کارگردان فیلم های سینمایی «بی سر» و «شب، بیرون» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: سال ها قبل فیلمی مانند «دایره مینا» به کارگردانی زنده یاد داریوش مهرجویی باعث می شود سازمان انتقال خون بر پا شود و تأثیر روی فضای اجتماعی بگذارد. در آن روزگار که بازار سیاه برای فروش خون وجود داشته این فیلم این بازار سیاه را از بین می برد.

وی در همین راستا ادامه داد: این فیلم نمونه ای از فیلم های تأثیرگذار اجتماعی است که یک حرکتی را به وجود آورده؛ قطعاً به این فیلم نمی توان انگ سیاه نمایی زد چرا که این فیلم یک نقد اجتماعی کرد و باعث شد که مسئولان تکانی بخورند و در پی رفع این معضل مهم و اساسی برآیند.

سجادی حسینی در همین خصوص متذکر شد: از این رو باید تفاوت ویژه ای میان فیلم های منتقد اجتماعی و فیلم های سیاه نما قائل شد؛ فیلم اجتماعی زمانی می تواند کارکرد مثبت داشته باشد که در خصوص روابط انسانی صحبت کند اما در وادی سیاه نمایی گرفتار نشود! فیلمساز باید حواسش باشد که فیلم جشنواره ای نسازد! فیلمساز باید فیلمی غیر جشنواره ای بسازد که از نظر هنری و تکنیکی استاندارد باشد و همه دنیا آن را بپسندند مانند فیلم های اصغر فرهادی که از روابط انسانی بدون سیاه نمایی حرف می زند و دردهایش جهانشمول است و دنبال سیاه نمایی نمی رود.

این سینماگر با بیان اینکه فیلمساز باید در پی اصلاح جامعه باشد تصریح کرد: فیلمساز باید به رسالت خودش مومن باشد و بتواند کاری کند تا مشکل برطرف شود و جامعه اصلاح شود. ما باید خودمان را روانکاوی کنیم تا مشکلات را حل کنیم. باید در ابتدا اگر چیزی را می خواهیم نشان دهیم نگاه اصلاح گر داشته باشیم و هرگز در مقام یک فیلمساز نباید حکم دهیم.

وی خاطرنشان کرد: وقتی فیلمساز حکم می دهد می شود قاضی یک طرفه. فیلمساز باید عالم دهری باشد که حکم ندهد و سوأل طرح کند. البته نباید به صورت غیر واقعی وضعیت اجتماعی را گل و بلبل نشان داد و از آن طرف بام افتاد بلکه باید سینمای اجتماعی سالم ساخت و به جامعه و مسئولان برای اصلاح امور تلنگر زد.

کارگردان فیلم های سینمایی «بوفالو» و «نبودنت» تأکید کرد: ما باید صادق باشیم؛ مثلاً در یک خانواده اگر کسی معتاد باشد بقیه اعضای خانواده دست او را می گیرند و کمکش می کنند تا دوباره به زندگی بازگردد حالا ما در سینما باید چنین رفتار و نگاهی داشته باشیم. فیلمساز باید به اجتماع کمک کند تا اگر معضلی دارند آن معضل را برطرف کند نه اینکه بخواهد صرفاً در برخی جشنواره های جهانی مورد توجه قرار گرفته و تشویق شود!

سجادی حسینی ادامه داد: برخی مواقع پیش می آید که کلیت یک فیلم سیاه نمایی است که مسأله آن دسته آثار جدا است و قطعاً تولیدشان نه تنها نفعی برای جامعه ندارد که سرشار از زیان است. مثلاً برخی آثار ضد ایرانی که ساخته شده و در دنیا نمایش داده شده باعث شده تا خارجی ها فکر کنند که ایران کشوری سرشار از جنگ و خشونت است اما ما می دانیم که هرگز کشورمان به این شکل نیست.

وی در پایان این گفتگو افزود: بنده معتقدم مدیران فرهنگی و سینمایی باید از سینمای اجتماعی سالم که می تواند اتفاقاً تصویری مثبت از جامعه ایرانی به دنیا معرفی کند حمایت داشته باشند. همچنین مسئولان باید بگذارند تا فیلمساز دارای نگاه خودش باشد و صرفاً به عنوان یک اپراتور مبادرت به تولید فیلم نکند. ما باید همه در قبال جامعه مان مسئول باشیم و مثلاً اگر فیلمی راجع به اعتیاد تولید می کنیم نگوییم این معضل بر گردن دیگران است و همه باید برای رفع آن کوشا باشیم.