به گزارش خبرنگار تلویزیون سینماپرس، در ابتدای برنامه سوال نظر سنجی مطرح شد که طی آن از مخاطبان پرسیده شد: «کدام مخاطبان باید در اولویت فیلم سازان ایرانی باشند؟ 1 ـ جشنواره های خارجی 2 ـ مردم ایران».

در ادامه برنامه مهمانان سخنان خود را درباره موضوع برنامه مطرح کردند. مسعود جعفری جوزانی با بیان این مطلب که «سینما پوستر یک ملت است و شخصیت ملی مردم یک کشور را هم به خود و هم دیگران نشان می دهد» تاکید کرد: وقتی فیلمی ساخته می شود فیلم ساز نباید به این فکر کند که فیلم را برای فستیوال های خارجی می سازد. طبیعتا این طرز فکر اشتباه است و برخلاف ورزش، سینما اینگونه نیست که برای خارج از کشور تولید شود. اما حضور یک فیلم در جشنواره های خارج از کشور امر مهمی است و جلوگیری از آن غلط است.

وی در ادامه افزود: سینما یک صنعت و تولید جمعی است که باید بر اساس سلیقه مردم ساخته شود و با مردم داد و ستد کند.اینکه بخواهیم سینما را در چهارچوب خانه خودمان نگه داریم و به کسی ندهیم ممکن است بازار را از دست بدهیم.

جوزانی اذعان کرد: خیلی مهم است که فیلمی در داخل مورد استقبال قرار گیرد و در خارج از کشور نیز مورد استقبال قرار گیرد. لزوما حضور دریک جشنواره خارجی فضلیت نیست اما می تواند صنعت سینمای ایران را به مخاطبان دیگر معرفی کند.

ابوالحسن داوودی: همه جشنواره ها قابل دسته بندی در یک بسته نیستند

ابوالحسن داوودی فیلم ساز دیگری بود که در این برنامه به اظهار نظر پرداخت. وی با اشاره به سخنان جوزانی گفت: فکر می کنم اگر قرار است بحثی را در سینمای ایران به عنوان ضرورت مطرح کنیم بحث های مهم تری وجود دارد. ماهیت و شرایط امروز سینمای ایران مباحث مهم تری است اما دوره های مختلفی از حضور در جشنواره ها بوده و در این دوره ها تاثیرهای مختلفی به وجود آمده است اما رفتارهای غلط سبب شد این سفیر فرهنگی ارزان قیمت دچار انفعال و سرخوردگی شود اما واقعیت این است که ما از این ابزار اگر استفاده نکنیم یک ابزار مهم و ارزان را برای معرفی خود به دنیا از دست داده ایم.

داوودی اضافه کرد: جشنواره ها یک قالب هدایت شده با مسیر مشخص نیستند که بخواهیم همه را در یک لفافه خاص قرار دهیم. فیلم خوب و بد وجود دارد و فیلم خوبی که برای مردم ساخته شده امکان حضور در جشنواره ها را دارد.

منوچهر شاهسواری سینماگر دیگری بود که پشت تریبون رفت. وی با انتقاد از سوال برنامه گفت: ما نباید منتظر بمانیم تا فیلم هایی مانند سیصد و آرگو ساخته شود و بعد خودمان به آنها دشنام دهیم که چرا اجازه نمی دهید ما بسازیم.

این تهیه کننده تاکید کرد: سینمای ایران در عین آرمان گرایی با مجموعه ای از واقعیت ها مواجهه است که کاش به آنها می پرداختیم. این واقعیت ها اجازه نمی دهد سینمای ایران در صحنه جهانی حضور موثر و جدی داشته باشد.

پرویز شیخ طادی: جشنواره های خارجی مضامین نامناسب را می پسندند

کارگردان فیلم «روزهای زندگی» با طرح این سوال که سینمای ملی و بومی ما کجا قرار دارد و آیا اندکی از جشنواره های خاص به سینمای ایران خط نداده اند؟ به ذکر مثالی پرداخت و گفت: تمام فیلم ها و آثار ما فاقد قهرمان شده است. آیا سینمای ضد قهرمان و قصه جذابیت دارد؟ ما نیازمند رقابت با جهان هستیم و برای رقابت نیازمند حضور هستیم اما به چه قیمت؟

وی در ادامه تصریح کرد: سرخوردگی، انفعال، ناامیدی، رخوت، عاری از ارزش های الهی، افتاده در جریان باد، فراری از مبارزه و... مضامینی است که سینمای جشنواره ای می پسندد.  

شیخ طادی سپس به انتقاد از فضای دوگانه جشنواره های خارجی و علاقه آنها به طرح مضامین انتقادی درباره کشورهای جهان سوم پرداخت که سخنان وی با تشویق حاضران در استدیو مواجه شد. 

اکبر نبوی نیز در سخنانی اذعان کرد: باید متوجه باشیم که سینما با ادبیات تفاوت دارد و اگر ویژگی های این هنر را در نظر بگیریم، می توان از این مناظره و نشست ثمره خوبی مطرح کرد.

وی در پاسخ به این سوال که حضور ایران در جشنواره ها به نفع فرهنگ ایران بوده یا نه گفت: بدون تردید این حضور به نفع ما بوده است.

در برنامه دیدگاه های مسعود فراستی، بزرگمهر رفیعا، حجت الله ایوبی، عباس کیارستمی و... درخصوص سینمای جشنواره ای مطرح شد. 

سینماگران ایرانی بدبخت و منفعل نیستند

منوچهر شاهسواری در ادامه برنامه درخصوص سخنان پخش شده گفت: به نظرم سخنان مطرح شده در این بخش، هم مخالفان و هم موافقان خود را دارد. اما اینکه مرتب بگوییم جشنواره ها ما را تحقیر می کنند چه ثمره ای دارد؟ به برخی از موفقیت های جهانی فیلم های ایرانی در جشنواره های مختلف و از جمله فیلم های صدا و سیما اشاره کرد و گفت: اولین فیلم جدی بعد از انقلاب که در جشنواره ها جایزه گرفته است فیلم دونده است. در این فیلم چه تحقیری وجود دارد؟ داستان این فیلم درباره پسری است که بر سر اهداف خود ایستادگی می کند. موافقت درون این فیلم، انعکاسی هنرمندانه از زندگی یک نوجوان است. فیلم های جعفری جوزانی همچون: جاده های سرد و شیر سنگی نیز در جشنواره ها جایزه گرفته اند که به عنوان فیلم هایی از سینمای ملی قابل دفاع هستند. البته ممکن است چند مصداق منفی هم وجو داشته باشد اما عقل کامل و انصاف می گوید: خوبی های یکدیگر را ببینیم و سپس قضاوت کنیم.

شیخ طادی در توضیح سخنان شاهسواری گفت: مثال های شاهسواری قهرمان و داستان کلاسیک دارند. این فیلم ها مردم پسند هستند و تمام مردم دنیا آنها را دوست دارند اما جشنواره ها این فیلم ها را دوست ندارند.

شیخ طادی درباره فیلم جدایی نادر از سیمین گفت: برخی فیلم ها یک عکاسی از جامعه است و ساختار پیچیده ای ندارد.

شیخ طادی در ادامه با مقایسه سینمای اروپا و هالیوود، به قهرمان پردازی سینمای هالیوود اشاره کرد و گفت: جشنواره های خارجی باعث شده تا سینمای ما به یک سینمای خنثی و پُر از درد تبدیل شده است.

شاهسواری با تایید صحبت های شیخ طادی درخصوص خنثی بودن سینما گفت: دلیل این مساله جشنواره ها نیستند.

داوودی در ادامه با متهم کردن شیخ طادی به نظریه توهم توطئه از وی خواست تا مثالی درخصوص سینمای مطلوب بزند. داوودی با تاکید بر سیاسی بودن برخی جشنواره ها اذعان کرد: سینماگران اینقدر منفعل و بدبخت نیستند که هرچیزی به آنها دیکته شود. البته مخالف سیاه نمایی برخی فیلم ها نیستم اما سهم عمده ای از نمایش چهره مثبت ایران، در فیلم های سینمایی رخ داده است.