امیرحسین خلیل زاده، مستندساز در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس در رابطه با بخش مستند در سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر اظهار داشت: سال هاست که تعریف جشنواره فیلم فجر مجهول الهویه است و فیلمسازان سینمایی، بزرگان و مدیران سینما خودشان اختلاف نظر دارند که علت وجود جشنواره فیلم فجر نمایش تولید سالیانه و یا مسابقه سینمای ایران است، به همین دلیل چگونه می توان به جشنواره ای که یک تعریف ثابت ندارد و تازه اسم بین المللی بودن هم دارد، بخشی به نام بخش مستند هم افزوده و انتظار دیده شدن آن را داشته باشیم.

وی ادامه داد: از لحاظ ساختاری و استاندار حضور این بخش خیلی خوب است، فیلم های مستندی تولید شده است و در جاهای دیگری دیده شده است و در نهایت به این جشنواره تحت یک سری از شرایط رسیده است، که اتفاقا این یک اتفاق استاندارد جشنواره ای برخلاف بخش داستانی در این جشنواره است، شاخصه جشنواره فجر سینمای داستانی ما است و اگر بخواهیم هزینه ای برای بخش مستند بیاوریم به نظر من اساسا نادرست است چون این بخش اصلا دیده نمی شود. اگر دیده شود و روی آن کار شود عالی است اما وقتی کار نمی شود و برای پخش فیلم های مستند برنامه ریزی دقیقی وجود ندارد پس ضرورتی هم برای گنجاندن این بخش در جشنواره وجود نخواهد داشت.

این مستند ساز تصریح کرد: من با برداشتن بخش مستند در جشنواره موافق تر هستم زیرا وقتی کلیت جشنواره یک ساختار غیراستاندارد دارد، بنابراین اضافه کردن بخش دیگری تحت عنوان سینمای مستند به جشنواره اشتباه است. مگر اینکه یک پردیس جشنواره ای را تعریف کنیم که سینمای مستند هم در آن جایگاه خود را داشته باشد. در غیر ان صورت بهتر است این بخش از جشنواره کنار گذاشته شود.

خلیل زاده در رابطه با وضعیت سینمای مستند ادامه داد: یکی از کارگردان های سینمای ایران روزی به من گفت که چند فیلمنامه دارم اما هنوز نتوانستم آن را بسازم  بهتر است بروم تا زمان شروع کلید زندن این فیلم ها چند فیلم مستند بسازم، این نمونه ای از این مسئله است که نگاه به سینمای مستند اصولا حتی از سوی فیلمسازان نیز یک نگاه حاشیه ای شده است و فیلمنامه مستند را اضافه کاری داریم می بینم، در صورتی که نباید اینطور باشد و سینمای مستند و کوتاه باید یک چهارچوب مشخص و تعریف شده داشته باشد.

انتهای پیام/