جبار آذین منتقد و مدرس سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد فیلم سینمایی «۵۰ قدم آخر» ساخته کیومرث پوراحمد اظهار داشت: «۵۰ قدم آخر» کوششی ناموفق از سینماگر باسواد و بدون حاشیه کشور کیومرث پوراحمد برای ساختن فیلمی درباره دنیاها، فضاها و مفاهیم ارزشی مرتبط با دفاع مقدس و آدم های دوران جنگ تحمیلی است. 

وی گفت: این فیلمساز که در کارنامه فعالیت های هنری خود آثار سینمایی و تلویزیونی موفق کم ندارد هر گاه به مسائل و موضوع های مورد علاقه و سینمایی که بلد است پرداخته، در ساخت آثار هنری به توفیق رسیده است و هر زمان از دنیا و آدم هایی که می شناسد فاصله گرفته و وارد فضاهای فکری، زندگی افرادی که شناخت حسی و تجربی کاملی از آن ندارد شده، کارگردانی فیلم هایی را درباره مضمون و محتوای آن ها زیاد نمی داند و یا با باورهایش عجین نیستند ، به عهده گرفته حاصل کارش چنگی به دل نزده و از سوی سینماروها، سینماگران، اهالی نقد و رسانه با اقبال رو به رو نشده است.

این منتقد و روزنامه نگار یادآور شد:  فیلم اخیر کارگردان «۵۰ قدم آخر» مصداق ساخت فیلمی است که او با آن چندان همسو نیست و به دلائل مختلف از جمله کسب تجربه بیشتر، پذیرش کار سفارشی از سر بی کاری و ... به ساخت آن اقدام کرده است.

آذین گفت:  «۵۰ قدم آخر» از نظر داستان و محتوا به سینمای دفاع مقدس نزدیک است اما علیرغم توانایی های با اثبات رسیده کیومرث پوراحمد در عرصه کارگردانی از لحاظ ساختار سینمایی، جنگی و دفاع مقدسی نیست و ارزش های معنوی آن تصویر نشده است چرا که ساختار فیلم همانند داستان آن دفاع مقدس از کار درنیامده است. علت آن هم این است که ساخت فیلم جنگی آن هم از نوع دفاع مقدس با کارگردانی آثار اجتماعی متفاوت است و تخصص خاص خود را می خواهد از این رو این فیلمساز در تعریف سینمایی قصه فیلم ، پرداخت، محتوا، فضاسازی های جنگی ، بازسازی های وقایع دوران دفاع مقدس ، درک و ارائه آدم های شناسنامه دار رزمنده ، پرداخت، هدایت بازی ها، بازیگران و تصویرگری اوضاع آن زمان موفق نشده و فیلمش به اثری متوسط، معمولی و کم مایه تبدیل شده است.

این مدرس سینما در پایان این گفت وگو خاطرنشان کرد: کیومرث پوراحمد در کارگردانی آثار اجتماعی متبحر است و حتی در تولید فیلم های گیشه پسند هم تجربه دارد ولی به رغم خوبی های فیلم های «اتوبوس شب»، «۵۰ قدم آخر» او را در ساخت این نوع آثار و موفقیت فیلم سازی اش رو به جلو نشان نمی دهد به علاوه ترکیب ناچسب و ناقص دو نوع و گونه سینمایی یعنی سینمای اجتماعی که کیومرث پوراحمد آن را خوب بلد است و سینمایی دفاع مقدس که او آن را خوب بلد نیست از فیلم سینمایی «۵۰ قدم آخراش» شله قلمکار ساخته که نه آن است و نه این.

آیا بهتر نیست کیومرث پوراحمد محترم همچنان در همان عرصه ایی که می تواند بالندگی داشته باشد به سینما بپردازد ، فیلم بسازد و بدین شکل برای خود تماشاگر، دفاع مقدس و سینما احترام بیشتری قائل شود.