«محمد حسین فرح بخش» تهیه کننده و کارگردان سینمای کشور، در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس در خصوص ابعاد و چگونگی جوانب تحقق شعار «سرمایه گذاری برای تولید» به عنوان سال ۱۴۰۴ هجری شمسی، در عرصه فرهنگ و هنر اظهار داشت: در سال‌های گذشته هم شعارهای زیادی مطرح شد، اما این شعارها وقتی مؤثرند که به عمل تبدیل شوند؛ اگر عملی نشوند، فقط در حد حرف باقی می‌مانند. بسیاری از شعارهای قبلی همین سرنوشت را داشتند و توجه کافی به آن‌ها نشد.

وی تاکید کرد: رهبر انقلاب هر سال با تعیین شعار، یک نقشه راه مشخص می‌کنند. دولت و تمام ارکان نظام، اعم از مجلس، قوه قضاییه و قوه مجریه، هم درباره این شعارها صحبت می‌کنند، اما در عمل، گوش شنوایی برای اجرای آن‌ها کمتر دیده می‌شود.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «مفت بر» و «شهر هرت» با بیان این مطلب که اگر فرهنگ در این کشور قرار است رشد کند و در جامعه به‌طور عملی اجرا شود، یک راه بیشتر ندارد و آن این است که بخش خصوصی باید میدان‌دار باشد، اظهار داشت: درست است که در بخش‌های صنعتی و اقتصادی، دائم صحبت از جذب سرمایه و رشد اقتصادی می‌شود، اما رشد فرهنگی حتی از این هم ضروری‌تر است. و محور این رشد، سینماست.

وی ادامه داد: سینما در رأس تمام هنرها قرار دارد؛ سایر هنرها هم مهم هستند؛ اما سینما مستقیم با مردم ارتباط می‌گیرد. رشد فرهنگی یعنی مردم وارد میدان شوند، سینما برود بین مردم، آن‌ها فیلم‌ها را ببینند، با آن‌ها زندگی کنند. نه اینکه مثل جشنواره‌های اخیر، فیلم‌هایی ساخته شود که کسی نمی‌بیند و مخاطبی در جامعه ندارد. این پسرفت فرهنگی است، نه پیشرفت. البته، در میان فیلم‌های جشنواره، آثار ارزشمندی هم بود، مثل صیاد که واقعاً درخشان بود. اما تعداد چنین فیلم‌هایی کم است.

فرح بخش همچنین در خصوص صوری بودن بسیاری از آثار مدعی بخش خصوصی بیان کرد: این‌ها عمدتاً حق‌العمل‌کاران هستند. اگر فیلمی با ادعای خصوصی بودن ساخته شود و انگیزه ای برای بازگشت سرمایه نداشته باشد یعنی از جای دیگری تامین شده و قبل اکران سهم خودش را برداشته است. حضور واقعی بخش خصوصی یعنی سرمایه‌گذاری‌ای که با هدف سود و بازگشت سرمایه انجام شود، نه با اتکا به رانت و پول‌شویی.

وی افزود: هیچ تاجر فرش، پسته، کفش یا لوازم خانگی حاضر نیست کالای خود را زیر قیمت بفروشد. هیچ فعال اقتصادی سرمایه‌اش را در مسیری قرار نمی‌دهد که بازگشتی نداشته باشد. اما در سینما، برخی بدون دغدغه بازگشت سرمایه وارد تولید می‌شوند، چون پولشان از جای دیگری آمده و از قبل سود خود را تضمین کرده‌اند.

وی تاکید کرد: اگر قرار است سینمای ایران رشد کند و نقشی در توسعه فرهنگی داشته باشد، باید زمینه برای سرمایه‌گذاری واقعی بخش خصوصی فراهم شود. سرمایه‌گذاران باید بدانند که در یک بازار شفاف و رقابتی کار می‌کنند و سینما به‌عنوان یک صنعت، می‌تواند برای آن‌ها سودآور باشد. در غیر این صورت، همچنان شاهد تولید فیلم‌هایی خواهیم بود که کسی آن‌ها را نمی‌بیند و هیچ تأثیری در جامعه ندارند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «زن ها فرشته اند۱و۲» در انتقاد نسبت به بخش دولتی سینما بیان کرد: بخش خصوصی جای خود را دارد و نباید نهادهایی مثل فارابی وارد تولید فیلم شوند. نهایتاً، اگر بخواهند، سالی دو یا سه فیلم بسازند تا نماد جمهوری اسلامی و ایدئولوژی اسلامی را نشان دهند. اما بخش خصوصی باید کارهای خود را انجام دهد. اساساً، هیچ دلیلی وجود ندارد که نهادهای مختلف هر کدام برای خود یک دکان باز کنند. بخش خصوصی نمی‌تواند با دولت رقابت کند چون پول‌هایی که دولت به عوامل سینما می‌دهد، بخش خصوصی قادر به تأمین آن نیست.

«محمدحسین فرح‌بخش» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: به نظرم هیچ‌کدام از این طرح‌ها محقق نخواهد شد، چون بخش خصوصی واقعی، شرایطی ندارد که به واقع پا بگیرد. دولت مانع این کار است و این مربوط به این دولت نیست. دولت‌ها به طور کلی این‌طور هستند. وقتی کسی وارد دولت می‌شود، گاهی احساس می‌کند که مردم به حساب نمی‌آیند و باید احساس کنند که او برتر است. اما وقتی بخش خصوصی به طور واقعی وارد عرصه شود، قدرت دولت کاهش می‌یابد و به همین دلیل، نمی‌گذارند شعارها سال محقق شوند.