به گزارش خبرنگار سینماپرس، برنامه سازی برای کودکان در سال‌های اخیر فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است، در این میان موجی از حضور مجریان کودک در تلویزیون حضور یافته‌اند که تقریبا نیز توانسته اند با مخاطبان کودک خود ارتباط برقرار کرده و آنها را راضی نگاه دارند، اما مسئله اساسی حضور تقریبا یک شکل این مجریان با عنوان عمو و یا خاله در جعبه جادویی و اینکه این مجریان تا چه زمانی می توانند با این عناوین به حیات کاری خود ادامه دهند، است. در همین راستا با مجریان کودک شبکه های مختلف صدا و سیما به گفت و گو نشسته و نظرشان را در رابطه با نوع اجرا و ساختار برنامه های کودک جویا شدیم، مهیار مجیب، چند سالی است با عنوان «عمو نیما» در قالب برنامه «رنگین کمان» حضور یافته است، وی در رابطه با یک شکل بودن اجرای مجریان کودک در برنامه های ویژه این قشر اظهار داشت: به عقیده من نوع و شیوه اجرای مجریانی که در برنامه های متفاوت تلویزیون حضور دارند با یکدیگر کاملا متفاوت است برای نمونه اجرای محمود شهریاری، مجید قناد، عموهای فتیله ای، خاله رؤیا، نرگس و ... با یکدیگر کاملا تفاوت دارد و تنها عناوین و ساختار یکسان است که می تواند شباهت نسبی در میان این برنامه ها ایجاد کند.
وی ادامه داد: نوع نگاه و سلیقه مدیران موجب این می شود که اگر برفرض مثال برنامه «رنگین کمان» به عنوان یک برنامه موفق شناخته شد، این برنامه الگویی برای برنامه سازی برای کودکان و نوجوانان به خصوص در شبکه های استانی بشود، که این مسئله اشتباه است. حضور عموها و خاله های مختلف در برنامه ها نوعی از الگو برداری است که باید اصلاح شود و جریانات جدیدتری وارد برنامه های کودکان و نوجوانان در رابطه با حضور مجریان شکل بگیرد.
مجیب تصریح کرد: متأسفانه همیشه در برابر جریانات جدید در ابتدا نوعی موضع گیری به وجود می آید، برای مثال در دهه شصت یک مجری ثابت در برنامه ها وجود داشت که تقریبا هیچ تحرکی نیز در میان این مجریان وجود نداشت اما کم کم برنامه کودک و نوجوان از یکدیگر جدا شد و به تبع آن برای کودکان مجریان پرتحرک با نوع جدیدی از اجرا و پوشش حضور یافتند که خوشبختانه بسیار هم موفق عمل کردند اما این الگو همچنان ادامه یافت، شاید لازم باشد که ساختار شکنی جدیدی برای مجریان کوک ایجاد شود، البته همانوطر که گفتم شیوه اجرا متفاوت است و هیچ برنامه شبیه به یکدیگر نیست اما عناوین و برخی از الگو برداری های یکسان از یکدیگر باید تغییر کند.
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که مجریان تا چه اندازه می توانند به این ساختار شکنی در اجرا دست بزنند، بیان کرد: در برنامه های کودک و یا نوجوان از مجری سوال نمی کنند بلکه مجری ها دعوت می شوند بنابراین این ساختار شکنی در درجه اول باید از مدیران و بعد هم از سوی برنامه سازان و کارگردان ها ایجاد شود.
مجیب در رابطه با مشکل برنامه های کودک در شبکه های استانی عنوان کرد: متأسفانه در شبکه های استانی به دلیل شرایط مالی برنامه سازان نمی توانند با فراغ بال به آنچه که در نظر دارند دست پیدا کنند و به این ترتیب این مسئله موجب این می شود که از ساختاربرنامه، شیوه اجرا، و یا حتی لوگو و تیتراژ برنامه های پایتخت الگو برداری شود و این اصلا به معنای نبود خلاقیت نیست بلکه کمبود امکانات موجب سرکوب این خلاقیت ها می شود.
این مجری در رابطه با سختی های اجرا برای کودکان عنوان کرد: برای تولید برنامه ای برای کودکان نه تنها مجری بلکه از تصویربردار، مدیر صحنه، و یا حتی مسئول خدمات نیز باید با کودکان آشنا باشند، کنترل کودکان در چنین برنامه هایی بسیار سخت است و تا شخصی با روحیه و علایق کودکان آشنا نباشد قطعا نمی تواند برنامه ای درخور و موفق را ارائه بدهد.
وی خاطر نشان کرد: یک مجری کودک باید مطالعه خود را در رابطه با کودکان گسترده کند، و همواره اطلاعات خود را از دنیای کودکان به روز کند، راز ماندگاری یک مجری کودک همین به روز بودن است.
انتهای پیام/
ارسال نظر