«آتش تقی پور» بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد نسبت به تئاترهای تجاری و ورود گسترده و بدون ضابطه اینفلوئنسرها به صحنه تئاتر کشور، بیان داشت: اگر مسیرِ دستیابی به هدف از راهِ درآمدزایی از تئاتر است، یا ورود به سیاست و سلطه بر مردم، یا اقداماتی اقتصادی با هدف بهره‌کشی از مردم، و یا حتی جلب اطاعت و طرفداریِ آنان، این نیز روشی است که برخی در پیش می‌گیرند. زیرا افراد در جامعه می‌بینند و قضاوت می‌کنند؛ کارگردان، تهیه‌کننده یا هر فرد مسئول دیگری مایل است بداند که چگونه می‌توان رضایت مردم را جلب کرد.

این پیشکسوت هنرهای نمایشی افزود: امروزه می‌توان گفت اولویتِ نخستِ بسیاری، مسائل معیشتی و مالی است. اما در این میان، افرادی نیز هستند که توانایی مالی دارند و حاضرند مبلغی مانند ۵۰۰ هزار تومان برای تماشای تئاتری که به تعبیر شما در آن اینفلوئنسرها یا سلبریتی‌ها ایفای نقش می‌کنند، پرداخت نمایند. آنان علاقه‌مندند چنین چهره‌هایی را از نزدیک ببینند، حتی اگر این دیدار تنها از فاصله‌ای دور، مثلاً ده متر ، ممکن باشد.

وی تاکید کرد: حال اینکه در این آثار، با بهره‌گیری از روش‌هایی نظیر حرکات موزون، آواز، صحنه‌پردازی‌های اغراق‌آمیز، طراحی لباس‌های ویژه، موسیقی و عناصر دیگر، ترکیبی ساخته می‌شود که هدف آن جذب مخاطب است. بازیگرانی که از سینما می‌آیند یا شهرتی دارند، مانند برخی چهره‌های معروف، برای مخاطب جذابیت دارند و طبیعی است که علاقه‌مند باشند حضور آنان را روی صحنه ببینند. این نیز نوعی مسئله است.

این پیشکسوت هنرهای نمایشی در ادامه با انتقاد نسبت به ولنگاری فضای تئاترهای آزاد و عدم کنترل و نظارت بر این حوزه اظهار داشت: زمانی که هدف، صرفاً کسب درآمد است، شرایط متفاوت خواهد بود؛ در این حالت، هنرمند هر کاری می‌کند تا تماشاگر راضی باشد. اگر به تئاترهای آزاد مراجعه کرده باشید، می‌دانید که ویژگی‌های خاص خود را دارند و جای تعجب است که ما تا این اندازه درباره‌ی مسائل اخلاقی و فرهنگی سخن می‌گوییم، اما نسبت به آنچه در این فضاها می‌گذرد، بی‌تفاوتیم. گویی این عرصه‌ها به حال خود رها شده‌اند. البته باید گفت که آن‌ها نیز گاه مشمول سانسور می‌شوند و نمی‌توانند برخی مسائل را بیان کنند.

بازیگر فیلم‌های سینمایی «عروس حلبچه» و «حماسه دره شیلر» متذکر شد: بیشترین تمرکز آثار ارایه شده در تئاترهای آزاد بر موضوعات جنسی و غریزی است و تماشاگر نیز از آن استقبال می‌کند و این مسئله واقعاً جای تأسف دارد، چرا که افراد برای این نوع نمایش‌ها هزینه‌ی بیشتری پرداخت می‌کنند، زمان بیشتری صرف می‌کنند، و در نهایت چنین محتوایی را دریافت می‌کنند و این امر مایه‌ی تأسف برای مخاطبان و حتی برای جامعه است.

بازیگر سریال‌های تلویزیونی «تفنگ سرپر» و «شب دهم» همچنین در خصوص کم کاری دانشگاه ها در عرصه تئاتر، تصریح کرد: زمانی که از «دانشگاه» سخن می‌گوییم، منظور ما نهادی است که تئاترِ اصیل، تئاتری که با فرهنگ، دانش و فلسفه درهم‌تنیده است، در آن آموزش داده می‌شود.آثاری که هدف آن‌ها تغییر و تحول در روح و ذهن تماشاگر است.

وی ادامه داد: اما اگر دانشگاه به بنگاهِ تجاری تبدیل شود که در ازای پرداخت پول، مدرکِ کارشناسی، کارشناسی ارشد و حتی دکتری اعطا می‌کند، و در نهایت نیز کاری برای فارغ‌التحصیل وجود نداشته باشد، وضعیت تأسف‌برانگیزی ایجاد می‌شود. تئاتر نیز به همان سمت می‌رود و در نتیجه همه چیز به همه چیز شبیه می‌شود.

آتش تقی پور همچنین در خصوص کاهش کارگردانان متفکر و مولف تئاتر بیان کرد: افرادی که واقعاً تئاتر کار می‌کردند، تئاتری که به مفهوم واقعی‌اش مسائل اجتماعی، روانی، اقتصادی، و اختلافات طبقاتی را مطرح می‌کرد، امروزه دیگر چنین کارهایی نمی‌کنند. انگار که عرصه برای آن‌ها دیگر وجود ندارد یا خودشان ترجیح می‌دهند که دیگر کار نکنند.

وی افزود: افرادی مانند آقای دکتر رفیعی، سمندریان و دیگرانی که دیگر در بین ما نیستند، جای خود را خالی گذاشته‌اند، اما نسل جدیدی از تئاترکاران مانند حمیدرضا نعیمی و دیگر جوانان که واقعاً کارهای خوب و باارزشی تولید می‌کنند، همچنان در این عرصه فعال‌اند. این افراد در واقع تئاتر را به معنای واقعی کلمه اجرا می‌کنند، نه اینکه صرفاً به‌گونه‌ای نمایشی را به اجرا درآورند تا با جلب توجه، کسی را به صحنه بیاورند و تبدیل به ویترین کنند.

این هنرمند پیشکسوت در خصوص تئاترهای گیشه محور و تجاری بیان کرد: به هر حال، افرادی که تئاتر را صرفاً برای سرگرمی می‌بینند، ممکن است به‌دنبال تفکر و تحلیل نباشند، بلکه شاید به‌دنبال سرگرمی و لذت از تماشا باشند. در این شرایط، این افراد راه خود را پیدا کرده‌اند و می‌گویند که یک سوژه‌ای را انتخاب می‌کنند، مثلاً کارهایی از فردوسی یا حافظ، با محتوایی که شاید ظاهری خاص و جذاب داشته باشد.

تقی پور در پایان گفت و گو خاطرنشان کرد: برخی حتی تصمیم می‌گیرند هنرپیشه‌هایی را برای این نمایش‌ها انتخاب کنند و حتی ممکن است بلیط‌ها را در مکان‌های خاص و خصوصی‌تر بفروشند، نه در تالار وحدت، بلکه در مکان‌هایی کوچک‌تر که جذابیت بیشتری به‌نظر برسد و این شیوه‌ای است که به نظر می‌رسد در حال حاضر رواج دارد. این فقط دیدگاه من است، اما به‌نظر می‌آید که این مسیر، روشی است که این روزها در جریان است.