به گزاش خبرنگار سینماپرس، فیلم سینمایی «باغ بهشت» اولین تجربه سینمایی مرتضی محمدیان در مقام نویسنده و کارگردان است که در جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان اصفهان در شهرستان‌های مختلف توجه مخاطبان را جلب کرد. این فیلم که جایزه بهترین بازیگران کودک و نوجوان را به طور گروهی از هیئت داوران جشنواره کسب کرد، خرداد سال آینده روی پرده سینماها خواهد رفت.

برپایه این گزارش، داستان اولین ساخته‌ سینمایی مرتضی محمدیان، که سال‌ها در عرصه مطبوعات و نقد فیلم فعالیت‌ داشته، در روایتی فانتزی و کودکانه به موضوع کودکان فقر و کودکان کار می‌پردازد، اما به جرأت می‌توان گفت: این فیلم از معدود فیلم‌های سال‌های اخیر به شمار می‌آید که به رغم پرداختن به موضوعی اجتماعی از هر گونه سیاه‌نمایی و متلک‌های سیاسی به دور بوده و بیانی استوار بر امید و نگرش انسانی را برگزیده است. 

مرتضی محمدیان که پیش از این نیز آثاری در حیطه کودک و نوجوان در مقام نویسنده، برای تلویزیون فعالیت داشته است برای دومین تلاش سینمایی خود بار دیگر موضوعی اجتماعی را انتخاب کرده است.

وی در این خصوص توضیح داد: فیلمنامه‌ای با اسم موقت «خانه فرار» را در دست نگارش دارم که مراحل پایانی را طی می‌کند. این فیلمنامه هم از مضمونی اجتماعی برخوردار است و به نوعی به معضلات و شرایط روز دختران جوان می‌پردازد.

این منتقد و روزنامه نگار در توضیح بیش‌تر افزود: یکی از موضوعات مبتلا به جوانان در هر جامعه‌ای، بخصوص در جوامعی که قصد دارند از استقلال فرهنگی و سیاسی برخوردار باشند، مواجهه با انواع هجوم فرهنگی است. طبیعی است که پرداختن به این موضوع‌ها می‌تواند شرایط مناسبی برای آگاه سازی و ایجاد چشم اندازی روشن برای جوانان، که هدف اصلی این تهاجم‌‌ها هستند، ایجاد کند. بنابر این فیلم سینمایی «خانه فرار» تلاش دارد بخشی از توهم‌ها و رویاهایی که در ذهن جوانان ایجاد می‌کنند را بازگو و مورد بازبینی قرار دهد.

وی در ادامه افزود: امیدوارم از این رهگذر چشم‌اندازی هر چه روشن‌تر از آن چه اتفاق می‌افتد را به تصویر بکشم.

 محمدیان در پاسخ به این سوال  که چرا همچنان در عرصه کودک و نوجوان به فعالیت خود ادامه نمی دهد توضیح داد:  متاسفانه به رغم اهمیت محصولات فرهنگی در عرصه کودک و نوجوان کم‌تر به این مقوله توجه و حمایت می‌شود. محصولات فرهنگی کودک و نوجوان بخصوص در عرصه تصویر می‌تواند زمینه ساز مناسبی برای فرهنگ سازی باشد.

وی در ادامه افزود:  اگر در گروه سنی کودک و نوجوان فرهنگ سازی به درستی انجام گیرد، بسیاری از معضلاتی که در جوانی شاهد آن هستیم نیز پدید نخواهد آمد. باعث دلسردی است که متولیان عرصه فرهنگی و مدیریت فرهنگی نه تنها حمایتی در این خصوص ندارد بلکه آن را کودکانه و غیر قابل ارزش توصیف می‌کند.

 محمدیان در خصوص زمان تقریبی تولید دومین اثر سینمایی خود «خانه فرار» می‌گوید: سینما در مسیر خاصی قرار گرفته است. سال‌هاست در عرصه مدیریت فرهنگی تشنج‌های حاشیه‌ای گریبان فعالان این عرصه را گرفته و هیچ امنیتی وجود ندارد.

وی در ادامه افزود: سرمایه گذاری در عرصه سینما سرمایه گذاری سنگینی است و هر سرمایه گذاری در پی تضمین بازگشت سرمایه اما وقتی با وجود صدور پروانه ساخت و نمایش هیچ تضمینی برای اکران وجود ندارد، چگونه می‌توان انتظار داشت سرمایه گذاران را به این عرصه جذب کرد.

محمدیان ادامه داد: این موضوع بسیار محال‌تر می‌شود بخصوص وقتی ابتدای راه باشی. بنابر این هیچ تصوری از زمان شروع کار ندارم اما با توجه به اقداماتی که شده و وعده‌هایی که داده شده امیدوارم امکان ساخت این فیلم نیمه اول سال آتی بوجود بیاید.

وی در پاسخ به این سوال که آیا باز به سینمای کودک و نوجوان باز خواهید گشت توضیح داد: فعالیت در عرصه کودک و نوجوان برای من ایده‌آل‌ترین و زیباترین چیزی است که می‌توانم متصور باشم. ناگفته‌های بسیاری وجود دارد و تمرکز من روی این موضوعات بیش از هر موضوع دیگری است. اما فعالیت در این عرصه به شدت مدیون حمایت‌های دولتی است که متاسفانه در حد صفر است.

محمدیان تصریح کرد: پیش از این بنیاد سینمایی فارابی تلاش‌هایی در این خصوص داشت اما مدت‌هاست این بنیادهم هیچ حمایتی نداشته است لذا چگونگی برگزاری جشنواره کودک امسال و تغییراتی که در عرصه مدیریتی انجام می‌شود موجب شده هیچ تمرکزی در بخش مدیریتی سینما وجود نداشته باشد. ارگان‌ها و سازمان‌ها هم کم‌تر وارد این مقوله می‌شوند.

وی در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: عدم حمایت از آثار تولید شده هم موجب شده بخش خصوصی هم تمایلی نشان ندهد. «باغ بهشت» و آثاری که در جشنواره فیلم کودک اصفهان به نمایش گذاشته شد در عرصه اکران حمایت نمی‌شوند. هنوز جوایز جنبی جشنواره کودک اهدا نشده است و هیچ مساعدتی در عرضه فیلم‌ها وجود ندارد. با این اوصاف چطور می‌توان انتظار داشت در این عرصه فعالیتی صورت گیرد. تمرکز بخش سرمایه گذاری و مدیریتی فیلم‌های خاصی را در برمی‌گیرد و سینماگر هم ناگزیر به همان مسیر متمایل می‌شود. با این اوصاف چگونه می‌توان بنا به ضرورت‌ها فعالیت کرد.