کارگردان مستندهای «جنگ، دوربین من» و «در جستجوی تاریخ گمشده» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: نکته مهمی که خصوص مقوله فقدان معنویت و هویت ملی در سینمای ما وجود دارد به مدیران و مسئولان فرهنگی برمی گردد؛ چرا که آن ها می توانند تعیین کنند که فیلمساز چه مسیری را برود؟

وی ادامه داد: بدیهی است عده ای سینماگران هستند که تمایل دارند بسیار درست و دقیق به معنویات و ارزش ها در حوزه سینما بپردازند و راه باز کردن برای حضور این فیلمسازان وظیفه مدیران است.

فلاح فر سپس با بیان اینکه در فیلم های ایرانی اگر بخواهیم یک فیلم که مبتنی بر سبک زندگی ایرانی-اسلامی است و فرم و محتوای مناسبی دارد را معرفی کنیم بعد از سال ها از ساخت آن به «یه حبه قند» می رسیم اظهار داشت: واقعاً ما چند تا از این نوع فیلم ها در سینمای کشورمان داریم؟ بنده حوزه خودم در سینما مقاومت است و به آن عرق دارم اما باید بگویم که ما در سینمای کشورمان یا سراغ این حوزه رفتیم یا رفتیم سراغ فیلم های اجتماعی و سیاه نما و حال بدکن و خراب و این نوع آثار را پررنگ کرده ایم.

وی یادآور شد: ما در جشنواره‌ها نشان می‌دهیم به چه چیزهایی نگاه می کنیم و اولویت مان است و فیلم های جشنواره فجر ثابت کرد که سبک زندگی و خانواده و... در اولویت نیست!

این فیلمساز تأکید کرد: صرف اینکه ما در یک کلیشه هایی بیاییم و سریال های دم دستی را برای ایام مذهبی تولید کنیم و بگوییم کار را انجام دادیم فایده ندارد. پرسش من این است که چرا باید سینماها در ایام سوگواری مذهبی تعطیل شوند؟ چرا نباید سالن های سینما با فیلم های مذهبی رونق بگیرند؟ چرا در محرم و صفر نباید سالن ها برای نشان دادن فیلم های با کیفیت مذهبی پر شوند؟ همه این ها به نگاه مدیران و جشنواره ها باز می گردد.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: استراتژی و نقشه راه در سینمای کشور وجود ندارد و همه دنبال این هستند در لحظه دیده شوند. فیلمساز دغدغه مند هم حمایت نمی شود. ایده هایش از بین می رود و نگاهش به دلیل نگاه اشتباهی که در سیستم وجود دارد عوض می شود!