بازیگر فیلم های سینمایی «پاک باخته» و «دیگه چه خبر؟» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: متأسفانه بخشی از هنرمندان این مرز و بوم این روزها با مشکلات متعدد در حال دست و پنجه نرم کردن هستند اما هیچ تلاشی برای بهبود وضعیت زندگی آن ها نمی شود! مسئولان خرج های مختلف می کنند اما وقتی نوبت به هنرمندان می شود آن ها را فراموش می کنند.

وی یادآور شد: چندی قبل یکی از بازیگران مشهور سینما به من زنگ زد و با صدای مرده ای با من صحبت کرد؛ او گلایه داشت و می گفت این روزها مد شده در سینما و تلویزیون فقط افراد جدید را به کار می گیرند و یا کسانی که ماشینی و منزلی در اختیار پروژه ها می گذارند را استخدام می کنند و یا حتی برای بازی کردن از افراد پول می گیرند و همین باعث شده ما بیکار باشیم! او به من گفت از شدت خجالت اعضای خانواده ام مجبور شدم ساعت دستم را بفروشم تا بتوانم پس از ماه ها برای خانه ام نیم کیلو گوشت بخرم! خدا شاهد است من وقتی این جمله را از زبان این مرد شنیدم تا یک ماه گریه می کردم.

صفوی با تأکید بر اینکه معضل اصلی ما بیکاری است متذکر شد: ما نمی خواهیم به ما پول مفت بدهند! حداقل شرایط را تسهیل کنند و جوری برای سینما سیاست گذاری کنند که ما هم بتوانیم کار کنیم تا حداقل در دوران کهنسالی آبرویمان حفظ شده و دست مان پیش این و آن دراز نشود!

این سینماگر خاطرنشان کرد: چند وقت قبل من در یکی از بیمارستان های خصوصی خیابان شریعتی تهران بستری بودم و حدود ۱۲۸ میلیون تومان خرج بیماری ام شد که از این میزان تنها بخشی را بیمه تقبل کرد! در همان ایام اصلا کسی یادش نبود که زهره صفوی هم وجود دارد و باید به یاد او هم باشیم؛ این اتفاقات است که ما را تلخ می کند!

بازیگر فیلم های سینمایی «سفر پر ماجرا» و «من زمین را دوست دارم» در بخش دیگری از این گفتگو خطاب به ریاست جمهور آینده تصریح کرد: ریاست محترم جمهور آینده از ما هنرمندان بی حاشیه حمایت کند! از دولتمردان و به ویژه وزیر ارشاد بخواهید که یک حقوق ثابت ماهیانه برای اهالی بیکار سینما در نظر بگیرند. در خارج از کشور هنرمندان بیمه و بادیگارد و ماشین و خانه دارند اما اغلب ما در کشور نازنین مان مستأجر و ندار هستیم! ما سال های جوانی مان را برای هنر این کشور گذاشته ایم و روا نیست که چنین در حق مان اجحاف شود.

صفوی تأکید کرد: خدا شاهد است منظور من از این حرف ها اصلا خودم نیست! اینقدر آدم های مشکل دار زیاد شده اند که من در بین آن ها هیچ هستم! واقعا نمی‌دانم چه باید بگویم. من امیدوارم نهادهایی مانند صندوق اعتباری هنر بیش از این به فکر هنرمندان باشند البته از آن ها بسیار متشکریم که تا همین میزان هم هوای ما را دارند.

وی خاطرنشان کرد: امیدوارم نویسندگان سینما برای ما هم نقش بنویسند و اینقدر دنبال فکاهی و طنز نروند. فیلم باید الگو باشد، تئاتر باید آیینه باشد. پدر من همیشه می گفت سینما آیینه زندگی است اما اسفا که این آیینه را خرد کردند رفت.