به گزارش سینماپرس، نشست هم‌اندیشی اساتید تدبّر در قرآن پیرامون ستاد ملی راهبری تدبّر در قرآن کریم با حضور حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در محل سازمان دارالقرآن الکریم برگزار شد.

حجت‌الاسلام خسروپناه در این نشست با تشکر از فعالان حوزه قرآن اظهار کرد: الحمدلله چند برنامه موفق نظیر زندگی با آیه‌ها و برنامه تلویزیونی محفل که از جمله آن‌هاست وجود دارد.

وی با استقبال از انتقال شورای توسعه قرآنی به سازمان تبلیغات اسلامی، بر تدبّر در قرآن تأکید کرد و گفت: باید تدبیر در تدبّر داشته باشیم، رابطه تدبّر با قلب، با تلاوت فرق دارد، در قرائت حواس و عقل نقش دارد، اما در تدبّر قلب ما نقش دارد، در مراحل معرفتی انسان، قلب عالی‌ترین مرتبه معرفتی است.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: عقل وقتی پخته می‌شود فؤاد است، وقتی پخته‌تر می‌شود قلب می‌گویند بنابراین تدبّر کار قلب است یعنی وقتی فهم پخته‌تری از عقل داشته باشیم تدبّر می‌شود، در این صورت فهم قلبی تدبّر است.

وی ادامه داد: شیطان وقتی می‌خواهد به انسان آسیب بزند از قلب وارد می‌شود اگر این معنای تدبّر را بپذیریم می‌توانیم نوعی روش‌شناسی برای حل مسائل حکمرانی داشته باشیم. مساله‌های متعددی در حکمرانی داریم که چون بلد نیستیم، از روش‌های دنیای جدید استفاده می‌کنیم. عنوان می‌کنیم که فلسفه و ایدئولوژی ما اسلامی است اما در حکمرانی وقتی می‌خواهیم سیاستگذاری کنیم معمولا از تجربیات دیگران عموما غربی‌ها استفاده می‌کنیم و از تدبّر قرآنی استفاده نمی‌کنیم.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: مسئله‌های متعدد بر زمین مانده در کشور داریم که همگی به تدبّر به قرآن برمی‌گردد. اگر تدبّر جدی گرفته می‌شد کارکردهای جدی‌تری می‌توانستیم داشته باشیم، در ساحت حکمرانی باید از تدبّر در قرآن استفاده کنیم. شورای توسعه فرهنگ قرآنی در تدبّر در قرآن می‌تواند اثرگذار باشد، چراکه می‌توان قوانین و قواعد حکمرانی را از قرآن استخراج کرد.

وی درباره آموزش مفاهیم قرآنی به کودکان بیان کرد: برای آموزش مفاهیم قرآن به نونهال و کودک و نوجوان، باید از طریق آموزش مهارت‌های زندگی اقدام کنیم. زیرا مهارت‌های زندگی نیاز امروز دنیاست. قرآن نیز آیات زندگی است، باید درد را بگوییم و درمان را از قرآن بگوییم. خداوند وقتی رسالت پیامبران را بیان می‌کند می‌گوید یُعَلِّمُهُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ، حکمت در عرض کتاب بیان شده است، حکمت هم عقل است، حکیم صفت قرآن نیز است، بنابراین منشأ وحی آنقدر حکیمانه است که اگر با بیان عقلانی منتقل شود می‌تواند اثرگذار شود.