به گزارش خبرنگار سینماپرس جشن تقدیر از رسانه های سینمایی شب گذشته توسط بنیاد سینمایی فارابی در تالار ایوان شمس برگزار شد و جوایز به برگزیدگان اهدا شد. به همین بهانه جبار آذین منتقد و مدرس سینما یادداشتی در اختیار سینماپرس قرار داد. متن این یادداشت به شرح زیر است:

 برگزاری جشن رسانه های حوزه سینما گر چه اقدامی دیر هنگام ولی حرکتی مثبت و شایسته بود که نشان از توجه  به جایگاه، نقش و تاثیر سینما نویسی ، نقد ، سینمانویسی  و منتقدان در عرصه سینما داشت. با این حال این جشن آبستن چند مشکل اساسی بود. تجلیل از کوشش های چند نویسنده سینمایی تنها ویژگی مهم آن محسوب می شود ولی قدردانی از دیگران به دلیل رد شدن از کناره رسانه های سینمایی پسندیده نبود و علیرغم  جنبه نیک برگزاری آن غفلت، کاستی، یکسویه نگری و محدود اندیشی بزرگترین لطمه ها را به آن زد.

نکته اصلی این که جشن رسانه های سینمایی باید ویژه رسانه های سینمایی باشد و به همت خبرگان آن ها برگزار و داوری شود تا مصون از انواع خطاهای خطی، گروهی، رفاقتی، گرایشات سیاسی و غیر سینمایی بوده و صرفاً بر مبنای انصاف و تخصص با آن ها نگریسته شود. نگاه دولتی به رسانه های سینمایی و تحمیل دیدگاه های سلیقه ای و رفیق مداری موجب خسران و انحراف این جشن از همین آغاز می شود که شده است چرا که در این جشن به صورت غیر حرفه ای به رسانه هایی که به سینما هم می پردازند، توجه شده بود در حالیکه آن ها رسانه هایی سینمایی نیستند و با آنکه گاه شاهد عملکرد خوب نگارشی آن ها در زمینه سینما هستیم لیکن به طور مشخص رسانه های سینمایی به حساب نمی آیند، لذا جایی در جشن رسانه هایی سینمایی داشته باشند یا دست کم در صورت اصرار باید در بخش تحت عنوان رسانه های اجتماعی، سینمایی مورد توجه و قضاوت قرار گیرند، در غیر اینصورت حضور آن ها در کنار رسانه های تخصصی سینما خلط مبحث بزرگی است.

در جشن رسانه های سینمایی سهم بررسی، قضاوت، معرفی و تحلیل از رسانه های برتر مکتوب و مجازی سینما خالی بود. اگر به راحتی این جشن جشنواره رسانه های سینمایی است پس چرا رسانه های برتر، تاثیرگذار، خبرنگاران و برگزیدگان آن ها معرفی شدند اما چرا صرفاً به تحلیل «گرچه به حق» از چند منتقد غیر سینمایی بسنده شده بود. با وجود انتخاب و قدردانی از دوستان ارجمند نقاد و خوشحالی از این اتفاق خجسته در این جشن بسیاری از پیشکسوتان و منتقدان تاثیرگذار سینما دیده نشدند از جمله آنان می توان به خسرو دهقان، پرویز نوری، احمد طالبی نژاد، محسن سیف، علی شیدفر، زاون قوکاسیان و چندیدن بزرگوار دیگر اشاره کرد. آیا این خطا صرفاً بر اثر غفلت بوده یا نتیجه کج اندیشی و محدود نگری است. شاید هم گزینش ها و ملاک های دیگری داشته که در این صورت لازم است شفاف سازی شود.

در هر حال قبل از آنکه جو زده و شیفته شویم،  لازم است سنگ بنای جشن رسانه های سینمایی اگر به راستی می خواهیم تداوم داشته باشد، نقش تاثیرگذار و تعیین کننده در سینما ، جامعه منتقدان و اهالی محترم خبرنگاران سینمایی ایفا کند و حق رسانه هایی سینمایی ایفا کند و حق رسانه های سینمایی هم ادا شود از همین حال باید درست چیده شود تا مانند ده ها جشن بی خاصیت و تبلیغاتی تا ثریا کج نرود و بعدها به چه کنم ، چه کنم نیفتیم بنابراین از یاد نبریم که جشن رسانه های سینمایی از آن اصهاب رسانه سینما و برنامه های سیاسی و اهداف و مسیر آن باید بر اساس منافع سینما ، سینمایی نویسان و رسانه های سینمایی توسط خود آن ها تبیین و اجرا شود گر چه دولت بر مبنای وظیفه هزینه برگزاری آن را پرداخت می کند.