طهماسب صلح‌جو یکی از مسیرهای طی شده برای اکران بین المللی فیلم های ایرانی را تولید صنعتی دانست و به سینماپرس، گفت: وجه مهم سینما صنعت آن محسوب می شود و صنعت سینما هم به این معنا است که بتواند تولید را عرضه کند، بازاریابی انجام دهد و در نهایت به دست مشتری برساند. این یکی از مسیرهایی است که تولید صنعتی باید آن را طی کند.

این منتقد سینمایی با بیان این امر که فیلم های ما در ایران هم به سختی امکان اکران پیدا می کنند چه برسد به اکران بین المللی! اذعان داشت: سینمای ما از منظر اکران بین المللی نگاه مدیریتی ندارد و به این امر واقف نیست که چگونه گرفتار تورم کالایی که تولید می کند، نشود.

وی ادامه داد: تورم گاه از زیادی بودن و گاه از کمبود حاصل می شود، در صورتی که باید تولید با مصرف هماهنگ باشد، زمانی که مسئولین در داخل ایران نمی توانند اکران ها را به صورت درست برنامه ریزی کنند قطعا در خارج از کشور هم از عهده این کار بر نمی آیند.

صلح جو اکران فیلم های ایرانی در جشنواره های بین المللی را امری مناسب خواند و گفت: ارائه و نمایش فیلم در دنیا جدای از آن که باید استاندارد های تولید را داشته باشد، باید بازاریابی، تبلیغ، معرفی و شناسانده شود، از این نظر فیلم های ما در جشنواره های بین المللی معرفی و به جهان شناسانده می شوند.

وی افزود: این که چگونه باید این کار را انجام داد بخش دیگری است، نباید منتظر بمانیم که کسی از ما تقاضا کند تا فیلم هایمان را در کشورشان نمایش دهیم بلکه باید خودمان فیلم هایمان را ارائه کنیم  حتی کمپانی های بزرگ، مطرح و مشهور دنیا هم آثارشان را به عنوان تولیدات سینمایی و هنری در دنیا عرضه می کنند، برای آن سرمایه گذاری می کنند و سینما را در اختیار می گیرند.

صلح جو در پاسخ به این سوال که «علت عدم اکران فیلم های ایرانی در بخش بین الملل می تواند مخاطب نداشتن فیلم ها در میان کشورهای دیگر باشد؟»، بیان کرد: این موضوع زمانی باید مطرح شود که فیلم های ایرانی در خارج از کشور نمایش داده شوند و با استقبال تماشاگر رو به رو نشوند. به این معنا که ما فیلم را در کشورهای اروپایی و آسیایی نمایش دادیم؛ اما استقبالی از آن نشده، اما اصلا فیلم های ما به آن مرحله نمی رسد که بتوانیم خودمان را محک بزنیم که آیا فیلمهایمان را مخاطبان خارجی می پسندند یا نه؟!

صلح جو ادامه داد: این برداشت اشتباهی است که ما تصور می کنیم باید با التماس و به زور از ما بگیرند و در کشورشان نمایش دهند، چه کسی باید این کار را انجام دهد؟! یک تشکلی باید در ساختار سینمای ما وجود داشته باشد که با بازاریابی بتواند فیلم ها را کشورهای دیگر اکران کند؛ اما متاسفانه این تشکل وجود ندارد. صنعت یعنی تولید، عرضه به بازار و مصرف، همه این ها باید در کنار هم قرار گیرند و بازاریابی را انجام دهند که تمام این مسایل هزینه بر است و مجانی این اتفاق ها نمی افتد.

وی در خصوص نقش کارگردان ها و سینماگران در این زمینه، گفت: به اعتقاد من کارگردانان و سینماگران در این حوزه نمی توانند کاری انجام دهند چون اساسا کاری از آن ها ساخته نیست، آن ها فیلمشان را با هزینه های بالا و به سختی می سازند که نمایش دهند، تازه در کشور خودمان هم فیلمشان در نوبت نمایش و اکران می ماند که آیا نمایش داده شود یا نشود و زمانی که به آخر سال می رسیم نزدیک به ۲۰ فیلم اضافه آمده که اکران نشده است. در نتیجه زمانی که قرار است فیلمی تبدیل به اکران عمومی در خارج شود باید یاد بگیریم که چگونه فیلم را عرضه کنیم تا مشتری پیدا کند.