کارگردان فیلم های سینمایی «دل شکسته» و «زمهریر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: داوود رشیدی یکی از بزرگترین طراحان تئاتر ایران بود؛ بلا شک تئاتر ایران مدیون «داود رشیدی» است. رشیدی در دهه ۴۰ عضو گروهی بود که از دانشجویان هنرهای دراماتیک آزمون می‌گرفت و کلاسی هم در این دانشگاه داشت. زنده یاد علی حاتمی شاگرد داوود رشیدی بود و در واقع رشیدی بود که علی حاتمی را کشف کرد و به همین علت هم زنده یاد حاتمی همیشه ارادت ویژه ای به وی داشت.

وی سپس با بیان اینکه شوخ طبعی و مردم دوستی بزرگترین ویژگی این هنرمند بزرگ بود متذکر شد: من خاطرات بسیار دلنشینی را از این هنرمند بزرگ در خاطر دارم. یک بار ما به دعوت دانشکده پزشکی با جمع کثیری از هنرمندان به شیراز رفته بودیم. یادم می آید زنده یاد رشیدی که عاشق قلیان بود در آنجا گفت که من قلیان می خواهم و دوستان سریع برای او قلیان فراهم کردند. در آن سفر آنقدر به ایشان خوش گذشته بود که به شوخی می گفت من دیگر برنمی گردم و می خواهم همین جا بمانم!

رویین تن ادامه داد: ما در شیراز میوه ای داریم به نام «بتابی» که ترکیبی از گریپ فروت و پرتقال است؛ جمعی از میزبانان ما در شیراز به ایشان و سایر هنرمندان بتابی هدیه کردند که ایشان گفت من این را نمی خورم و می خواهم برای نوه ام ببرم! من برای نوه ایشان هم بتابی گرفتم و وقتی ایشان راضی شد بتابی خودش را بخورد به شدت عاشق آن شد و همیشه هر جا من را می دید از من بتابی می خواست!

این سینماگر یادآور شد: یکی دیگر از خاطرات بنده با زنده یاد رشیدی به جشنواره فیلم امام رضا (ع) بر می گردد که در مشهد مقدس برگزار شد. من و زنده یاد رشیدی و آقای طهمورث داور این جشنواره بودیم. آنجا وقتی میزبانان مان سوأل کردند که چه می خواهید؟ بنده گفتم به ما غذای حضرتی بدهید؛ آقای رشیدی به من گفت چرا از این ها غذا خواستی؟ گفتم شما بیایید به حرم برویم تا متوجه شوید. ما همراه با زنده یاد رشیدی به حرم رفتیم و ایشان با استقبال پر شوری از سوی زوار روبرو شدند و خیلی سخت توانستند زیارت کنند و نماز بخوانند. خلاصه بعد از همه این ماجراها ما به سوی رستوران حرم رفتیم و وقتی غذا را آوردند آقای رشیدی که تاکنون غذای حضرتی نخورده بودند گفتند که من در همه عمرم غذایی به این خوشمزگی نخوردم. از آنجایی که ایشان به شدت به نوه شان علاقمند بودند یک غذای حضرتی هم برای نوه شان گرفتند تا به تهران ببرند.

وی ادامه داد: یکی از بزرگ ترین حسرت های من این است که نتوانستم با دو بزرگمرد سینمای ایران یعنی زنده یادان انتظامی و رشیدی کار کنم. متأسفانه ما قرار بود همکاری داشته باشیم و حتی به تست گریم هم رسیدیم اما عمر ایشان کفاف نداد و این از کم سعادتی من بود که نتوانستم با ایشان کار کنم اما تا ابد خود را شاگرد ایشان می دانم.

رویین تن تصریح کرد: بنده به ضرس قاطع می گویم کاری که زنده یاد رشیدی برای هنر تئاتر این کشور انجام داد حتی امروز هم برای دیگران ناممکن است! او هنرمندی بسیار بزرگ و تحصیل کرده فرانسه بود و در هر موضوعی سررشته داشت چرا که به شدت مطالعه می کرد.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: خداوند ایشان را رحمت کند و امیدوارم خانم عزیز و بزرگوارشان همیشه سلامت باشند. خانم برومند برای ایشان یک رفیق واقعی بودند و زنده یاد رشیدی نماد انسانی است که می گویند پشت سر هر مرد موفقی زنی بزرگ است. زندگی ایشان پر از عشق و خیر بود و زندگی بسیار سلامتی داشتند.