کارگردان فیلم های سینمایی «قصه عشق» و «سیندرلا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: قبل از هر چیز می خواهم بگویم که ممیزی های سلیقه ای باید از بین برود و همه چیز در چارچوب قانون باشد! این بسیار بد است که هر کسی بر اساس تفکر و سلیقه خود مبادرت به ممیزی آثار می کند.

وی ادامه داد: من می خواهم به مدیران سینمایی دولت چهاردهم بگویم که شما لازم نیست هیچ کمکی به ما بکنید؛ ما نه کمک شما را می خواهیم و نه می خواهیم باری بر دوش شما باشیم فقط بگذارید که کار کنیم! شما اینقدر به سینماگران دیکته نکنید که چه بگویند و چه نگویند! بگذارید آدم های حرفه ای این حوزه خودشان برای حیطه کاری شان تصمیم بگیرند. مگر مثلاً به صنف پزشکان یا سوپرمارکت داران کسی دستور می دهد که چه بکنند و چه نکنند که ما باید از دیگران برای کرده های مان دستور بگیریم؟

این سینماگر پیشکسوت خاطرنشان کرد: همانطور که اصناف دیگر کار و درآمدشان را دارند ما هم باید کار و درآمد خود را داشته باشیم. مدیر سینمایی یا باید به سینماگران اطمینان کند و بگذارد که آن ها کارشان را بکند و یا اصلاً بگویند اطمینان نداریم و در سینما را ببندند.

بیرنگ تأکید کرد: واقعاً پرسش من این است که این نگاه دستوری به سینما در کجای دنیا اتفاق می افتد؟ من به عنوان فیلمسازی که از بدو انقلاب اسلامی تا کنون در این سینما کار کرده ام صراحتاً عنوان می کنم که همیشه مدیران بر اساس سلایق شخصی خودشان به ما گفتند که چه کار بکنید و چه کار نکنید و چگونه تصمیم بگیرید! در واقع ما فیلم تولید کردیم اما به سلیقه و نظر آدم های دیگر!

کارگردان سریال های تلویزیونی «خانه سبز» و «چاق و لاغر» سپس با بیان اینکه امیدوارم در دولت چهاردهم شاهد حضور چهره های تکراری در عرصه مدیریت سینما نباشیم تصریح کرد: باید آدم های متخصص و دلسوز اداره سینمای کشور را در دست بگیرند و فارغ از نگاه های سیاسی و جناحی کار کنند. حداقل کاری که می شود کرد این است که از مشاوران تکراری بهره نگیرند و بگذارند تفکرات و ایده های نو نیز برای سینما تصمیم گیری کنند.

وی متذکر شد: امیدوارم دولت جدید آقای پزشکیان همان راهکاری که برای بهداشت و سلامت پیدا می کند را در بخش فرهنگی هم رعایت کند. اگر قرار باشد هنرمند دستش دراز باشد به طرف دولت معنی اش این است که هرچه دولت می گوید باید گوش کند چرا که همیشه هر کسی پول می دهد رئیس است. بنده به عنوان آدمی که ۴۵ سال در فضای هنری بودم این مسأله رنجم می دهد. تا کی باید دیگران بر اساس سلیقه و دید خودشان و نه قانون در مورد نوشته و کار من نظر دهند؟ من نمی توانم به یک تولید کننده لباس بگویم لباسی که من می گویم تولید کن! اینطور که باشد آن فروشنده لباس هایش نمی فروشد و بدبخت می شود.

بیرنگ در خاتمه این گفتگو افزود: البته یک عده دوست دارند دستمزد بگیرند و کار کنند. این ها اکثریت نیستند. اکثریت هنرمندان کسانی هستند که دلسوزند و اتفاقاً اثر عملکرد خودشان را می بینند. به من اگر میلیاردها بدهند و بگویند کاری کنم و من حس کنم که با تولیداتم ذهنیتی را خراب می کنم به جامعه ای صدمه می زنم هرگز این کار را نمی کنم و نباید بکنم.