«کیومرث کرده» گزارشگر و مجری پیشکسوت و مطرح ورزشی کشور در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به ضعف مستندهای ورزشی و انتقاد از عملکرد مدیران فرهنگی و سینمایی نسبت به عدم حمایت از تولیدات این ژانر پرمخاطب فیلم و سریال بیان داشت: بخش مستندهای ورزشی بسیار غریب و مهجور است، زیرا اصولاً فیلم‌های مستند، به‌ویژه در این حوزه، هزینه‌بر هستند و استقبال چندانی هم از آن‌ها نمی‌شود. حتی نوع اطلاع‌رسانی و نحوه برگزاری جشنواره‌های مربوط به این مستندها، به‌گونه‌ای نیست که بتواند مخاطبان خاص را به خود جذب کند.

وی افزود: همچنین، مسئولین نیز توجه چندانی به این جشنواره‌ها ندارند. معمولاً تنها افرادی که علاقه‌مند به این حوزه هستند، وارد این عرصه می‌شوند و آثار را تماشا می‌کنند.

این گزارشگر و مربی پیشکسوت والیبال همچنین ضمن نقد عملکرد جشنواره «فیلم های ورزشی» تصریح کرد: برای مثال، جشنواره فیلم‌های ورزشی هر ساله برگزار می‌شود، اما وقفه‌هایی که گاهی در برگزاری آن می‌افتد، باعث می‌شود که بسیاری از افراد از وجود آن مطلع نشوند.

ایشان در ادامه با برشمردن سختی های تولید این ژانر از مستند، اظهار داشت: به قول آقای ابراهیم حاتمی‌کیا، اگر کسی بخواهد وارد عرصه کارگردانی حرفه‌ای شود، باید ابتدا نزدیک به صد فیلم مستند بسازد. در مستندها، مثلاً فیلمی مانند "رویایی بزرگ‌تر" درباره والیبال که توانست جوایز متعددی از جشنواره‌های مختلف مانند جشنواره حقیقت و عمار کسب کند، نشان می‌دهد که این حوزه می‌تواند پتانسیل بالایی داشته باشد.

گزارشگر برنامه‌های اصلی ورزشی تلویزیون در چند دهه اخیر یادآور شد: این فیلم که سال گذشته در جشنواره عمار نیز حضور داشت، با زحمات بسیاری ساخته شد و نزدیک به دو سال طول کشید. ما در این پروژه به‌عنوان مشاور حضور داشتیم و تلاش بسیاری صورت گرفت. اما در نهایت، همان‌طور که گفتم، توجه چندانی به این مستندها نمی‌شود.

کیومرث کرده در پایان این گفت و گو به مسئله تاثیر تولیدات فیلم و مستند در تبلیغ ورزش و علاقه مند ساختن جوانان و نوجوانان نسبت به رشته های مختلف ورزشی پرداخت و گفت: اگر مستندهای ورزشی مورد توجه قرار گیرند، می‌توانند تأثیر زیادی بر جامعه بگذارند. به‌طور مثال، می‌توانند انگیزه‌ای برای بچه‌ها باشند تا به سمت ورزش‌های مختلف بروند. این آثار می‌توانند جرقه‌ای در مسیر زندگی آن‌ها باشند، به‌شرطی که به‌درستی تولید شوند و اهمیت بیشتری به آن‌ها داده شود. متأسفانه، این فراگیری بسیار کم است و تنها افراد خاصی به سراغ تولید مستند در این حوزه می‌آیند.