به گزارش خبرنگار سینما پرس پردیس های سینمایی از ابتدا با ایده کمک به مخارج سینما و ارتقا و توان مقابله سینماها با گونه های جدید و تکنولوژیکی پدید آمد که می خواست مخاطبان سینما را کم کند. اما ایده پردیس های سینمایی برای کشاندن مردم به سینما و در کنار آن غرفه ها و مکان های که زمانی را مردم بتوانند درآن سپری کنند و درکنار آن هزینه های جنبی برای کمک به اقتصاد سینما تامین شود.

در ایران از ابتدا با این نیت یعنی کمک به اقتصاد سینما و حفظ شأن و کرامت انسانی پردیس ها بنیانگزاری شدند اما در ادامه مسیری را طی می کنند که به لحاظ مدیریت و تفکیک فضا ها و غرفه های  تجاری با سینما به جایی که به اقتصاد سینما کمک کنند به نظر می رسد که بیشتر از سینما استفاده می کنند.

هادی منبتی رئیس موسسه «تصویر شهر» در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس گفت: سالن های سینما به سه گونه تقسیم می شوند. دسته اول سالن های قدیمی هستند که وضعیت مناسبی ندارند و به لحاظ ساختار و تجهیزات نور و صدا و دیگر امکانات در سطح بسیار پایینی هستند. به خصوص در شهرستان ها که حتی اگر فیلم خوبی هم اکران شود بستری برای دیدن مردم و مخاطبان فراهم نیست و لازم است توجه جدی در این مورد انجام گیرد. دسته دوم سینماهای جدید هستند که با نوسازی ها و کمک هایی که انجام شده و اضافه شدن تجهیزات می توان گفت در وضعیت خوبی هستند و دسته سوم پردیس های سینمایی هستند که از همه لحاظ در شرایط استاندارد هستند و در حد سینماهای خوب کشورهای صنعت سینما هستند.

رئیس موسسه «تصویر شهر» تصریح کرد: سینما در ایران هیچگاه ساختار سود رسانی نداشته است و پردیس ها هنوز نتوانسته اند هزینه هایی را که دارند را تأمین کنند و خودگردان شوند. پردیس ها با این ایده ساخته شدند تا به اقتصاد سینما کمک کنند و در آمدهای غیر از سینما قرار بود به سینما کمک کند و باید روی پای خودشان بایستند و در ساخت آنها پارامتر های متفاوتی وجود داشت که البته پارامتر هایی که شهرداری دنبال می کرد بیشتر به مناطق محروم و در جهت عدالت فرهنگی توجه داشت و حقیقت این است که این پردیس ها هنوز در اداره خودشان هم مانده اند و ما آنها را به زور سر پا نگه داشته ایم. تقریبا ۲۰ میلیون هزینه ماهانه یک پردیس است که بعضی از آنها حدود یک میلیون درآمد بیشتر ندارند. 

منبتی در مورد پردیس هایی که در اختیار موسسه «پردیس شهر» اینگونه توضیح داد: از پردیس هایی که در اختیار ما هستند و باقی پردیس ها که من تا حدودی اطلاع  دارم بین ۲۰ تا ۲۳ درصد از صندلی ها پر می شود و با توجه به اینکه غرفه های این پردیس ها به بخش خصوصی واگذار شده و کمک مالی به اقتصاد سینما نمی کنند بنابر این بازهم ایده پردیس ها در تعارض با ایده اولیه خود قرار می گیرد و کمکی به آنها نمی شود و به طور مثال ما بیشتر هزینه بقیه پردیس ها را از طریق در آمد پردیس ملت در می آوریم و وقتی وضعیت اشغال  صندلی ها یک به چهار است باید بگوییم وضعیت خوبی نیست. بهتر است دولت حمایت های خود را بجای اینکه تماما در بخش تولید هزینه کند به بخش ساخت و ساز سالن ها معطوف کند تا کمتر شاهد فیلم سوزی باشیم.در حال حاضر ۸۰ تا ۸۵ فیلم در سال ساخته می شود که سالن های ما توان پخش ۳۰ تا ۳۵ درصد فیلم ها را داریم واین فیلم سوزی را به همراه دارد.

منبتی ادامه داد: سالن های سینما باتوجه به دو مقوله تحریم ها و کمبود پوزتیو و نگاتیو در کشور احتیاج به تصریح در امر دیجیتال شدن دارند و برای ما لازم است که خیلی زودتر به این استانداردها دست پیدا کنیم. ما برنامه مان را برای این اتفاق دادیم و حتی اعلام آمادگی کردیم تا در این موارد اقدام کنیم و برآوردهای منطقی کردیم برای تبدیل سیستم های قدیمی ۳۵ به دیجیتال اما اقدامی از سوی وزارت ارشاد انجام نشده است و حتی سال قبل کمک هایی که قرار بود برای سالن ها در جهت دیجیتالی شدن انجام داده شود و امکاناتی را که در اختیار سینماها برای جشنواره فجر قرار داده بودند بعد از جشنواره شبانه جمع کردند.

منبتی در ادامه اظهار داشت: در طرح توسعه فضاهای فرهنگی در شهرداری که مدیریت آن به عهده شرکت توسعه فضاهای فرهنگی است قرار است در این برنامه توسعه سالن ها و پردیس های سینمایی را داشته باشند. آخرین پردیسی که افتتاح شد پردیس ثمرقند در منطقه جنت آباد بود و به بخش خصوصی واگذار شد و فکر می کنم هر چه زودتر باید به فکر توسعه این فضا ها باشیم تا فیلم سوزی در سینما اتفاق نیافتد.

انتهای پیام/ا/ن.ف