.

کاووس آقایی تدوینگر فیلم درباره سختی این پروژه مطرح کرد: چون کار دست حرفه‌ای‌ها بود کارم زیاد سخت نبود و چون زبان فیلم فارسی نبود، آقای آتش‌زمزم کنار من برای کار بودند و با سختی کار مواجه نبودم.

فرامرز مختاری صدابردار فیلم در پایان درباره مشکلات صدابرداری در بنگلادش گفت: علاوه بر صداهای بسیار در خیابان‌های این کشور، فقط چون متوجه صحبت‌شان نبودیم، سختی کار دوچندان می‌شد.