رضایی در ادامه در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: «هر فیلمسازی تولیدات خود را با اعمال یکسری جذابیت ها نسبت به دیگر آثار پیشین خود و همچنین آثار دیگر فیلمسازان در سینما به تصویر می کشد. من نیز تمایل داشتم فیلم خود را با سوژه ای کاملا متفاوت نسبت به آثار پیشین خودم خلق کنم.»

وی با بیان این نکته که سوژه یک بانوی طلبه تاکنون در سینما به تصویر کشیده نشده است، بیان داشت: «نکته ای که برای من از اهمیت بالایی برخوردار است، نگاه متفاوت فیلمساز برای ارائه اثری جدید به مخاطب می باشد. مروری بر آثار من نشان از نگاه من به زن می دهد؛ من در تمامی آثار سینمایی اعم از بلند و کوتاهم زن را به نوعی در فیلم پررنگ کرده ام و مشکلات زنان را از زاویه سینمایی به تصویر کشیده ام.»

وی ادامه داد: «من به دنبال یک نگاه خاص و بین المللی بودم که از آن طریق بتوانم با مخاطب خاص ارتباط برقرار کنم.»

رضایی که برای تولید فیلم جدید خود با کم لطفی های برخی از مدیران سینمایی روبرو شده است، بیان داشت: «موضوع مادر موضوعی است که هیچ وقت کهنه نمی شود و همیشه حرف هایی برای گفتن دارد چرا که مادر نه تنها فردی مقدس است که واژه ای فراتر از تقدس را با خود به همراه دارد و همچنین همه فرهنگ ها و ادیان با آن ارتباط برقرار می کنند.»

رضایی با اشاره به این موضوع که این فیلم فارغ از مسائل جنسیتی می تواند برای دیگر طلبه ها آموزنده باشد، خاطر نشان کرد: «من به سراغ موضوع شخصیتی که یک جایگاه معنوی دارد رفتم؛ بانوی طلبه ای که به یک امر معنوی دیگری، تحت عنوان نیکی به مادر که یکی از واجب ترین امور زندگی هر فردی به حساب می آید، دست می زند. به عبارتی دیگر شخصیت فیلم تمام آموزه های دینی خود را در مرحله عمل قرار می دهد.»

رضایی با بیان این مسئله که من دغدغه آرامش را همراه داشتم و ترجیح دادم از این طریق آرامش را به مخاطب جامعه هدیه کنم، اظهار داشت: «انجام رفتار نیک، فرد عمل کننده را به یک آرامش درونی و روحی می رساند و به فرد در آن زمان از خود و جامعه ای که در آن زندگی می کند احساس رضایت دست می دهد. نکته اصلی فیلم من همین است؛ آرامش درونی انسان.»

وی در پایان طراحی صدای فیلم را نیز به گونه ای دانست که مخاطب را به آرامش دعوت می کند و در همین زمینه افزود: «احساس کردم در دنیای کنونی که همه چیز به سرعت رخ می دهد و سینما هم به صحنه های اکشن روی آورده است من به مخاطب آرامش را هدیه دهم؛ آرامشی که از انجام اعمال نیک از جمله نیکی و احترام گذاشتن به والدین که فقط یک بار بوجود می آیند نشات گرفته می شود.»