اینکه چرا قسمت سی و دوم مختارنامه روی آنتن نرفت وپخش نشد اصلا موضوع این یاداشت نیست و اینکه مشکلات فنی مثل عدم تدوین نهایی و جلوه های ویژه یا دلایلی فرامتنی ومدیریتی پشت این قضیه بود بحث دیگری است و مناقشات خود را می طلبد. اما این اتفاق دست کم از حیث رسانه ای و مخاطب شناسی واجد نکات قابل تاملی بود که دراینجا به برخی از آنها خواهیم پرداخت. بازتاب رسانه ای و واکنش های متفاوتی که مطبوعات درباره عدم پخش قسمت سی و دوم مختارنامه داشتند و البته حرف و حدیث و زمزمه هایی که بین مردم و افکار عمومی به وجود آمد می تواند تحلیل های مختلفی داشته باشد اما یکی ازآنها قطعا اهمیت سریال مختارنامه و میزان محبوبیت و پذیرش آن در بین مخاطبان است. پرسش ها و طرح سوالات و چراهای مختلف در قبال این اتفاق درباره هر سریالی رخ نمی دهد و بارها شده که یک سریال روتین تلویزیونی به دلیل یا بهانه مشکل فنی در یکی دو قسمت پخش نشد با واکنش عمومی و رسانه ای مواجه نشد. اما انگار بسیاری ازمردم عادت کرده بودند که ساعت 22 جمعه شب، این نغمه را بشنوند که :« برخیزکه شور محشر آمد.....» و این میزان موفقیت و محبوبیت سریال را در جذب مخاطب ثابت می کند. ازمنظررسانه ای وقتی یک برنامه تلویزیون مخاطبان گسترده ای دارد و طیف متنوع و متعددی از مردم را به تماشای خود می نشاند به یک عادت و رفتار رسانه ای بدل شده و در زندگی روزمره مردم نهادینه می شود. این درونی کردن یک اثر هنری از سوی مخاطب هم به واسطه جذابیت های دراماتیکی و کشش ساختاری آن رخ می دهد و هم به دلیل نزدیکی و قدرت انطباق قصه و شخصیت ها با دغدغه ها و دردها و نیازهای واقعی مخاطب. گویی مخاطب خود را دربستروآیینه این متن نمایشی، واکاوی کرده و پالایش می کند. دوم اینکه این اتفاق مبین این واقعیت است که مختارنامه ماهیت سریالی بودن و کارکردهای ذاتی آن را به خوبی حفظ کرده و واجد جاذبه و انگیزش های لازم در این توالی نمایشی است.بدین معنی که مخاطب انتظاردارد در این تسلسل سامانمند و منظم خللی وارد نشده و سریال سیر طبیعی خود را ادامه دهد. البته تناسب و تناسخ نمادین و تاریخی قصه مختارنامه با مسئل روز نیز در ایجاد این واکنش های مختلف بی تاثیر نبوده است. این نزدیکی و درهم تندیگی یک اثر هنری با شئون مختلف واقعیت و زندگی اجتماعی را نباید در تحلیل فرامتنی سریال مختارنامه دست کم گرفت.
این وقفه موقت ناخواسته زمینه و بستری فراهم کرد تا مدیران سیما و سازندگان وتهیه کنندگان سریال توفیق اجباری پیدا کنند تا جایگاه و میزان محبوبیت سریال را در جامعه نظرسنجی کنند. سوالات و پرسش هایی که درباره عدم پخش مختارنامه در جامعه شکل گرفت بیش از هرچیز نشان از موفقیت این مجموعه در جذب مخاطب و رضایت آن بوده است. ضمن اینکه این فاصله گذاری ازحیث روانشناختی نیز یک انگیزه و شوق مجدد به پیگیری و تماشای مختارنامه درمخاطب ایجاد کرده و ازملالت و خستگی احتمالی آنان می کاهد.