کارگردان فیلم کوتاه «ماقبل تاریخ» به عنوان یکی از فیلم‌های حاضر در بخش ملی چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از افزایش هزینه های ساخت آثار سینمای کوتاه اظهار داشت: آسیب اساسی که در حال حاضر به فیلم کوتاه در سینمای ما وارد شده، مسئله هزینه‌هاست. این آسیب از چند جهت قابل بررسی است؛ نخست اینکه هم در سطح جشنواره‌ها چه داخلی و چه بین‌المللی و هم در میان فیلم‌سازان، نوعی بده‌بستان نانوشته شکل گرفته است. حدود ده سال پیش، وضعیت متفاوت بود. آن زمان فیلم کوتاه فضایی برای تجربه‌گرایی بود؛ جایی که فیلم‌ساز بدون درگیر شدن در مناسبات اقتصادی سینمای بلند، می‌توانست ایده‌های تازه و نگاه‌های خلاقانه خود را در عرصه هنر و سینما بیازماید.

وی افزود: اما امروز، از دلایل افزایش شدید هزینه‌ها، استفاده فیلم‌سازان از تجهیزات گران‌قیمت و بازیگران شناخته‌شده است. جشنواره‌های داخلی و خارجی نیز اغلب چنین آثاری را بیشتر می‌پذیرند. این روند به‌تدریج فرصت ریسک و تجربه را از فیلم‌سازان جوان گرفته است؛ کسانی که تازه قدم در مسیر فیلم‌سازی گذاشته‌اند و باید فضای آزادانه‌تری برای آزمون و خطا داشته باشند.

اعتمادی با بیان این مطلب که وقتی پای عوامل حرفه‌ای و بودجه‌های کلان به میان می‌آید، معمولاً پروژه از دست فیلم‌ساز خارج می‌شود؛ تصریح نمود: این عوامل به‌دلیل تجربه بالا، ناخواسته بر روند تولید مسلط می‌شوند و فیلم‌ساز جوان عملاً زیر سایه آن‌ها قرار می‌گیرد و حتی فرصت تجربه کار گروهی واقعی را از دست می‌دهد.

وی تاکید کرد: به همین دلیل معتقدم ای کاش دوباره فرایند رشد پله‌به‌پله در فیلم کوتاه احیا شود؛ یعنی فیلم‌سازان در کنار هم‌سطح‌های خود کار کنند و بدون فشارهای مالی و حرفه‌ای، مسیر خلاقیت را طی کنند. جشنواره‌ها هم باید نگاه خود را بازتعریف کنند؛ به‌جای توجه صرف به دوربین گران یا بازیگر چهره، به نوآوری، نگاه شخصی و کیفیت سینمایی توجه کنند.

این سینماگر بیان کرد: متأسفانه امروز شاهدیم که برخی فیلم‌های پرهزینه، صرفاً به‌عنوان بخشی از رزومه کارگردان یا تهیه‌کننده برای ورود به سینمای بلند ساخته می‌شوند؛ در حالی که از نظر کیفی، شاخص‌های فیلم کوتاه را ندارند. البته این کار فی‌نفسه اشکالی ندارد، اما زمانی مشکل‌ساز می‌شود که این روند به یک ویروس فراگیر تبدیل گردد و فرصت تجربه‌ورزی را از فیلم‌سازان جوان بگیرد.

اعتمادی در پاسخ به این پرسش که علی رغم مشکلات بوجود آمده انگیزه فیلمسازان سینمای کوتاه برای فیلمسازی چیست؟ بیان کرد: به نظر من، نمی‌توان به طور دقیق یک پاسخ مشخص داد، اما می‌توان یک آسیب‌شناسی کلی ارائه کرد. بخشی از این انگیزه ممکن است ساخت رزومه برای ورود به سینمای بلند باشد؛ یعنی برخی فیلم‌سازان یکی دو فیلم کوتاه تولید می‌کنند تا بتوانند در ادامه مسیر فیلم بلند خود، شانس بیشتری داشته باشند. البته این روند همیشه مداوم نیست. در گذشته، مانند دورانی که شهرام مکری و هم‌نسلانش کار می‌کردند، بودجه مسئله چندان مهمی نبود و هر سال فیلم کوتاه ساخته می‌شد. اما اکنون فیلم‌سازانی که کارهای پرهزینه انجام می‌دهند، ممکن است چهار یا پنج سال خبری از آن‌ها نباشد.

وی افزود: علت این موضوع طبیعی است؛ آن‌ها هزینه‌هایی می‌کنند که واقعاً امکان بازگشت سرمایه ندارد. با این حال، برای فیلم‌سازانی که با بودجه‌های معقول‌تر کار می‌کنند، انگیزه همچنان عشق به ساختن، تجربه کردن و رشد در کنار عوامل فیلم است. به نوعی فیلم کوتاه هنوز می‌تواند یک پله برای ورود به سینمای بلند باشد.

کارگردان فیلم کوتاه «ماقبل تاریخ» در مورد شرایط سخت ورود فیلمسازان از سینمای کوتاه به سینمای بدنه کشور، اظهار داشت: واقعیت این است که در سال‌های اخیر، مسیر سخت‌تر شده است. بازار سینمای بلند اشباع شده و به دلیل کمبود سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده، حجم تولید فیلم‌های بلند بسیار پایین آمده است. بسیاری از فیلم‌ها یا ساخته نمی‌شوند یا در صفحه گیشه و اکران باقی می‌مانند. به همین دلیل، مخاطب تنها با برخی فیلم‌های کمد ی مواجه است. هرچند امسال وضعیت کمی بهتر شده و فیلم‌های جدی‌تر هم روی پرده آمده‌اند و امیدواریم این روند، نفس تازه‌ای به سینما بدهد، اما واقعیت این است که بسیاری از فیلم‌سازان هنوز برای تولید فیلم بلند خود دو تا سه سال در انتظار هستند.

«آرمین اعتمادی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: در چنین شرایطی اگر فیلم بلند اولشان به هر دلیلی فروش مناسبی نداشته باشد به واسطه تبلیغات، نداشتن سالن مناسب یا کیفیت اثر ریسک سرمایه‌گذار کاهش می‌یابد و گرایش به تولید فیلم‌های کمدی افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه یا فیلم‌ساز در سیستم موجود حل می‌شود و صرفاً به نگاه بازاری محدود می‌شود یا از چرخه حذف می‌شود. این موضوع نیازمند یک بحث مفصل و آسیب‌شناسی جدی است و واقعاً نمی‌توان با چند جمله به آن پرداخت.