«جبار آذین» منتقد و کارشناس سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد این سوال که آیا اساساً تحقیق در سینمای ایران وجود دارد، اظهار داشت: یکی از معضلات و مشکلات اساسی تولیدات فرهنگی و هنری به ویژه آثار سینمایی ما ضعف تحقیق و پژوهش است اما پاشنه آشیل سینمای ایران را به نوعی بحث تحقیق و پزوهش شکل میدهد.

وی در ادامه افزود: بسیاری از فیلمنامه‌نویسان و کارگردان های سینمای ایران در ارتباط با مقوله مهم تحقیق در خصوص موضوع ها و مضامین که در داستان ها، فیلمنامه ها و فیلم های خود مورد استفاده قرار می دهند، بی اعتنا و کم توجه هستند. از همین رو اغلب آثار اجتماعی، تاریخی و دینی به دلیل ضعف در مورد سوژه های خود  و جایگاه اجتماعی و اعتقادی آن ها جزو محصولات شاخص به شمار نمی آیند.  

آذین تصریح کرد: بدیهی است که تولید یک اثر تاریخی نیازمند مطالعه و کنکاش تاریخی است وگرنه داشتن توانایی های فیلمسازی، امکانات و بودجه به خودی خود نمی تواند هنرمندساز باشد.

این منتقد در ادامه افزود: به عنوان مثال هم اکنون فیلم تاریخی «استرداد» ساخته علی غفاری بر پرده سینماهای کشور است. بزرگترین مشکل ساختار، موضوعی این فیلم نداشتن تحقیق درست و جامع در مورد رخدادی است که فیلم آن را دستمایه خود قرار داده است.

این منتقد و روزنامه نگار ادامه داد: یا در اثر سینمایی دیگری بدون بحث و بررسی و کاوش مناسب فیلمی در ارتباط با مقوله های اعتقادی و دینی از جمله مسئله روح ساخته می شود که ارتباط عمیق و درستی با دین و باورهای مذهبی ندارد و به همین دلیل مورد مخالفت اهالی دین و تاریخ قرار می گیرد.

«جبار آذین» در پایان این گفت وگو خاطرنشان کرد: برای رفع این نقیصه که متاسفانه  هیچ جایگاه شایسته‌ای در سینمای ایران به ویژه تولیدات تجاری آن ندارد باید به همت مدیران سینمایی و سینماگران متعهد، تشکل هایی به عنوان پژوهشگاه موضوع های هنری و سینمایی ساخته یا تشکیل شود و در آن گروهها و تیمها پیش از نگارش هر فیلمنامه ای در خصوص سوژه ها و ارتباط درست آن با سایر مسائل اجتماعی، تحقیق کنند تا شاید آثار هنری ما به مرور از این معضل رهایی یابند.