کارگردانان مشهور دنیا اغلب سراغ ساخت فیلم هایی می روند که تماشاچی بیشتری داشته باشد و این جذب مخاطب انجام نمی شود مگر با ساختار و محتوای جذاب و عناصر دیگری که یک پایان مناسب بخشی از آن است.

با این حال فیلم های خوبی نیز وجود دارند که با وجود داشتن همه عناصر لازم پایان بندی نامناسبی دارند که پنج فیلم از این نوع فیلم ها را در اینجا آورده ایم:

2001 ادیسه فضایی(1968) 

فیلم در زمان ساخت خود اثری متفاوت به شمار می رفت و نمونه آن دیده نشده بود برای همین مخاطبان زیادی برای دیدن آن رفتند هرچند به دلیل کندی ریتم و طولانی بودن آن کمی خسته کننده به نظر می رسید. 

با این حال مسئله ای که باعث آزار تماشاگران آن شد پایان فیلم است که در آن تصویر یک جنین رها شده در فضا با گریه های یک نوزاد تازه متولد شده عجین می شود و ریتم حوادث را از میمونی که استخوان را به هوا پرتاب می کند تا هوش مصنوعی به وجود آمده توسط انسان بر هم می زند.

نارضایتی تماشاگران به این دلیل بود که کوبریک؛ کارگردان فیلم را در مبهم کردن پایان فیلم و بر هم خوردن روال منطقی حوادث مقصر می دانستند و نمایش جنین را نمادی نامفهوم عنوان کردند.

وکیل مدافع شیطان (1997) 

وکیل مدافع شیطان یکی از پر بیننده ترین فیلم های جهان است که با بازی خوب آل پاچینو و کینو ریوز مخاطبان زیادی را به خود جذب کرد.

فیلم از داستان خوبی برخوردار است و تدوین خوبی دارد که به جذابیت ان کمک زیادی می کند و با همه اینها علت حضور شیطان و این که پدر وکیل (ریوز) است به داستان ان به شدت ضربه می زند و با تمام شدن فیلم بدون هیچ توضیحی در این زمینه تماشاگر خود را آزار می دهد.

نشانه‌ها (2002) 

شیا مالان از کارگردانان متفاوت و خوش قریحه ای است که با وجود فیلمسازی در هالیوود از روش های رایج هالیوودی برای جذابیت فیلم ها دور مانده و با توجه به ارزش های انسانی و نمایش آنها در فیلم هایش فیلم می سازد.

وی که با فیلم دهکده در جهان مطرح شد فیلمی با عنوان نشانه ها دارد که درباره تهاجم فضایی ها به زمین است و نسبت به فیلم های خوش بینانه اسپیلبرگ و نظایر آنها فضایی ها را موجوداتی استعمارگر نشان می دهد که برای غارت پا به زمین گذاشته اند.

با این حال در پایان فیلم آب عامل مرگ فضایی ها عنوان می شود و این در حالی است که انها به کره ای پا گذاشته اند که دو سوم آن را آب فرا گرفته است و هر لحظه احتمال بارش باران وجود دارد.

دروازه نهم (1999) 

این فیلم از سری فیلم های پولانسکی است که در راه مبارزه با شیطان پرستان ساخته است و در آن از جانی دپ استفاده می کند تا گیشه را نیز داشته باشد. 

دپ در فیلم نقش یک کارشناس تاریخ و نویسنده ای با معلومات را دارد که هنگام بررسی یک کتاب درگیر ماجرایی وحشتناک می شود و داستانی جذاب تا فصل پایانی تماشاگر را با خود می کشاند.

در فصل پایانی هنگامی که دپ به کتاب جاودانگی دست می یابد و ان را می گشاید همه صفحات سفثید است و این شاید نمادی از یک سوال بی جواب باشد (در پاندای کونگ فو کار هم همین صحنه هست) اما به دلیل این که بسیاری از سوالات مطرح شده در فیلم به یافتن کتاب ارجاع داده شده است باعث این می شود که تماشاگر سر خود را بخاراند و در تحیری پر پرسش سالن را ترک کند.

هوش مصنوعی (2001)

این فیلم که پینوکیوی مدرن را روایت می کند با وجود طولانی بودن بسیار جذاب است و مخاطب را در رویایی لذت بخش تا پایان همراهی می کند.

در فصل پایانی اما پسرک قصه که مشخص نیست چندین سال است در حصار یخی مانده بوده فقط یک روز می تواند کنار مادرش باشد و انتهای فیلم ناگهان حالتی ملودرام پیدا می کند که با بقیه آن مکتناقض است.

فیلم را قرار بود ابتدا کوبریک بسازد اما با مرگ وی اسپیلبرگ فیلم را کارگردانی کرد و به دلیل نیمه تمام بودن فیلمنامه برای ان پایانی گذاشت که شاید دلیل این نقص دودستگی نوشتاری باشد.