محمدتقی فهیم در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس در نقد فیلم سینمایی «شهابی از جنس نور» به کارگردانی محمدرضا اسلاملو عنوان کرد: محمدرضا اسلاملو قبل از هرچیز یک مسلمان است، مسلمانی که ترسی از ساختن یک فیلم ایدئولوژیک ندارد و طبعا به عنوان یک مسلمان پیرو امام(ره) در شرایطی که ایشان فرمودند اسلام کنونی اسلام ناب محمدی(ص) است و تفاوتی اساسی با اسلام پاکستان و سلفی ها و ... دارد بنابراین همین جایگاه اسلاملو را از سایر فیلمسازان جدا می کند، یعنی اگر ما بپذیریم اسلاملو این چنین است بعد می توانیم بگوییم وی قبل از اینکه بخواهد فیلم تولید کند به دنبال ایفای وظیفه مهم اسلامی، دینی و البته میهنی خودش است.

وی افزود: ما منتقدان اسلاملو را با فیلم «باغ سید» می شناسیم، که این فیلم هم سینمایی بود و هم دارای مفاهیم ارزشمندی بود. فیلم سال گذشته اش به نام «جعبه سیاه» مستندی در راستای فیلم «شهابی از جنس نور» است و در واقع می توان گفت این فیلم در تداوم «جعبه سیاه» به تولید رسیده است، اما این مسئله ما منتقدان را به این ورطه نمی اندازد که از سینما بگذریم زیرا ما انتظار داریم که وقتی عنوان سینمایی بودن به یک فیلم اطلاق می شود از ویژگی های یک فیلم سینمایی نیز برخوردار باشد.

فهیم تصریح کرد: فیلم سینمایی «شهابی از جنس نور» از نظر رویکرد و آنچه قرار بوده پیش برود به عنوان یک فیلم نیمه مستند تلقی می شود، یعنی یک فیلمی است که نه صد درصد می توان آن را سینمایی و نه مستند خواند. اما در همین کار نیمه مستند من معتقدم از یک گونه مناسبی تحت عنوان جست و جو، پیروی کرده است و سعی داشته شخصیت اصلی فیلمش را که یک مستندساز است و به عبارتی می توان گفت آن شخصیت خود اسلاملو است، یک مسیر جست و جوگرایانه را به دنبال یک هدف مشخص حرکت کند و قرار است مفهوم مهمی را تبدیل به فیلم کند، این گونه جست و جو در این فیلم تا حدودی شکل گرفته است.

این منتقد بیان کرد: فیلم هایی که ما در این چند روز در برج میلاد دیدیم، 20 دقیقه بیشتر نیستند و بعد از آن برای مخاطب تمام می شوند اما برخلاف آنها فیلم «شهابی از جنس نور» تازه بعد از 20 دقیقه راه می افتد و تبدیل به سینما می شود. 20 دقیقه اول فیلم یک مستند گفت و گو محور است ولی بعد از آن به تدریج تبدیل به فیلم سینمایی با قاب متعارف جهانی شده و جلو می رود.

وی با بیان اینکه مفاهیم ارزشمند و اعتقادی محمدرضا اسلاملو در فیلم مطرح شده است، اظهار داشت: بحث عاشورا، امام حسین و اینکه این اتفاقی که در جهان امروز رخ می دهد در تداوم عاشورا است برای اسلاملو مهم بوده و وی سعی کرده است آنها را به تصویر درآورد.

فهیم ادامه داد: نکته دیگری که در این فیلم باید به آن توجه کرد این است که «شهابی از جنس نور» به دنبال آن است که پیوند قصه پردازانه میان ایران، فلسطین و سوریه ایجاد کند که در این مثلث نقش سلفی ها و تکفیری ها و گروه های معاندی که در منطقه آتش به پا کرده اند نادیده گرفته نمی شود، وی این مثلث را در ادامه تبدیل به فضایی سوررئال می کند، یعنی شخصیت های گرفتار خودش را مطابق با آنچه که از ابتدای فیلم بر آن تاکید کرده است مبنی بر اینکه به هرحال ما یک منجی زنده را داریم، پایان بندی فیلم را در رویکرد سوررئال با  صدای الله اکبر نیروها به پایان می رساند که من فکر می کنم جور دیگری نمی شد فیلم را تمام کرد.

فهیم در رابطه با نقاط قوت و ضعف فیلم عنوان کرد: یکی از مشکلات فیلم همان نگاهی است که ما همواره در فیلم های جنگی معمولی خود داشتیم یعنی همیشه نیروی دشمن را آدمهای ابلهی فرض کرده ایم، اسلاملو می توانست نیروهای مخالف را چند وجهی نشان دهد. سینما شخصیت هایش مهم است، وی می توانست ویژگی هایی به جز کشتار را در آنها نشان بدهد برای مثال شخصیت منفی فیلم «چ» بسیار خوب در آمده است و شخصیتی قدرتمند است.

این منتقد خاطر نشان کرد: نکته دیگری که باید بیشتر به آن بها داده می شد، قصه است این فیلم قصه ندارد در صورتی که فیلم سینمایی و حتی فیلم مستند نیاز به قصه دارد چون این فیلم قصه اش کم است مجبور می شود که مقداری زیاده گویی کند. با همه این تفاسیر به نظرم محمدرضا اسلاملو در این فیلم بیش از آنکه بخواهد سینما خلق کند یک ایفای وظیفه کرده است و به یک تعهد اعتقادی خودش پاسخ داده است و این اتفاق در سینما اتفاق کمی نیست. شهابی از جنس نور را به عنوان یک فیلم نیمه مستند می توان در حد آثار عظیم این سبک از سینما در جهان دید اما هنوز تا تبدیل شدن به یک سینمای منسجم وقدرتمند راه زیادی در پیش دارد.

انتهای پیام/