کارگردان فیلم های کوتاه «حالت تهوع» و «گاراژ» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من شخصا از اینکه با نهادها و ارگان ها کار کنم منصرف شدم و تلاش می کنم مسیرم را در فیلمسازی به صورت مستقل پیش ببرم.

وی یادآور شد: سال قبل از انجمن سینمای جوانان ایران به بنده زنگ زدند و گفتند طرح شما پذیرفته شده و بیایید با هم جلسه بگذاریم اما من نرفتم؛ آن ها چند بار تماس گرفتند تا اینکه در نهایت خودم فیلمم را ساختم و پس از آن به من گفتند شما بیایید حمایت پس از تولید برایتان می گذاریم اما من قبول نکردم! این در حالی بود که ماشینم را فروختم و بدهی های فیلمم را دادم اما تلاش کردم خودم را از جریان جشنواره ها دور نگه دارم.

کبیری تأکید کرد: فضا به سمتی رفته که می بینیم همه چیز سیاست زده شده به نحوی که حتی جشنواره ها هم سر و شکل جشنواره را ندارد. انگیزه ها از بین رفته؛ الآن در اکثر بچه های مستقلی که می شناسم این انگیزه وجود ندارد و بچه ها به نوعی ناامید شده اند. الآن خود من دچار سردرگمی شدم. نمی دانم اصلا بروم سمت فیلم بلند یا نه! نمی دانم باید پل را بزنم به سمت سینمای بلند یا نه!

این سینماگر جوان با بیان اینکه مهمترین معضل بچه های فیلم کوتاه مستقل این است که تا جایی فیلم کوتاه می سازند اما تکلیف شان را برای حضور در سینمای بلند نمی دانند اظهار داشت: من تصمیم داشتم فیلمنامه ای که دارم بسازم اما آینده ای نمی بینم که فیلم بلند بسازم. نمی دانم آیا اصلا به سینمای غیر از کمدی و فیلم های سفارش ارگان ها اصلا کسی اهمیت می دهد؟ آیا اصلا برایشان سینمای ژانر مهم است. آیا برای آدم های مستقل مثل من که جوانی شان را برای این راه می گذارند روزنه ای وجود دارد؟ گاهی فکر می کنم همین فیلم کوتاه را کار کنیم و گروه خوب سینمایی جمع کنیم و آزادانه کار کنیم و به جشنواره های مختلف بفرستیم حال یا خوش اقبال هستیم یا بد اقبال!

وی در پایان این گفتگو متذکر شد: چالش ما از فیلمسازان بلند بیشتر است و مهمترینش این است که نمی دانیم ایده های مان را در مدیوم کوتاه بگنجانیم یا اقدامی انجام دهیم و به سمت فیلم بلند برویم؟ ما با دردسر روبرو می شویم؛ علاوه بر همه این ها یکی از مهمترین معضلات ما پخش فیلم های مان است. ما واقعا برای پخش فیلم های مان با معضلات عدیده روبرو می شویم و این هم برایمان بسیار دشوار است.