کارگردان فیلم های سینمایی «طبقه یک و نیم» و «پاکول» در گفتگو خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: طبیعی است که انحصارگرایی در هر حوزه ای تلخ و تأسف بار است و می تواند تبعات منفی زیادی را در پی داشته باشد. انحصارگرایی در سینما هم تبعات منفی خود را مدت ها است بروز داده و یکی از آن تبعات منفی این است که بخش گسترده ای از آحاد افراد جامعه به دلیل سوژه ها و چهره های تکراری و تنزل کیفی آثار چندان تمایلی به حضور در سالن های سینما ندارند.

وی خاطرنشان کرد: استمرار این اتفاق می تواند باعث بیکاری گسترده تر سینماگران شود؛ گویا کسانی که سینما را ملک شخصی خود می دانند و تمام تلاش شان را به کار بسته اند تا هیچ فرد دیگری وارد حریم شخصی شان نشود نمی دانند که ادامه این روند می تواند به ضرر خودشان نیز تمام شود.

این سینماگر سپس با بیان اینکه سینما نیاز به خانه تکانی اساسی دارد تأکید کرد: افرادی که پدر پدرخوانده شده اند و ترس شان این است که دیگرانی بیایند و جای شان را تنگ کنند و تنها از چهره های خودی و عوامل تکراری در فیلم های شان استفاده می کنند باید بدانند که استمرار این اتفاق قطعاً به نفع خودشان هم نیست و باعث دورتر شدن مردم از سینما می شود و سینما هم بدون حضور مردم هیچ ارزشی ندارد.

اسماعیلی تصریح کرد: متأسفانه کسی به فکر استعدادهایی که هدر می شوند نیست! جوانی که با هزار امید و آرزو می رود هزینه می کند و درس می خواند بیکار می نشیند. جوانانی که پر از انگیزه و امید و فکر باز هستند جایگاهی در سینمای کشور ندارند. من نوعی باید تا کمر خم شوم برای آدم ها و التماس کنم که بتوانم کارم را جلو ببرم. تازه من فیلم هایم را با جیب خودم می سازم و برای اکران التماس می کنم.

وی در خاتمه این گفتگو گفت: متأسفانه تنها ته دیگ و صدقه به ما می رسد. پرسش من این است که تا چه زمانی این افراد می خواهند در سینما حضور داشته باشند؟ حضور این ها چه نفعی برای سینمای کشور دارد؟ من امیدوارم مدیران سینمایی با قانون گذاری تدبیری برای رفع این بحران انحصارگرایی داشته باشند و همه اهالی مستعد و پیشکسوت سینما نیز بتوانند در تولید فیلم ها نقش داشته باشند.