به گزارش سینماپرس وبه نقل از هالیوود ریپورتر، داریل هیکمن که وقتی خردسال بود در فیلم‌هایی مانند «خوشه‌های خشم» و «به بهشت واگذارش کن» بازی کرده بود، در ۹۲ سالگی از دنیا رفت.

او برادر بزرگتر دواین هیکمن فقید بود و با وی در «کاپیتان ادی» (۱۹۴۵) جلوی دوربین رفت و نقش خلبان جنگنده مشهور ادی ریکن‌بکر را وقتی پسر بچه بود، بازی کرد.

سال ۱۹۵۱ هیکمن پس از بازی در بیش از ۴۰ فیلم در حالی که بازیگر قراردادی پارامونت و ام‌جی‌ام بود، سرخورده از این تجارت به صومعه پناه برد، اما مدتی بعد بازگشت، به دانشگاه رفت و به بازیگری ادامه داد.

وی نقش وینفیلد، کم سن‌ترین عضو خانواده «جاد» را که جان اشتاین بک در «خوشه‌های خشم» خلق کرده بود در فیلمی اقتباسی که سال ۱۹۴۰ توسط جان فورد ساخته شد، ایفا کرد. درحالی که حدود ۱۰۰ کودک برای بازی در این نقش تست شدند، فورد در پاسخ به این سوال که چرا این کار را به هیکمن داده، گفت: تنها بچه‌ای بود که مثل یک بازیگر رفتار نکرد.

پس از «خوشه‌های خشم» او با اسپنسر تریسی و میکی رونی در فیلم «مردان شهر پسرها» در سال ۱۹۴۱ جلوی دوربین رفت و با الیزابت تیلور که دوستش بود در سال ۱۹۴۹ در «بوسه‌ای برای کورلیس» بازی کرد. در فیلم نوآر کلاسیک «به بهشت واگذارش کن» (۱۹۴۵)، به کارگردانی جان ام. استال، هیکمن در نقش برادر کوچکتر و معلول کورنل وایلد که در دریاچه غرق می‌شود، به یادماندنی ظاهر شد. وی همچنین نقش بچگی شخصیت «راپسودی در آبی» (۱۹۴۵) و «عشق عجیب مارتا آیورز» (۱۹۴۶) را بازی کرد و در ملودرام «کمدی انسانی» (۱۹۴۳) در نقش کودکی ظاهر شد که دچار کندذهنی بود.

هیکمن در برادوی هم حضور داشت و در نمایش «چگونه بدون تلاش واقعی در تجارت موفق شویم» از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۵ روی صحنه رفت.

این بازیگر در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بیشتر به بازی در برنامه‌های تلویزیونی پرداخت و در دهه ۱۹۷۰ در نیویورک، تهیه کننده سریال «عشق زندگی» سی‌بی‌اس بود و حدود ۵ سال مسئولیت برنامه‌های روزانه این شبکه را برعهده داشت.

داریل هیکمن سال ۱۹۷۷ به لس آنجلس بازگشت و به عنوان تهیه کننده کار کرد. وی یک کتاب هم درباره بازیگری با عنوان «بازیگر ناخودآگاه: خارج از کنترل، تحت فرمان کامل» نوشت که سال ۲۰۰۷ منتشر شد. در این کتاب وی اظهار کرد که به شدت تحت تاثیر اسپنسر تریسی و جورج کوکر کارگردان بود که با آنها در فیلم «دارنده مشعل» در سال ۱۹۴۲ همکاری کرده بود.