جبار آذین منتقد و مدرس سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد فیلم سینمایی «متروپل» ساخته مسعود کیمیایی اظهار داشت: «متروپل» نوستالژی جدید مسعود کیمیایی سینماگر مولف و سر سخت سینما این بار موضوع های حمایت و پناهندگی را در بستر کوچه باغ های اندیشه و سنت همیشه جاری فیلم های او یعنی رفاقت، رقابت و پایمردی آدم هایی از جنس قلندران و لوطیان در قالب کمرنگ شخصیت های شب زده و شب روی امروز و به شیوه سینمایی کیمیایی بازگو می کند.

این منتقد و روزنامه نگار تصریح کرد: «متروپل» فیلمی به رنگ تفکر و تعلق سنتی مسعود کیمیایی و آبرنگ سینمایی اجتماعی اوست و نشان می دهد مسعود کیمیایی امروز هنوز هم همان مسعود کیمیایی دیروز است با قدری سن و سال ، چروک و تجربه بیشتر و البته حوصله و دقت کمتر در فیلم هایی که چندان هم قواره فیلم های دیروز او نیستند.

وی گفت: فیلم سینمایی  «متروپل» با آنکه دارای مولفه های آشنا و ویژه سینمایی مسعود کیمیایی است ولی از نظر فیلمنامه، ساختار قوی و محکم نیست و شخصیت ها و حوادث آن پرداخت باورپذیری ندارد. در واقع به دلیل کم کاری استاد فیلم او تبدیل به اثری بدون عمق و سطحی شده و در قصه و جذابیت سینمایی و تکرار شخصیت های شناسنامه دارد فیلمهای گذشته این کارگردان ناموفق است.

آذین تصریح کرد: فضای محدود، کهنه و گاه مسدود و صرفاً سلیقه ای فیلمساز در ارائه موضوع ها و مناسباتی که در فیلم سینمایی «متروپل» تصویر شده، منحصراً برای آن ها که به سینما و فیلم هایی مسعود کیمیایی و اتقکهای نه انباری سنجاق شده اند، ملموس است و گرنه برای تماشاگر امروز و نسل جوان نوجوی جامعه به دلیل اصرار، نگاه بسته و محدود کارگردان و نبود خلاقیت و بروز بودن آدم ها و قالب روایت وقایع فیلمی عقیم است.

این مدرس دانشگاه یادآور شد: «متروپل» به رغم  تلاشهای  مسعود کیمیایی و توجیه این و آن در ایجاد ارتباط با مخاطب ناموفق است و نمی تواند موفقیت های پیشین فیلمساز را تداوم بخشد. با این همه مسعود کیمیایی همچنان فیلم می سازد و خیال توقف هم ندارد. اگر چه این کار ممکن است به سینمای شخصی و فیلمسازی برای خود بی انجامد اما چه باک که عشق به سینما مسعود کیمیایی را رها نمی کند.

جبار آذین در پایان این گفت وگو خاطرنشان کرد:  نکته آخر اینکه ساخت فیلم مطلوب و جذاب در اوضاع و شرایط امروز ایران و جهان نیازمند لحاظ ویژگی هایی جهان امروز و مختصات روز کشور، مسائل ، مشکلات و خصوصیات آدم های کنونی جامعه است و این اتفاق با حرف، شعار و شمایل انسان های در قاب نشسته و حفظ دلبستگی به دوران سپری شده و موج آفرینی رسانه ای رخ نمی دهد . همت مستدام می خواهد و گام نخست آن پاره کردن پیله نگاه و نگرش ایستا و پرواز دادن پروانه تفکر و تعقل در بوستان اندیشه و تفکر امروز است.