به گزارش سینماپرس، بهروز افخمی، کارگردان سینما و تلویزیون در مجله هنری «بوم» از شبکه دو سیما در پاسخ به این سوال که در بین آثار سینمایی تشییع پیکر امام خمینی (ره) را در فیلم «از کرخه تا راین» داریم. چقدر آن تصاویر با حس و حال مردم نزدیک بود؟ گفت: خیلی نزدیک بود. خیلی از مردم تصور می‌کردند دنیا بعد از امام خمینی (ره) تمام می‌شود. مردم آنقدر عاشق امام بودند، که فکر می‌کردند بدون امام زندگی کردن ممکن نیست و با امام باید به آخر دنیا رسید.

افخمی با ابراز تاسف از اینکه قبل از اینکه ده قسمت سریال «کوچک جنگلی» تمام شود، امام خمینی (ره) از دنیا رفت، تصریح کرد: متاسفانه فیلمی را که آرزو داشتم امام ببیند و فکر می‌کردم درباره‌اش صحبت کند، سریال «کوچک جنگلی» بود، که پخش آن بهمن سال ۱۳۶۷ شروع شد.

کارگردان سریال «کوچک جنگلی» در پاسخ به این سوال که در زمانی که امام راحل در قید حیات بودند، شما زیست کردید و تجربه‌ای از آن دوران دارید. چندبار امام را ملاقات کرده بودید؟ گفت: بله، فکر می‌کنم سه چهار بار امام را از نزدیک ملاقات کردم. یک بار از نزدیک از ایشان عکاسی کردم. آنجا عکاسی بجز من نبود و من مدام زاویه‌ام را برای عکاسی تغییر می‌دادم. همینکه از نیمرخ از ایشان عکاسی کردم، امام سرش را به سمتم چرخاند. ایشان همیشه روی شخصی متمرکز نمی‌شد و به همه نگاه می‌کرد. وقتی که امام سرش را به سمتم برگرداند، وحشت‌زده شدم! پیش خودم گفتم عکس‌هایم را زود بگیرم و بروم. من آن زمان ۲۱ سال بیشتر سن نداشتم.

وی ادامه داد: به یاد دارم در مدرسه فیضیه قم جمعیتی حدود ۵۰۰ نفر برای سخنرانی امام آمده بودند. امام منتظر بود همهمه جمعیت قطع شود، تا شروع به سخنرانی کند. در آن هنگام علامه طباطبایی (ره) که خیلی پیر بود، وارد مدرسه شد و روی صندلی که با امام فاصله داشت، نشست. امام خمینی (ره) سرش پایین بود و متوجه حضور علامه طباطبایی (ره) نشد. وقتی که متوجه حضور علامه شد، با احترام ایستاد؛ مانند کسی که در مقابل استادش با احترام می‌ایستد و سرش را پایین می‌گیرد. صحنه عجیبی بود! رفتار امام مانند شاگرد در مقابل استاد بود. متقابلاً علامه متوجه رفتار امام نشد. اما چند ثانیه بعد به امام اشاره کرد و امام نشست و شروع به سخنرانی کرد.

این کارگردان به خاطره‌ای دیگر از امام خمینی (ره) اشاره کرد و افزود: من آن زمان فیلمی از گندم درو کردن دانشجویان انقلابی یکی از دانشگاه‌ها مونتاژ کرده بودم. این تصاویر با موسیقی کار خوبی از آب در آمده بود. این گزارش را در یکی از بخش‌های خبر هم پخش کردند. فردا شب امام حین سخنرانی صحبتش را عوض کرد و گفت چه کسی فکرش را می‌کرد که این مملکت به جایی برسد که دانشجویان تهرانی به دهات بروند، گندم درو کنند و با زمین عشق‌بازی کنند. با شنیدن این تعبیر پیش خودم گفتم که به به! امام فیلم ما را دیده است.