این منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: شکل ناقص و غیر حرفه ای جشنواره فیلم فجر متاسفانه بیش از ۳۰ دوره است که تکرار می شود و جسارتی برای تغییر این روند وجود ندارد.

وی افزود: فیلم باید با آرامش کامل و در طول سال تولید شده و اکران عمومی شود و بازخوردهای آن مشخص شود و بعد در آرامش مورد قضاوت و داوری قرار بگیرد. همین که بسیاری از فیلمسازان دغدغه اکران دارند یعنی اینکه جشنواره در اولویت آن ها نیست و این خودش به شدت باعث کاهش ارزش جشنواره می شود و از سوی دیگر بدون اینکه همه فیلم ها دیده شده باشند بسیاری از فیلمسازان مدعی می شوند که حقشان ضایع گردیده و باید جزو انتخابی ها می بودند.

وی افزود: این در حالی است که اگر فیلم ها از قبل اکران شده و کارشناسان و منتقدان و مردم فیلم ها را دیده بودند شاید بسیاری از انتظارات و توقعات بیان نمی شد که در شکل فعلی افرادی بتوانند جنجال به پا کرده و با این کار تاثیری بر انتخاب ها و داوری ها داشته باشند.

این کارشناس فرهنگی با تأکید بر اینکه امروزه هیچ ضرورتی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر به این شکل وجود ندارد اظهار داشت: زمان بندی بسیاری از فیلم ها برای پایان کار و رساندن به جشنواره دیگر مورد توجه فیلمسازان نیست و آن ها بیشتر به اکران فکر می کنند تا شرکت در جشنواره و رقابت!

وی گفت: متاسفانه هیچگاه این مسئله که رساندن فیلم ها به جشنواره فجر همواره با شتاب زدگی همراه است مورد توجه قرار نگرفته و همواره فیلمسازان در طول برگزاری جشنواره اعلام کرده اند که آنچه می بینید نسخه نهایی اثر ما نیست و در برخی از موارد حتی فیلم ها بدون طی برخی مراحل فنی به نمایش درآمده است که این روند نادرست در هیچ جای دنیا اتفاق نمی افتد.

اکبرلو افزود: این مسئله به حدی حاد شده است که گاه هیأت انتخاب مجبور است نسخه های ناقص و گاه نیمه کاره را ببینند و انتخاب کنند برای همین است که همواره برخی از انتخاب ها مورد پرسش قرار می گیرد و اعضای هیأت انتخاب در جمع های خصوصی اعلام می کنند که بخش هایی از فیلم را دیده اند و آن ها هم نمی دانسته اند محصول نهایی چه خواهد شد.

این منتقد سینما سپس خاطرنشان کرد: فلسفه برگزاری جشنواره فیلم فجر در سال های آغازین پس از انقلاب مشخص بود و به اهداف خود نیز رسید. یعنی به علت تحولات اجتماعی سینما نیز بلاتکلیف بود و با رکود شدیدی مواجه شده بود. جشنواره فیلم فجر به فیلمسازان انگیزه می داد که مجدداً چرخ تولید فیلم را راه اندازی کنند و به همین دلیل فیلم های تولید شده در طول سال در جشنواره رونمایی می شدند. طبیعی است که سال ها بعد این ضرورت منتفی شد چرا که شرایط برعکس شده بود یعنی تعداد تولیدات خیلی از امکان اکران بیشتر شده بود و همواره تعداد قابل توجهی فیلم امکان اکران پیدا نمی کردند اما مدیران در همه دوره ها بدون توجه به تغییر شرایط به صورت عادت این جشنواره را به همان شیوه آغازین یعنی تولیدات در طول سال برگزار کرده و می کنند.

اکبرلو سپس نبود پژوهش در زمینه برگزاری جشنواره فیلم فجر را یکی از معضلات بزرگ این رویداد مهم سینمایی برشمرد و گفت: نبود پژوهش در این زمینه به خوبی خود را نشان می دهد و به دلیل اینکه هیچ نتیجه ای از پژوهش در اتمام هیچ‌یک از دوره های جشنواره منتشر نشده است و نیز به دلیل اینکه مشکلات زیادی در شکل برگزاری جشنواره وجود دارد و همیشه صاحب نظران در این مورد فریاد می زنند و کسی به آن ها توجهی نشان نمی دهد، جشنواره نتوانسته به اهداف عالیه خود دست پیدا کند.

وی اضافه کرد: البته یک جشنواره لزوماً قرار نیست به فراگیر شدن سینما کمک کند اما سیاست های تدریجی باید در طول سال انجام شود و محصول سیاست ها که تولید فیلم ها است تعیین کننده باید باشد که آیا مردم به سینما روی خوش نشان خواهند داد یا خیر!؟

اکبرلو یکی دیگر از معضلات اساسی جشنواره فیلم فجر را نبود رویکرد مشخص در انتخاب فیلم ها دانست و تاکید کرد: جشنواره فیلم فجر می بایست مانند تمامی جشنواره های مطرح دنیا اعلام کند که از چه فیلم هایی استقبال به عمل می آورد و سیاست گذاران جشنواره می بایست در این زمینه رویکرد مشخصی داشته باشند که فقط فیلم های متناسب با رویکرد جشنواره در آن حضور پیدا کنند اما جشنواره فیلم فجر هر نوع فیلمی را پذیرش می کند از فیلم های تجاری صرف گرفته تا فیلم های تجربی یا به اصطلاح هنری و برای همین است که همواره قضاوت ها مشکوک تلقی شده و همواره شائبه دخالت مدیران در آن وجود داشته است چون جنس تنوع فیلم ها امکان مقایسه عادی از داوران سلب می کند.

این کارشناس فرهنگی افزود: اگرچه در فراخوان ها و بیانات مدیران جشنواره همیشه اولویت هایی بیان می شود اما فیلمسازان هیچگاه به این اولویت ها توجه نمی کنند و بر اساس عوامل دیگری مانند سلیقه مدیران حمایت کننده، اسپانسرهای مالی و... فیلم های خود را می سازند و به همین دلیل است که جشنواره فیلم فجر طی تمامی این سال ها به اهداف خود نرسیده است.

وی در همین خصوص ادامه داد: شاید به همین دلیل است که بسیاری از فیلم هایی که در دوره های مختلف در جشنواره ها انتخاب و داوری می شوند و بعضاً جوایزی را هم کسب می کنند بعدها برای اکران عمومی توقیف می شوند و این نشان از آن دارد هیچ‌یک از عوامل اجرایی جشنواره با یکدیگر هماهنگی نداشته و نمی دانند که از سینما چه می خواهند.

اکبرلو در خاتمه این گفتگو خاطرنشان کرد: توقیف فیلم ها بعد از حضور در جشنواره ها در هیچ جای دنیا وجود نداشته و ندارد و چنین مسائلی باعث می شود جشنواره فیلم فجر هدفی را پیش روی خود نداشته و رسماً هیچ کارکرد مثبتی در سینمای ایران نداشته باشد.