به گزارش سینماپرس، متن یادداشت اختصاصی حجت الله ایوبی مشاور عالی وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و رئیس مرکز بین‌الملل این وزارت خانه که در اختیار ایرنا قرار گرفته بدین شرح است:

به نام خدا

دعوت وزیر اقتصاد و گردشگری ارمنستان برای سخنرانی در مراسم افتتاحیه همایش بین المللی ارتباطات و میراث فرهنگی و گردشگری بهانه ای شد برای پیگیری برخی برنامه هایی که با ارمنستان در پیش داریم. اجرای صدمین سالگرد راه اندازی ارکستر فیلارمونیک ارمنستان در تخت جمشید خاطره ای است که هرگز فراموش نمی شود. پس از اجرای این برنامه باشکوه موجی از درخواست برای سفر به ایران پدید آمده. به دستور دکتر صالحی امیری وزیر میراث فرهنگی و گردشگری که نگاهش به درستی به منطقه دوخته شده و در تلاش است راه‌های بسته رابازکند، در تلاش ایم رفت و آمدهای زمینی را آسان کنیم. روز نخست یعنی پنج شنبه۳۰ مهر نشستی کاری و بسیار خوب با همه دست اندرکاران رفت و آمدهای زمینی ارمنستان با حضور سفیر جوان و پر تلاش ارمنی های در ایران آقای هاکوپیان و نمایندگان سیاسی و فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران برگزار شد. در این نشست همه اگر و اما ها و مشکلات بررسی شد. امید است با راه افتادن این سفرها موجی تازه ای از دیدارها آغاز شود.

در روز نخست همایش پس از سخنرانی وزیر اقتصاد و یکی دونفر از مدیران ارشد ارمنی نوبت به سخنرانی بنده رسید. در این سخنرانی بر اهمیت تجربه ایرانی در استفاده از زبان هنر، سینما و میراث فرهنگی برای معرفی روح سرشار از زیبایی ملت ایران سخن گفتم. جان سخن این بود که در جهان جهانی شده به دلیل هجوم خبرهای نادرست چهره واقعی ملت ها در زیر انبوه خبرهای نادرست آوار می شود. در چنین جامعه ای بسیاری گمان می کنند که می دانند در صورتی که هیچ نمی دانند. موج خبرهای پی درپی و بی اساس طوفانی از جهل در جهان به راه انداخته. کشورهایی با یک عمر جنگ و آدم کشی می شوند نماد صلح و کشورهایی که در تاریخ ۲۰۰ ساله خود یک جنگ را هم آغاز نکرده اند می شوند جنگ طلب.

از آنجا که هنر برخاسته از جان و روح است نه صرفا ذهن و اندیشه، می تواند رو نمایی کند از روح ملت ها. ملتی که هزار سال هنر کتاب دارد، و هزاران سال میراث فرهنگی، و دارنده یکی از برترین سینماهای جهان است و آوازه شعرهایش را همه جهان شنیده اند نمی تواند نازیبا باشد. همه اینها نشانه است، نشانه روح زیبا و صلح طلب ملت ایران. سخنانی که مورد توجه قرار گرفت و سخنرانان دیگر به آن استناد کردند.

اما بهانه این نوشتار بزمی است که روز شنبه سون آبان ماه در ایروان برپاشد. مهمان جمع زیادی از ارامنه ایرانی و غیر ایرانی بودم که به دعوت رایزنی فرهنگی در یکی از زیباترین بناهای این شهر، یعنی مسجد کبود ایروان جمع شده بودند تا رونمایی کنند از کتاب خورن آرامونی. مردی بلند قامت، تکیده، باریشی بلند و چهره ای دلنشین. زاده ایران که ۵۰ سال ساکن آمریکا ست و با قلم زیبا و داستان نویسی های جذاب و کوتاهش محبوب اهالی فرهنگ ارمنستان شده است.

او همه وجودش عشق به زادگاهش ایران است. او با کتاب ته دیگ خود که خانم آرمنوش آراکلیان به فارسی برگردانده همه ایران دوستان ارمنی را در تالار باشکوه قاجاری مسجد کبود گردهم آورده بود. او کتاب خود را اینگونه آغاز کرده است: «نخستین بار است که کتابم در زادگاهم ایران چاپ و نشر می شود. مطمئنم خوانندگان فارسی زبان، پی خواهند برد که با وجود بیش از ۵۰ سال فراق و دوری از زادگاهم، فرهنگ غنی ایران زمین و مردمانش، همواره جزء جدانشدنی ثروت معنوی ام بوده اند.» (لوس آنجلس ۱۴۰۳)

او در معرفی کتابش به زبان فارسی گفت «۵۰ سال است در آمریکا هستم ولی هیج عجله ای برای یادگیری زبانشان ندارم ولی فارسی را با چنگ و دندان نگه داشته ام». یکی یکی موسپید کرده های در فرهنگ و ادب و هنر ایرانی آمدند و از ایران گفتند و از شکوه یک تمدن. آنها در میان تشویق ایران دوستان از دلبستگی خود گفتند. به زیبایی و شیرینی. و من بیشتر از همه از حس ام و از اینکه همواره هر جا که بوده ام خوشبختانه فرصتی برایم پدید آمد تا با ارامنه کار کنم. از برنامه های با شکوه ارامنه ایران در دوران رایزنی ام در فرانسه و از برگزاری سمفونی بم زنده می ماند در کلیسای سنت سولپیس در قلب پاریس. ارکستری که همه ایرانی ها و فرانسوی ها و دولتمردان و نمایندگان و سناتورها را جمع کرده بود برای ابراز همدی و کمک به ایران.

از ساخت سمفونی دیدار شمس و مولانا به وسیله استاد چکناواریان گفتم که هنوز اجرا نشده و خاک می خورد. از برگزاری هفته سینمای ایران در زمان ریاستم در سینما و اخیرا برگزاری سمفونی باشکوه ارامنه در تخت جمشید گفتم. نوید دادم که به زودی راه های بسته باز خواهد شد.

آرامونی با قلم شیوای خود خواننده را می برد به کوچه پس کوچه های محله های ارمنی نشین ایرانی در دهه ۲۰. و روایت می کند دوستی و محبت بین مسلمانان و ارامنه را در ایران. به شیوایی از روا داری، فرهنگ دوستی و سنت های نیک مردمان ایران زمین می نویسد.

ستودم این ابتکار دوستم دکتر اسدی رایزن فرهنگی ایران در ایروان را. و صد البته نگرانم که با رفتن این نسل، کفگیر ایران دوستی هم به ته دیگ بخورد. درست مانند زبان فارسی خود آرامونی که دارد به ته دیگ می رسد. اگر چه او این زبان را همانگونه که خودش گفته هرگز از دست نمی دهد. اما بی گمان نمی تواند به فرزندان خود انتقال دهد.

در این همایش موسپیدانی که ایران را دیده اند بیشتر موج می زند. از نسل نو چندان خبری نبود. در اوج شور و هیجانی که در این همایش داشتم دیدن چهره های یک نسل و نبود نسل تازه نگران شدم و حس کردم مسئولیت سنگینی که بر دوش ما ست. تنها راه این است که با اجرای برنامه های فرهنگی و هنری، گسترش زبان فارسی و به ویژه با بهره گیری از قدرت شگرف سینمای ایران با کمک این بزرگان نسل نوی ارمنستان را پیوند بدهیم با آن ثروت بزرگ معنوی که خورن آرامونی و آرامونی های دیگر با گوشت و پوست خود لمس کرده اند. و بکوشیم راه‌های بسته را بازکنیم و موج تازه ای از رفت و آمد را آغاز کنیم تا برای همیشه پیوند این دو ملت تازه و شاداب بماند.

در همین جمع شماری از دیاسپورای ارامنه در اروپا و آمریکا هم بودند. دیاسپواریی که گفته می شود شمارش به بیش از ۱۰ میلیون نفر می رسد و بسیاری از آنها مایلند ایران را و کلیساهای جلفا و قره کلیسا را ببینند. ارمنی هایی دوست دارند یک بار دیگر در کافه نادری چای و قهوه بنوشند. پس توجه به ارمنستان می تواند آمار گردشگری ایران را حتی جابجا کند. بسیار امیدوارم که طرح‌هایمان میوه دهد و با حمایت وزیری که به درستی سودای اتحادیه فرهنگی ایران فرهنگی را در سر دارد روزگار تازه ای در روابط ما با ملت های پیرامون ما رقم بخورد. بدان امید

حجت الله ایوبی

ایران چهارم آبان ۱۴۰۴