«مریم پوریامین» نویسنده و کارشناس فرهنگی در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از وضعیت کیفی فیلمنامه ها بویژه رویکرد فکری حاکم بر آثار نمایشی اظهار داشت: هنرمند سینما باید بتواند عمیق‌تر از دیگران ببیند، بشنود، احساس کند و درک و فهم خود را به کار گیرد تا، به تعبیر تولستوی، محصولی واقعی از جنس هنر بیافریند. در تمامی گونه‌های هنری، به‌ویژه در سینما، مخاطب اثر، احساسات و عواطف انسان‌هاست. ایده‌های نو و روزآمد، می‌تواند مخاطب را با خود همراه کند و پیام فیلم را در ذهن او ماندگار سازد.

وی تاکید کرد: سینماگری موفق است که به‌جای تکرار ایده‌های دم‌دستی، ناکارآمد و تحقیرآمیز، به سمت تصویرگری از تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی، قومی، ملی و فراملی حرکت کند. متأسفانه برخی فیلم‌سازان تازه‌کار می‌خواهند یک‌شبه ره صد ساله را بپیمایند؛ با نمایش فقر و حقارت مردم خود، در پی «فهمیده شدن» در دنیای غرب‌اند. اما درک شدن به بهای تحقیر هویت ملی چه ارزشی دارد؟ مخاطب ایرانی سال‌هاست که سینمای حقارت را پس زده است.

پوریامین با بیان این مطلب که در جهان امروز، زمانی که فیلم‌سازان و کمپانی‌های بزرگ جهانی سرگرم تصرف قلب فرهنگ ملت‌ها به نفع خود، قهرمان‌سازی و دمیدن امید در نسل جوان هستند، ما چرا باید مردم خویش را حقیر جلوه دهیم و بر فرهنگ و آداب خود بتازیم؟ تصریح نمود: سینما آینه‌ای است که هم زیبایی را نشان می‌دهد و هم زشتی را، اما دروغ باید باورپذیر باشد. مخاطب ایرانی دروغ «حقیر بودن خویش» را باور نمی‌کند. از همین‌رو، فیلم‌های تحقیرکننده، چون از ذهن و نیت سازنده‌ای حقیر برخاسته‌اند، هرگز به جریان بدل نمی‌شوند و شعله نمی‌گیرند.

او ادامه داد: هنرمند ذاتاً هوشمند و خلاق است؛ او می‌تواند زیبایی بیافریند. اما اگر مسائل شخصی‌اش، سرچشمه‌ی اثر او شوند، و ذهن پریشانش را بر پرده نقره‌ای بازتاب دهد، نه‌تنها به خود دروغ گفته، بلکه به جهان مخاطبانش نیز آسیب رسانده است.

«مریم پوریامین» کارشناس فرهنگی در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: دنیای زیبا، دنیای تلاش است همان تلاشی که سینمای هالیوود، در میان انبوه فساد، به تصویر می‌کشد؛ فردی که می‌کوشد دیگران را نجات دهد. اما در بسیاری از آثار اخیر ما، شخصیت‌ها گویی تنها در پی فرو رفتن بیشتر در فساد و ناامیدی‌اند. آیا چنین سینمایی، مخاطب‌پسند و الهام‌بخش است؟ یا می‌توان آن را محصولی شرافتمندانه دانست؟ سازنده اثر در برابر اثر و مخاطب خود مسئول است. بیایید به‌عنوان هنرمند، مسئولیت خویش را بشناسیم و دین خود را به مردم و به هنر ادا کنیم.