طراح چهره پردازی فیلم های سینمایی «چند متر مکعب عشق» و «بی خود و بی جهت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: مهمترین معضل امروز ما این است که بخش اعظمی از هنرمندان ما دیده نمی شوند؛ گویا جامعه هنری ما در سینما چند هنرمند بیشتر ندارد که نان استاپ و بی وقفه بار رسالت هنری جامعه را به تنهایی به دوش می کشند. ظاهراً دوستان و تصمیم گیرندگان با آن ها در آن حوزه امورات هنری جامعه شان رقم می خورد و بنده به عنوان عضو کوچکی از جامعه هنری فکر می کنم بقیه مان انگار بی دلیل کار می کنیم و حذف شده محسوب می شویم چون عملاً در هر حوزه ای چند نفر بیشتر مشغول به کار نیستند.

وی با تأکید بر اینکه چند هنرمند معدود همه کارها را در سیطره خود گرفته اند و مابقی مشغول نظاره آن ها هستند متذکر شد: عدالت در تولید از بین رفته و از سوی دیگر کارها با سطح کیفی پایین عرضه می شوند؛ برخی تنها برایشان این مهم است که به هر قیمتی فیلم ها فروش بالایی داشته باشند و اینکه ادبیات فاخر و درام پردازی و هنر از فیلم ها حذف شده برایشان بی اهمیت جلوه می کند.

فرح مرزی تصریح کرد: بدیهی است که در چنین شرایطی هنرمندان دچار استیصال مفرط می شوند و بیکاری و خانه نشینی و گرفتاری های متعدد زندگی شان را احاطه می کند اما خوب گویا برای هیچ سیاست گذاری چنین مسأله ای مهم نیست.

این سینماگر سپس با انتقاد شدید از برخی تولیدات فرهنگی و هنری و سینمایی خاطرنشان کرد: متأسفانه امروز تعریف هنر این شده که بنشینند و یکدیگر را بخندانند و از خنده آن ها مخاطب به خنده بیفتد! در واقع ما به جای اینکه در تکاپو باشیم که موضوعات روز فرهنگی را ترویج کنیم به سمت لودگی و مسخره بازی پیش می رویم.

وی در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما راهکار برون رفت از این وضعیت چیست گفت: ما سال ها است در پی پیدا کردن راهکار برای برون رفت از این معضلات هستیم. ما در درون غرق شدیم و به نوعی نمی توانیم امیدی به آینده داشته باشیم.

فرح مرزی تأکید کرد: بنده معتقدم برای رفع معضلات بیکاری سینماگران باید شرایط مناسب کاری فراهم کرد. این تنها اتفاقی است که در شأن هنر و هنرمندان است. باید متن های خوب بیاورند؛ ما نویسنده خوب کم نداریم این نویسندگان باید دعوت به کار شوند. امروزه مافیایی در جریان است که این مافیا تنها به رزق فکر می کند و شرایط را به گونه ای حمایت و هدایت می کند که در همین حد جلو برود.

این هنرمند در خاتمه این گفتگو با طرح این پرسش که در کجای دنیا هنرمندان چنین زندگی می کنند گفت: در گذشته دور و بدویت شاید این اتفاقات بوده که مثلاً فردی برود در چادر زندگی کند اما سال ها است این اتفاقات از بین رفته ولی ما چندی قبل توسط رسانه ها مطلع شدیم که یک هنرمند به چنین مصیبتی گرفتار شده است. این اتفاقات در حالی است که بودجه های هنگفتی برای برخی آثار صرف می شود که بازدهی ندارند مانند اینکه چندی قبل یک تئاتری روی صحنه رفت که میزان بودجه اش به اندازه ۱۰ سال بودجه تئاتر این کشور بود! من امیدوارم آقای فریدزاده با درایتی که دارند بتوانند این وضعیت وخیم را مرمت کرده و دل سینماگران را شاد کنند.