به گزارش خبرنگار سینماپرس؛ تبلیغات مؤثرترین روش برای معرفی کالاها و خدمات است. این روزها دو محصول تجاری «تُن ماهی تحفه» و «برنج هایلی» در تبلیغات خود از شعر و ترانه استفاده می کنند. شعر و ترانه می تواند نقش مؤثری را در جذب مخاطبان برای دیدن و شنیدن آگهی ها داشته باشد. این شعرها و ترانه ها می تواند لحن عامیانه و یا فاخر داشته باشد اما گاهی در میان حجم انبوه تبلیغات با جملات آهنگینی مواجه می شویم که حتی نمی توان نام شعر و یا ترانه را بر روی آنها بگذاریم.

صاحبان این آگهی ها بدون توجه به نیاز مخاطب و تنها برای جذب مشتری بیشتر به تولید و پخش این نوع از آگهی ها اقدام می کنند. در همین رابطه با یک شاعر و یک کارگردان فعال در حوزه ساخت آگهی های تبلیغاتی گفت و گو کرده ایم. کامران شرف شاهی در رابطه با اشعار و ترانه هایی که در حال حاضر از سوی برخی از آگهی های تبلیغاتی توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به گوش مخاطبان می رسد، اظهار داشت: ایرانیان در بین ملل دنیا به مردمانی اهل شعر و ادبیات شهرت دارند، و در واقعیت نیز ایرانیان دلبستگی عجیبی نسبت به شعر و کلام موزون دارند، به همین دلیل کسانی که در کار ساخت آگهی های تبلیغاتی برای رادیو و تلویزیون هستند ضرورت ایجاب می کند، از زبانی استفاده کنند که توجه مردم را به سمت خود جلب کند به همین دلیل نیز بیشتر آنها به سمت شعر می روند.

نقش ترانه ی آگهی ها در ذهن ناخوداگاه مردم!

وی ادامه داد: در بیشتر مواقع شاهد هستیم در این تبلیغات سعی می شود از بیان موزون استفاده شود که گاهی با کج تابی همراه شده و اشعار از قوت و استحکام کافی برخوردار نیستند.

شرف شاهی با بیان اینکه گاهی اشعار این آگهی های تبلیغاتی تا سالها به عنوان تکیه کلام استفاده می شود، اظهار داشت: وقتی به فرهنگ عامه مردم و خصوصا ضرب المثل هایی که بر سر زبان ها افتاده است نگاه می کنیم به این پی می بریم که این ضرب المثل ها مصراع یا بیتی از غزل، قصیده، رباعی و یا سایر قالب های شعری دیگر هستند که به حالت ایجاز مفاهیمی را به مردم بازگو می کند که این اتفاق در روزگار ما نیز در حال تکرار شدن است و برخی از بخش های شعر به حالت ضرب المثل و تکیه کلام بر سر زبان ها می افتد.

وی افزود: این اتفاق می تواند برای اشعار تبلیغات نیز رخ بدهد. در دهه های اخیر نیز بارها شاهد این اتفاق بوده ایم که بخشی از شعر این آگهی ها مورد توجه مردم قرار گرفته است و به عنوان تکیه کلام در میان مردم استفاده شده است.

این شاعر با بیان اینکه شعر شأن بالایی دارد، تصریح کرد: از اوایل قرن 20 یا اواخر قرن 19 در جهان غرب به این واقعیت رسیدند که با زبان سحر انگیز شعر و ادبیات می توان ارتباط نزدیک تری با مخاطب برقرار کرده و پیامشان را آنها برسانند، به هر جهت در روزگار ما این یک واقعیت است که بخش اعظمی از آگهی ها با زبان شعر وارد خانه های مردم می شود، برخی از این آگهی ها جنبه آموزشی نیز دارند، برای مثال آگهی «بابابرقی» یک آگهی منظوم بود که کارکرد آموزشی داشت و در زمان خود این آگهی با ادبیات خاص خودش توانست در میان نردم جا باز کند.

استفاده از زبان شعر رویکردی مناسب در جذب مخاطب است

شرف شاهی ادامه داد: فکر می کنم بهره گیری از زبان شعر و بیان سحرانگیز ادبیات می تواند یک رویکرد موفق در عرصه آگهی های تبلیغاتی باشد که البته باید با دقت و وسواس بیشتری همراه باشد، در این راه مناسب تر این است که از شاعران ورزیده تر که دارای ذوق و احاطه بر ادبیات هستند استفاده شود.

صرفه جویی عامل اصلی خودداری شرکت ها از حضور شاعران حرفه ای!

در ادامه آرش بهجو؛ کارگردان و سازنده آگهی های تبلیغاتی نیز در رابطه با اشعاری که در آگهی های تبلیغاتی استفاده می شود، اظهار داشت: شعرهایی که در آگهی های تبلیغاتی استفاده می شود بستگی به نظر شرکت های تبلیغاتی دارد، برخی از این شرکت ها گاهی با شاعرانی که دارای ذوق و تحصیلات مرتبط باشند آشنا نیستند و اگر هم باشند به خاطر صرفه جویی در هزینه های خود ترجیح می دهند که از اشعار و ترانه های دم دستی استفاده کنند.

وی ادامه داد: برای مثال من در یکی از تبلیغاتی که ساختم از علی معلم خواستم که برای این آگهی شعری بسرایند، اما همانطور که گفتم این شرکت ها به علت صرفه جویی در هزینه ها ترجیح می دهند که از شاعران صاحب نام استفاده نکنند و از افرادی کمک می گیرند که کاملا با شعر و ادبیات بیگانه هستند.

کمبود شعر مناسب در آگهی های تبلیغاتی احساس می شود

به جو تصریح کرد: در برخی از این آگهی ها سطح دانش مخاطب را می سنجند و می گویند اگر از واژه هایی استفاده کنیم که بار ادبی بالایی دارد مخاطب عام خود را از دست می دهیم به همین دلیل از اشعاری با کلمات عامیانه و همه فهم تر که در سطح پایینی نیز قرار دارد استفاده می کنند، من مدت ها است که یک آگهی را ندیده ام که از متن و شعری خوب بهره برده باشد.

این کارگردان خاطر نشان کرد: گاهی برای یک آگهی در ابتدا شعر گفته می شود و بعد آهنگسازی می شود اما گاهی نیز برعکس یعنی اول آهنگ ساخته می شود و بعد برای آن شعر می گویند که معمولا شعرهای خوبی نمی شود و یا بر روی آهنگ های معروف اشعاری را می گذارند که غالبا این اشعار نیز بی مفهوم می شود.

 وی خاطر نشان کرد: یک مشکل دیگر نیز در این عرصه وجود دارد. برای مثال من یکبار شعری را برای یک آگهی تهیه کرده بودم اما زمانی که گوینده آن را خواند با جابه جا شدن یک کلمه و اشتباه خواند آن شعری را که برایش زحمت کشیده بودم مفهوم خود را از دست داد بنابراین گوینده آگهی نیز یکی دیگر از عناصر موفقیت و مورد قبول واقع شدن شعر و ترانه آگهی ها است.

موارد ذکر شده از سوی این کارشناسان گویای این کته است که باید دقت نظر بیشتری چه از سوی صاحبان سرمایه، از سوی شرکت های تبلیغاتی و همچنین صدا و سیما لحاظ شود تا مخاطبان شاهد اشعار قوی تری در این زمینه باشند البته این نکته به معنای این نیست که این اشعار لحن فاخری داشته باشند و یا دقیقا از ادبیات کلاسیک و یا معاصر پیروی کنند بلکه به این معنا است که این اشعار باید با حفظ شان مخاطبان سروده شود و در صورت بهره گیری از اشعار محاوره ای نیز باید این احترام وجود داشته باشد و بدانند که مخاطب ایرانی شخصی است که زندگی اش با شعر مانوس شده است، مطالعه آثار شاعران شیرین سخن گذشته و معاصر گویای این است که می توان با ساده ترین کلمات نیز شعری شیرین و دارای پیام را به مخاطبان عرضه کرد حتی برای آگهی های تبلیغاتی نیر باید از اشعار خوب و در خور بهره برد و نبیاد اجازه داد که گنجینه های ادبی ما حتی در این نوع از اشعار تبلیغاتی دست خوش تغییر و تحول شود و مخاطب را نباید به شنیدن اشعار کم بها عادت داد.

انتهای پیام/ع  - ب.ب