«رضا ایرانمنش» بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس ضمن یادآوری روزهای با شکوه سینمای کشور با انتقاد از وضعیت فعلی سینما اظهار داشت: بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، سینمای ایران یک تحول اساسی را تجربه کرد. پیش از انقلاب، آنچه به نام «سینمای فارسی» شناخته می‌شد، جریان غالب بود، اما پس از انقلاب فضایی نو ایجاد شد. برخی از فیلمسازان شناخته‌شده مانند زنده‌یاد داریوش مهرجویی یا مسعود کیمیایی، همچنان با همان سبک شخصی خود ادامه دادند، اما در عین حال گونه‌های تازه‌ای نیز متولد شدند.

وی افزود: یکی از مهم‌ترین این گونه‌ها، «سینمای دفاع مقدس» بود که با حمایت نهادهایی مانند انجمن سینمای دفاع مقدس و روایت فتح رشد کرد و در دهه ۶۰ و ۷۰ به یکی از درخشان‌ترین دوران‌های سینمای ایران بدل شد. در آن دوره، مافیا یا انحصاری بر فضای سینما حاکم نبود؛ نسل‌های مختلف فیلمسازان و بازیگران کنار هم کار می‌کردند و سینما پویایی و تنوع بالایی داشت.

او ادامه داد: این دستاورد، حاصل تلاش هم فیلمسازان تحصیل‌کرده پس از انقلاب بود که در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ وارد سینما شدند، و هم هنرمندانی که پیش از انقلاب سابقه فعالیت داشتند. تا نیمه اول دهه ۸۰، وضعیت سینما به‌طور نسبی رو به رشد و متعادل بود.

بازیگر فیلم های سینمایی «نفرین آرتا» و «شاهد عینی» با انتقاد از عملکرد وزیر فرهنگ و ارشاد تصریح نمود: می‌خواهم نکته‌ای را مطرح کنم؛ چه آقای دکتر صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، و چه وزرای پیش از ایشان، همگی باید تا حدی در برابر عملکرد خود احساس شرمندگی کنند. چراکه مشکل اساسی ما در حوزه فرهنگ و هنر، همواره ضعف در مدیریت بوده است. من هیچ نگاه خصمانه‌ای نسبت به شخص آقای دکتر صالحی ندارم و حتی هیچ برخورد مستقیمی هم با ایشان نداشته‌ام. می‌دانم که ایشان پیش‌تر نیز در وزارت ارشاد مسئولیت‌هایی بر عهده داشته‌اند. اما پرسش اینجا است، چه تحولی در دوران ایشان یا وزرای قبل از او ایجاد شده است!

وی افزود: اینکه فردی به‌عنوان وزیر منصوب شود و در کنار خود بیست مشاور قرار دهد، راه‌حل مشکلات نیست. از ابتدای انقلاب تاکنون، افراد تحصیل‌کرده، هنرمند، مجرب و متعهد بسیاری در کشور وجود داشته‌اند. چرا هیچ‌گاه از میان این افراد شایسته، فردی به‌عنوان وزیر انتخاب نشده است! باز هم تأکید می‌کنم مسئله من شخص آقای دکتر صالحی نیست؛ همان‌طور که گفتم ایشان را نه دیده‌ام و نه می‌شناسم. سخن من کلی‌تر است. اگر از دوره آقای صالحی به گذشته هم نگاه کنیم، می‌بینیم هیچ‌یک از وزرای پیشین نتوانسته‌اند تحول چشمگیری در حوزه فرهنگ و هنر ایجاد کنند.

این هنرمند پیشکسوت متذکر شد: من بارها گفته‌ام، نه سیاست‌مدارم و نه وارد سیاست شده‌ام، اما ابتذال را در هنر می‌بینم. ما در سینمای ایران دور باطلی را طی کرده‌ایم. یک زمانی به اوج رسیدیم، سینما عالی بود، اما بعد افت کرد و امروز دوباره برگشته‌ایم به همان حال و هوای سینمای فارسی.

او ادامه داد: صراحتا بگویم فیلمفارسی شرف داشت به آنچه که امروز در برخی فیلم ها می بینیم. در همان فیلم‌ها، با وجود صحنه‌های کاباره، سیگار و مشروب، دست‌کم قصه‌ای وجود داشت؛ قهرمانی مثل فردین می‌آمد، قصه‌ای روایت می‌شد، تحول شخصیت وجود داشت. اما امروز چه؟ فیلم‌هایی داریم که تنها هدفشان خنداندن مردم به هر قیمتی است.

رضا ایرانمنش در پایان این گفت و گو در مورد مافیای سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: سینما و تلویزیون امروز گرفتار مافیاست. چند کارگردان و چند بازیگر مشخص همه جا هستند. آن‌قدر تکرار شده که اگر چند تصویر از فیلم‌های مختلف بگیرید، نمی‌توانید بفهمید کدام متعلق به کدام فیلم است. در حالی که بسیاری از بازیگران توانمند دهه ۶۰، ۷۰، ۸۰ و حتی اوایل ۹۰ خانه‌نشین شده‌اند، کسانی که هنوز می‌توانند نقش‌های بزرگی بازی کنند.