فریدون فرهودی در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس گفت: دستمزد های فیلمنامه نویسی در سینمای ایران مانند ضوابط نگارش فیلمنامه حرفه ای نیست. آنقدر بی در و پیکر است که هر گاه فیلمنامه را تحویل می گیرند هر کسی روی آن نظر می دهد و این نظرات کارشناسی نیست.

وی ادامه داد: تهیه کننده بیشتر روی هزینه کار می کند و قطعا پیش بینی میزان فروش را هم ندارند. قابلیت ها و ضرورت های یک فیلمنامه برای فروش خوب را هم در نظر نمی گیرند و فقط به کم کردن هزینه تولید فکر می کنند. دستمزد ها به هیچ وجه منصفانه نیست. یعنی اگر بین پنج تا ۱۰ درصد هزینه های تولید فیلم را در نظر بگیریم که مثلا یک فیلمی که با ۸۰۰ میلیون ساخته می شود کف قیمت فیلمنامه باید ۴۰ میلیون باشد و قطعا تهیه کننده این دستمزد را نمی دهد.

این نویسنده و مدرس دانشگاه افزود: یک مشکلات دیگری هم هست که معمولا چون تهیه کننده اولین پول را برای دستمزد فیلمنامه می دهد خیلی برایش سخت است اما وقتی در طول فیلم خرج های دیگری مانند پول بازیگر را بخواهد بپردازد خیلی راحت این کار را می کند. پرداخت دستمزد ها اصلا استاندارد نیست و اوضاع مناسبی نیست. به همین سبب معمولا فیلمنامه نویسان چند کار را با هم انجام می دهند و این کار را در زمان کمی انجام می دهند که باعث می شود فیلمنامه های با کیفیت پایین را شاهد باشیم.

فرهودی اظهار داشت: این که کارگردان ها خودشان فیلمنامه می نویسند این به هیچ وجه برای سینمای حرفه ای که همه چیز در آن به صورت تخصصی انجام می گیرد مناسب نیست. شاید میزان دستمزد نابجایی که بعضی از بازیگر ها می گیرند روی قیمت دستمزد فیلمنامه نویسان تاثیر گذاشته و این باید متعادل شود.

وی عنوان کرد: تعداد فیلمنامه نویسان که همین جور به سینما اضافه می شوند خیلی زیاد است و میزان تولید سینمایی خیلی کم است و این شریط نامناسب است. برای فیلمنامه نویسی چون مبنای تولید فیلم است خیلی ضربه بدی خواهد بود که در شرایط بدی باشد.

فرهودی بیان کرد: قاعدتا صنف باید به این مسائل ورود کند و صنف و خانه سینما باید این دستمزد ها را و این شرایط پرداخت نابسامان را مد نظر قرار دهد و به این وضعیت سامان بخشد. باید درصدی از هزینه تولید فیلم را مانند همه دنیا به فیلمنامه اختصاص دهند و یا بر اساس میزان فروش به فیلمنامه نویس که یکی از مولفان فیلم است سهیم باشد.

وی در پایان تصریح کرد: کانون فیلمنامه نویسان چنین قدرتی را ندارد و چون فیلمنامه نویسان مجبور هستند کار کنند تا درآمد داشته باشند نمی توانند شرایط تولید را عوض کنند. تهیه کنندگان که داعیه حرفه ای بودن را دارند بهتر می توانند به این وضعیت کنند. نمی توانیم همه بار را هم روی دوش تهیه کننده گذاشت. به قدری شرایط تولید و اکران بحث انگیز است که همه مسائل را در خودش دچار مشکل کرده و از همه بیشتر این مشکلات برای فیلمنامه نویسی است. نبود قانون در این زمینه خیلی مشکل است مانند عدم قانون کپی رایت، اینجا آشفته بازاری است اوضاع و احوال فیلمنامه نویسی.