کارگردان فیلم های سینمایی «سه درجه تب» و «نیش زنبور» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: بنده به صورت عمومی و کلی می گویم که که باید همه چیز در همه نهادها شفاف شود و رانت و رانت خواری از بین برود؛ بدیهی است اگر چنین شود ما با معضلات کمتری روبرو خواهیم بود.

وی با بیان اینکه بودجه در سیستم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کم نیست گفت: متأسفانه بخشی از این بودجه ها به ناکجاآباد می روند و حیف و میل می شوند؛ البته این حیف و میل شدن بودجه ها تنها مربوط به نهادی مانند صندوق اعتباری هنر نیست و بنیاد سینمایی فارابی و... نیز به اشکال دیگر بودجه های بیت المال را هدر می کنند.

صلاحمند ادامه داد: فارابی می تواند بودجه ای بگذارد تا ده ها فیلم سینمایی راه بیندازد و ده ها سینماگر را مشغول به کار کند اما این بودجه ها را صرف یک فیلم می کند و بعد نتیجه ای که باید هم از آن فیلم گرفته نمی شود و در آرشیو این نهاد می خوابد و اسنادش می ماند که چقدر برای ساخت آن هزینه شده است!

این سینماگر پیشکسوت با بیان اینکه صندوق اعتباری هنر باید از فرم بروکراتیک و اداری فعلی درآید و به دست هنرمندان اداره شود پیشنهاد داد: اگر مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این کار را بکنند قطعاً هر مواهبی که باشد به صورت یکسان و عادلانه بین هنرمندان تقسیم می شود و دیگر خبری از تبعیض و... نیز نخواهد بود.

وی یادآور شد: چندی قبل بنده خبری خواندم مبنی بر اینکه حدود هزار نفر غیر هنرمند عضو این صندوق هستند. این مسأله نشان می دهد وضعیت این نهاد شفاف نیست و نظارتی جدی روی آن وجود ندارد و هنرمند نقشی در اداره آنجا به صورت عام ندارد.

صلاحمند خاطرنشان کرد: نکته بدتر نوع نگاه سیستم به هنر و هنرمند است. به خصوص در سینما آنچه که حس می کنم این است که ما را به عنوان مزاحم خود می دانند. هنرمند را اغلب به عنوان کسانی می بینند که بیشتر مزاحمت ایجاد می کنند و دوست دارند این ها نباشند و یا در سایه باشند جز چند تایی که خودشان تأیید می کنند و قبول شان دارند.

این کارگردان سینما هنرمندان با تأکید بر اینکه شبیه صنوف دیگر نیستند که درد نداری را فریاد بزنند تصریح کرد: اغلب کسانی که کار هنری می کنند به لحاظ روانشناختی درون گرا هستند. هنرمندان شبیه صنوف دیگر نیستند که درد نداری را فریاد بزنند. از ماقبل تاریخ فقر و نداری و درد و زجر هم بستر با هنر و هنرمند نهادینه شده است اما آن ها این مسائل را اغلب به زبان نمی آورند. خیلی ها را می شناسیم که شرایط زندگی خوبی ندارند اما دم بر نمی آورند. خیلی از بازیگران که سنین بالایی دارند در فقر کامل زندگی می کنند و توجهی به ایشان نمی شود. یکی از وظایفه صندوق این است که در سیستم اداری به این هنرمندان نقش بدهد. هنرمند باید در کارآفرینی و... نقش داشته باشد اما گویا ارشاد از نزدیک شدن به هنرمند واهمه دارد و سعی می کند در اول یک تست بزند و وقتی دید از خودش هستند با آن ها راحت شود. بدیهی است که به این شکل ما نتیجه نخواهیم گرفت.

وی افزود: اول باید این آشتی بین هنرمند و مدیران وجود داشته باشد. کسی که ذاتاً هنرمند است قطعاً سیاسی نیست. ممکن است حرفی بزند به مذاق سیستم خوش نیاید اما باید تحمل شنیدن نظراتش وجود داشته باشد. در سیستم غربی و بسته نیز هنرمند حرف خود را می زند و اظهار نظر می کند.

این فیلمساز در خاتمه این گفتگو تأکید کرد: الآن در سایت صندوق یک سری چیزهای کلی می بینیم که فرقی با سایتی که برای یک سیستم پرستاری و... است در آن به چشم نمی خورد. درکی نیست که کسی که آغشته به هنر می شود و زندگی اش را از این راه می گذارند و ذهن و تفکرش منبعث از این سیستم است جزو خواص است و باید هرچه با آن در ارتباط است نگاه ویژه تری باشد. ما منتظریم اشتی بین سیستم و جامعه هنرمندان و سینماگران شکل بگیرد و همچنین شفافیت وجود داشته باشد و اداره این قبیل نهادها به دست هنرمندان بیفتد و نوع نگاه سیستماتیک عوض شود؛ اگر چنین شود همه چیز درست پیش خواهد رفت!