وی  در گفتگو با خبرنگار سینماپرس در ادامه افزود: در حال حاضر افزایش سریع این شبکه ها الزاماً مخاطب بیشتری را به تلویزیون جذب نکرده و همچنان رسانه ملی با رقیبان جدی یعنی ماهواره ها درگیر هستند به ویژه آنکه برخی از این شبکه ها، تولیدات زیادی ندارند و بر اساس تکرار برنامه های اصلی در شبکه های دیگر زمان خود را پر می کنند.

این منتقد و روزنامه نگار یادآور شد: مسئله بعدی کارمند محور بودن سیستم اداری کنونی صدا وسیما است. یعنی نسبت کارمندان و عوامل اداری قابل مقایسه با تعداد هنرمندان ، نویسندگان و صاحبان فکر نیست. این بخش عظیم اداری حجم بسیار زیادی از بودجه و زمان تلویزیون را به خود اختصاص می دهد. به عبارت دیگر صدا و سیما با توجه به تعدد نیروهای اداری باید هر چه بیشتر کوچک ولی چابک شود تا روند تولیدات سریع تر و با کیفیت بالاتری عرضه شود.

وی گفت: ویژگی دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد توجه به کیفیت است.در حال حاضر برنامه های بسیار زیادی وجود دارند که فقط پخش می شوند و هیچ نشانه ای از میزان بیننده و تاثیرگذاری آن موجود نیست.

اکبرلو ادامه داد: بخش بعدی نظر سنجی های سازمان صدا و سیما است. در رسانه های جدی نظر سنجی ها توسط موسسات تخصصی در خارج سیستم انجام می شود. در شکل فعلی نظر سنجی ها توسط بخش داخلی سیستم  انجام می گیرد و به این ترتیب در عمل همواره اعلام می شود که همه برنامه ها با  استقبال حداکثری انجام شده در حالی که در عمل و در بین مردم شاهد دیدگاه دیگری هستیم . این نظر سنجی های درونی به این صورت باعث گمراهی مدیران در تصمیم گیری های بعدی خود می شود.

 وی در ادامه افزود: نکته دیگر تصمیم گیری در ساخت تله فیلم هاست که در حال حاضر این فیلم ها به تعداد بسیار زیاد ساخته می شوند اما رسالتی یک بار مصرف دارند و اکثریت قریب به اتفاق آن ها مورد توجه مخاطبین قرار نمی گیرد. به عبارت دیگر ذهنیت تعداد بالای آثار ولی با کیفیت پایین باید تغییر یابد.

این مدرس سینما در ادامه خاطرنشان کرد:  همچنین باید مدیرانی را تعیین کرد تا جسارت بیشتری برای دادن اختیارات بیشتر به هنرمندان برای تولید آثار با فضاهای جدیدتر داشته باشند .در حال حاضر به خاطر محاظه کاری مدیران شبکه ها بسیاری از تولیدات محافظه کارانه ساخته می شوند و نویسندگان و تهیه کنندگان ترجیح می دهند به موضوعاتی بپردازند که باعث دردسر نشود .

منوچهر اکبرلو در پایان این گفتگو اظهار داشت: امیدواریم در مجموع مدیران جدید تجربیات را از نقطه صفر شروع نکنند بلکه با بررسی جدی و بدون ملاحظه کاری تجربیات پیشین، از تکرار تجریبات نا موفق درس بگیرند و به جلو گام بردارند.