این فیلمساز در گفتگو با خبرنگار سینماپرس تأکید کرد: این در حالیست که برای دستیابی به یک نتیجه موثر می بایست یک کمیته ارزیابی با حضور افرادی که دغدغه واقعی فرهنگ و هنر ایران اسلامی دارند فعالیتهای جشنواره ای و در رأس آن فیلم فجر را مورد آسیب شناسی قرار دهند و برای ادامه راه مطابق با سیاستهای کلان نظام، راهکار مفید و قابل قبولی ارائه دهند تا دیگر این جشنواره در مدیریت ها به نفع برخی اهداف سیاسی دولت ها مصادره نشود.

وی گفت: هر تحلیلگر فرهنگی به راحتی متوجه خواهد شد که جشنواره فیلم فجر با توجه میزان بودجه سنگینی که صرف برگزاری آن میشود در حال حاضر و البته در طول دهه های گذشته هیچ گاه مظر دلسوزان واقعی حوزه فرهنگ و سینمای کشور را جلب نکرده و متأسفانه نه جشنواره است و نه به مفهوم واقعی یک جشن عمومی در ایام پیروزی انقلاب.

وی سپس برخی آشفتگی های فرهنگی به ویژه در حوزه سینما و رویدادهای مربوط به آن را به دلیل عدم پژوهش در زمینه تولیدات و برگزاری جشنواره های سینمایی عنوان کرد و اظهار داشت: وقتی پژوهش و تحقیق معتبر و حقیقی نباشد نمی توان به اهداف عالیه دست یافت. سینما چه در زمینه تولیدات و چه در زمینه مدیریت همواره نیاز به پژوهش های کلان دارد؛ برای نمونه ما باید از خودمان سوال کنیم که طی این سال ها چه تعداد فیلمساز، فیلمنامه نویس و یا مدیر فرهنگی مطابق با انتظارات نظام جمهوری اسلامی تربیت کرده ایم که اهمیت ویژه ای برای کار خود قائل شوند؟

این کارشناس فرهنگی ادامه داد: متاسفانه بحث پژوهش در تمامی ارگان ها و سازمان های فرهنگی و هنری ما صفر شده است و به آن بها داده نمی شود، این در حالی است که ما باید در زمینه فرهنگی وسعت دید  و چشم انداز دقیق داشته باشیم و با تکیه بر روشهای کارشناسی شده و آسیب شناسی دوره های گذشته و همچنین با آگاهی کامل و کنار گذاشتن تنگ نظری ها به یک راهکار درست و شایسته برای رونق فرهنگی و هنری کشور برسیم.

این مدیر سینمایی افزود: با کمی مطالعه از چگونگی شکل گیری جشنواره فیلم فجر به سهولت میتوان دریافت که معضلات گوناگون و فعلی این رویداد مطرح سینمایی، از جمله عدم جریان سازی این جشنواره در تولیدات سالانه سینمای ایران، ریشه در شکل گیری این رویداد در سالهای اولیه انقلاب دارد چرا که زمانی که برخی از افراد بنا بر احساس نیاز اقدام به برگزاری و تاسیس این جشنواره کردند تعریف درستی در راستای نیاز جامعه و انقلاب اسلامی نداشتند و این امر مهم امروزه به صورت یک معضل مهم و اساسی برای جشنواره بدل شده است.

آقامحمدیان با تاکید بر اینکه ما در حال از دست دادن یک محفل فرهنگی تاثیرگذار در کشور هستیم اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر نه تنها در سینما بلکه در عرصه فرهنگی کشور می توانست محفلی جریان ساز باشد که به دلیل ناآگاهی و بی توجهی برخی از مدیران و سینماگران این مهم نادیده گرفته شد و این جریان اتفاق نیفتاد.

وی افزود: اگر مسئولین فرهنگ و هنر کشور تصمیم بگیرند اهدافی که شایسته پسوند «فجر» به معنای تجلی اهداف انقلاب اسلامی است را محقق سازند حداقل به بیش از یک دهه زمان نیاز داریم؛ چرا که ابتدا می بایست نیروسازی کنیم و سپس باید سیاست صحیح و قابل اجرایی را برای جشنواره باز تعریف کرده و بعد از چند سال گذر زمان به نتیجه مطلوب دست پیدا کنیم.

مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی با تاکید بر اینکه تمامی جشنواره های مطرح دنیا در سال های ابتدایی فعالیت شان دچار اشتباهاتی بوده اند خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم فجر در دهه اول فعالیت خود حتی چندسالی دچار تعطیلی شد و نتوانست اهداف خود را به منصه ظهور برساند اما بعدها می توانست با کمک تمامی اهل فن، دلسوزان و مدیران سینمایی به اهداف خود دست یابد که به نظر می رسد هنوز این اتفاق میسر نشده است.

وی ادامه داد: ما هم می توانیم روی چند سال آزمون و خطای جشنواره فیلم فجر چشم پوشی کنیم اما دیگر نزدیک به ۳۳ دوره از برگزاری این جشنواره می گذرد و زمانی برای آزمون وخطا وجود ندارد و تمامی کسانی که داعیه کار کار فرهنگی هستند می بایست برای رفع معضلات آن اقدام نمایند.

آقامحمدیان در خاتمه این گفتگو افزود: برای جشنواره فیلم فجر زحمات بسیاری کشیده شده است و حداقل این که طی تمامی این سال ها عنوان و اسم «فجر» زنده مانده و حفظ شده است و نباید دست به حذف آن زد چرا که ما اگر بخواهیم جشنواره را حذف نماییم تنها دست به پاک کردن صورت مسئله زده ایم که کار غلطی است و باید به جای آن ستون های فرهنگی کشور و پایه های جشنواره را محکم تر و استوارتر از پیش کنیم.