«منوچهر اکبرلو» منتقد سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد فیلم سینمایی «برلین منفی هفت» ساخته رامتین لوافی پور، اظهار داشت: فیلم سینمایی «برلین منفی هفت» از فیلم های حمایتی دوره پیشین است که می کوشد نوعی فیلمسازی را از حد استانداردهای سینمای داخلی فراتر برود اما این توفیق حاصل نمی شود چرا که مضمون مورد نظر فیلمساز نهایت به ضد خود تبدیل می شود، چون در فیلم می بینیم که مهاجرین غیر اروپایی با کمک چند آلمانی که با نهایت انسان دوستی فعالیت می کنند، موفق می شوند اجازه اقامت دائم در آلمان را بگیرند. یعنی در نهایت منجی نهایی همان اروپاییان هستند.

وی در ادامه افزود: فیلم به جای این روند می توانست به بررسی دلیل مهاجرت آسیایی ها و به ویژه ایرانیان به خارج از کشور بپردازد و جنبه هشداردهندگی یا بازدارندگی داشته باشد.

این منتقد و روزنامه نگار در ادامه تصریح کرد: از لحاظ ساخت نیز فضای فیلم بسیار سرد است. این سردی از نام فیلم شروع می شود و در ریتم کند فیلم ادامه می یابد.

اکبرلو ادامه داد: همچنین این سردی در تمامی روابط فیلم وجود دارد و بیشتر تاثیر گرفته  از سینمای روشنفکری اروپا است که در مجموع باعث می شود فیلم مورد علاقه مخاطبان  ایرانی نباشد چون نه دغدغه او را مطرح می کند، نه قصه پر کشمکشی دارد و نه سرانجامی که مورد علاقه تماشاگر ایرانی باشد.

وی در ادامه افزود: در نهایت هدف ساخت چنین فیلمی با حمایت بودجه دولتی نامشخص باقی می ماند. گر چه در هر حال سینمای ایران نیازمند آن است که از فیلمسازان و عوامل فنی خارج کشور نیز برای ارتقاء سطح سینما بهره گیرد.

 اکبرلو در پایان این گفت وگو در مورد بازیگران و عوامل فیلم نیز، خاطرنشان کرد: بازی بازیگران به نظر من قابل قبول است و سردی و ریتم کند بازی آن ها مورد نظر فیلمساز و در خدمت روند فیلم است. همچنین موسیقی فیلم نیز به نظر من بسیار تاثیرگذار و تشدید کننده فضای حاکم بر فیلم است. در مجموع عوامل فنی فیلم مانند نور و فیلمبرداری نیز در حد استاندارد استفاده شده است.