دیوید فینچر با فیلم «هفت» به شهرت رسید، اثری که هنوز بهترین فیلم او در کارنامه اش شمرده می شود. در این فیلم فینچر سنت های معمول فیلم نوآر را رعایت کرد اما در عین حال با کمک دوربین داریوش خنجی و زاوبه های دید نامعمول و جلب توجه کننده و افزودن تعلیق و معما برای جذابیت بیشتر فیلمی متفاوت ارائه داد که تماشاگر پس از دیدنش آن را هرگز از ذهن نخواهد برد.

در فیلم بازی نیز فینچر یک فیلم متفاوت نئونوآر ارائه کرد که با وجود چیرگی معماهای مختلف در آن این تعلیق های پیاپی است که لحظه ای بیننده را رها نمی کند و پایان شگفت انگیز فیلم چنان وی را در تحیر فرو می برد که مجبور می شود بار دیگر فیلم را با رویکردی تازه که به واسطه دیدن پایان فیلم به او دست داده ببیند.

فیلم های بعدی فینچر دیگر این هیجان سلسله وار را ندارند و در انها موضوعاتی در ژانرهای دیگر مطرح می شود و حتی فیلم زودیاک که درباره یکی از مشهورترین قاتلان سریالی امریکاست چنگی به دل نمی زند.

حالا این کارگردان در «دختر گمشده» به سینمای اصلی و مولفه های خودش بازگشته است با این تفاوت که تعلیق و معما تا نبمه فیلم پیش می آیند و پس از آن که معما حل می شود تعلیق کمرنگی فیلم را پیش می برد. اما انچه باعث می شود که تماشاگر فیلم ادامه فیلم را ببیند «ماجرا»یی است که فقدان آن فقدان همان معمای حل شده و هیجان اولیه فیلم است.

برای همین فیلم «دختر گمشده» یک فیلم مبتنی بر معما، تعلیق و ماجراست که این سه در ضرباهنگی متناسب با داستان فیلم را پیش می برند و باعث می شوند بیننده از دیدن فیلم احساس کسالت نکند. فیلم فاقد صحنه های اکشن است اما عکس العمل های شخصیت هایی که خود نامعمولند – و این ویژگی کاراکترهای همه آثار فینچر است – باعث می شود که بیننده پا به پای آنها برای این که سرانجام داستان به کجا خواهد رسید پیش برود ودر پایان نیز در کمال ناباوری به یک پایان غیرمنتظره برسد چرا که وی در مسابقه هوشی که توسط هر یک از زوجین ترتیب داده شده منتظر شکست دیگری است اما داستان طوری دیگر رقم می خورد و پایان شگفت انگیز هفت و بازی فینچر تکرار می شود.

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت جابجایی شخصیت های معمول فیلم های نوآر است که در این فیلم مرتب جا عوض می کنند و در تاریکی های مکگافین مانند تعبیه شده در کمدهای دربسته و فضاهای خالی یکباره سر در می آورند و باعث شگفتی ای می شوند که هنوز رفع نشده شگفتی دیگری را می آفرینند.

فیلم با وجود همه این موارد جذاب مملو از گفتارهای نامناسب اخلاقی است که متاسفانه جز مکالمات روزمره عمده فیلم های هالیوودی شده و متاثر از فرهنگ امریکایی است و از آنجا که ژانر نوآر گونه واقعگرایانه جنایی و معمایی با ویژگی های خاص خود است ان را بازتاب می دهد.